سایت تخصصی روانشناسی

دستیار فوق تخصصی روانپزشکی کودک و نوجوان، گفت: "تیک" یک بیماری است، عمدی در کار نیست و با هدف جلب توجه از سوی کودک انجام نمی‌شود.

زمانی دید و بازدیدها، تعاملات و دوستی ها در خانواده های ایرانی زبانزد بود به گونه‌ای که حتی بچه ها برای آخر هفته‌ها روزشماری می‌کردند، رفتن به خانه پدربزرگ و مادربزرگ ها و بزرگترهای فامیل، قرارهای هفتگی و شام و ناهار های ساده و دور از تجملات، همه و همه جذابیت های خودش را داشت تا اینکه  از یک دهه گذشته همه چیز تغییر کرد .پای سوشال مدیا در سبک زندگی و خانواده های ما باز شد و همه چیز از جمله تعاملات ساده و روزمره گرفته تا خرید، معاملات و ارتباطات را دستخوش تغییراتی عمیق کرد.

بسیاری از ما در موقعیت‌های سخت و دشوار با این سؤال مواجه می شویم که آیا عامل اصلی مشکلاتی که امروز برای ما به وجود می‌آید و رنج‌هایی که می بریم؛ ریشه در دوران کودکی ما دارد و ما نیز چاره‌ای در مقابل آنها نداریم؟ درواقع پیش‌نویس‌های دیگران در گذشته تا چه حد در زندگی کنونی ما تاثیر گذار خواهند بود؟

همه افراد در ادامه تجربیات کودکی خود به سر می برند و معمولا تجربه اتفاقات منفی در اتفاقات آینده آنها تاثیر گذار خواهد بود. به گونه‌ای که  بسیاری از آنها  تا بزرگسالی هم  ادامه خواهند داشت  و فرد را دچار درگیری های فراوانی می‌کنند.

 

آیا رهایی از گذشته امکان‌پذیر است؟

دکتر ملک نیا، روانشناس کودک و نوجوان می‌گوید:«والد کنترل‌گر اجازه نمی‌دهد فرزندش استقلال پیدا کند و بدون شک برای کودک فقط یک‌راه وجود دارد، آن‌هم راهی که والدین او انتخاب کردند. او در آینده هیچ‌وقت نمی‌تواند راه‌های مختلف را انتخاب و به چالش بکشد چون او انتخاب کردن را یاد نگرفته است. درنتیجه، والدین در این شیوه تربیتی عملاً خلاقیت و تفکر واگرا را در فرزندشان نابود می‌کنند.»