وقتی والدین تمام سرمایه گذاری مادی ، معنوی و عاطفی خود را روی یک بچه داشته باشند، انتظار دارند آن فرزند هم تمام زندگی خود را وقف آنها کند و خودش نیز هیچ خطا و اشتباهی نداشته باشد ، درحالیکه هیچ انسانی نمی تواند کامل باشد و بار یک خانواده را در آینده بر دوش بکشد.
این روزها به هر یک از خانواده های تک فرزند که می رسیم و حرف از بچه بیشتر می زنیم، حرف های کلیشه ای و تکراری می شنویم، حتی خودمان هم شاید اینطور فکر کنیم که یا بچه نداشته باشیم یا اگر هم به فرزندآوری توجه می کنیم، تنها یک بچه داشته باشیم دلائلش نیز ظاهرا برایمان منطقی است اما زمانی که چند سال می گذرد و تنها یک بچه را بزرگ می کنیم، تفکراتمان نسبت به گذشته تغییر می کند. این تغییر تفکر می تواند حتی برای والدین هم رخ ندهد اما فشار روانی زیادی را برای تک فرزندها به همراه داشته باشد.
خیلی از والدین تک فرزند یا کسانی که تمایل به تک فرزندی دارند، فکر می کنند انرژی و توان تربیت بیش از یک بچه را ندارند حال یا هر دو مشغله کاری دارند و سرکار می روند و یا اینکه تصور می کنند به لحاظ اقتصادی نمی توانند بار مالی دوفرزند یا بیشتر را بر دوش بکشند. این در حالی است که معایب و مشکلات ناشی از تک فرزندی به مراتب بیش از دو یا بیشتر فرزند داشتن است.