متخصص اعصاب و روان و عضو هیات علمی دانشگاه
علوم پزشکی بابل گفت: پوشش گسترده خودکشی در حجم زیاد، به‌طور برجسته و
مکرر به ستودن یا رمانتیک کردن خودکشی می‌انجامد و موجب سرایت خودکشی و یا
خودکشی تقلیدی می‌شود.
دکتر علیرضا سفیدچیان در گفت و گو با ایرنا به رسانه‌های تصویری و مجازی توصیه کرد: بشدت مراقب باشند که نحوه به تصویر کشیدن خودکشی توسط رسانه‌های تصویری و مجازی و سرایت خودکشی اثرات منفی را در جامعه به همراه دارد.
وی بیان کرد: خودکشی یک عمل اتفاقی نیست بلکه یک ناراحتی چند بُعدی در انسانی نیازمند است که با شکست در حل مسائل زندگی خویش، این راه را انتخاب می کند.
وی ادامه داد: خودکشی یک بحران تمام عیار است که بدون استثناء و به طور شدید در شخص در رنج روانی قرار دارد و رفتاری پیچیده که از تمایل و فکر خودکشی تا اقدام منجر به مرگ را در برمی گیرد.
این روانپزشک با اشاره به این نکته که خودکشی یک مسأله بحرانی اجتماعی می باشد، بیان داشت: سالانه تا یک میلیون نفر به این علت در جهان جان خود را از دست می دهند و جزء 10 علت اول مرگ در دنیا است.
وی گفت: خودکشی منجر به مرگ، در مردان چهار برابر زنان است، در حالیکه افکار و توجه به خودکشی، در زنان چهار برابر مردان می باشد.
وی بیان داشت: زمینه ارثی، تغییرات بیوشیمیایی مغز، اختلالات روانپزشکی، افسردگی، اختلال دوقطبی، سایکوز یا جنون، اعتیاد به الکل و سوء مصرف دارو و مواد، بیماری های جسمی همراه با درد و سیر مزمن، ضربه مغزی، سرطان ، اعتیاد به قمار، تجرد، بی دینی، بی سازمانی شخصیتی، مشکلات مالی، سوء ارتباط بین فردی، شکست عشقی، مرگ عزیزان، از دست دادن شغل، یا انزوای اجتماعی، بیکاری، فقر، تبعیض و خانه به دوشی از علل خطرآفرین این پدیده اجتماعی می باشد.
وی هشدار داد: تنهایی، حس ناامیدی، بی پناهی، بیهودگی، بی ارزش بودن و احساس درماندگی، احساس گناه، شکست در اجرای طرح ها و اهداف زندگی، استرس زیاد ،خشم، طرد شدن و از دست دادن وجهه پیش همتاها، گسستگی روابط عاشقانه، بیکاری، مسائل و شکست های تحصیل، درگیری و مشاجرات خانوادگی، طلاق، بحران های انطباقی، افکار و رویدادهایی هستند که حس خودکشی را افزایش می دهد.
وی اظهار داشت: وقتی کسی از خودکشی می گوید، نباید با این لحن که «برو بابا، شوخی نکن، تو عُرضه اینکار را نداری» و الفاظ مشابه، با او حرف زد و همواره افکار خودکشی را باید جدی بگیریم.
سفیدچیان گفت: افسردگی، شامل احساس شدید گناه و شرم، انتقاد از خود و خشم، حس بی ارزش بودن و عزت نفس پایین، احساس ناامیدی،بیهودگی، بیگانگی و تنهایی، سابقه اقدام قبلی، داشتن نقشه برای خودکشی، استفاده از موادمخدر و مشروبات الکلی ، بیان سخنانی درباره کشتن خود یا پوچ بودن زندگی، وجود رویداد استرس زا یا آسیب و فقدان، تغییرات رفتاری چشمگیر مانند گوشه گیری از نشانه های هشداردهنده خودکشی هستند.
وی با بیان این نکته که باید افراد در معرض خطر غربالگری و شناسایی شوند؛ اظهارداشت: محدود کردن دسترسی به ابزار خودکشی، درمان بیماری‌های روانپزشکی بویژه افسردگی و سوء مصرف دارو و مواد، بهبود وضعیت اجتماعی، اقتصادی، مفهوم بخشی به زندگی و خلقت، ایمان، اعتقاد، اعتماد و توکل به خدا موجب پیشگیری از خودکشی می شود.
مدرس دانشگاه علوم پزشکی بابل اضافه کرد: درمان خودکشی یک اقدام تخصصی بوده و بنابراین با تماس فوری با اورژانس، فرد را به اولین مرکز درمانی برسانید.
دکتر علیرضا سفیدچیان در گفت و گو با ایرنا به رسانه‌های تصویری و مجازی توصیه کرد: بشدت مراقب باشند که نحوه به تصویر کشیدن خودکشی توسط رسانه‌های تصویری و مجازی و سرایت خودکشی اثرات منفی را در جامعه به همراه دارد.
وی بیان کرد: خودکشی یک عمل اتفاقی نیست بلکه یک ناراحتی چند بُعدی در انسانی نیازمند است که با شکست در حل مسائل زندگی خویش، این راه را انتخاب می کند.
وی ادامه داد: خودکشی یک بحران تمام عیار است که بدون استثناء و به طور شدید در شخص در رنج روانی قرار دارد و رفتاری پیچیده که از تمایل و فکر خودکشی تا اقدام منجر به مرگ را در برمی گیرد.
این روانپزشک با اشاره به این نکته که خودکشی یک مسأله بحرانی اجتماعی می باشد، بیان داشت: سالانه تا یک میلیون نفر به این علت در جهان جان خود را از دست می دهند و جزء 10 علت اول مرگ در دنیا است.
وی گفت: خودکشی منجر به مرگ، در مردان چهار برابر زنان است، در حالیکه افکار و توجه به خودکشی، در زنان چهار برابر مردان می باشد.
وی بیان داشت: زمینه ارثی، تغییرات بیوشیمیایی مغز، اختلالات روانپزشکی، افسردگی، اختلال دوقطبی، سایکوز یا جنون، اعتیاد به الکل و سوء مصرف دارو و مواد، بیماری های جسمی همراه با درد و سیر مزمن، ضربه مغزی، سرطان ، اعتیاد به قمار، تجرد، بی دینی، بی سازمانی شخصیتی، مشکلات مالی، سوء ارتباط بین فردی، شکست عشقی، مرگ عزیزان، از دست دادن شغل، یا انزوای اجتماعی، بیکاری، فقر، تبعیض و خانه به دوشی از علل خطرآفرین این پدیده اجتماعی می باشد.
وی هشدار داد: تنهایی، حس ناامیدی، بی پناهی، بیهودگی، بی ارزش بودن و احساس درماندگی، احساس گناه، شکست در اجرای طرح ها و اهداف زندگی، استرس زیاد ،خشم، طرد شدن و از دست دادن وجهه پیش همتاها، گسستگی روابط عاشقانه، بیکاری، مسائل و شکست های تحصیل، درگیری و مشاجرات خانوادگی، طلاق، بحران های انطباقی، افکار و رویدادهایی هستند که حس خودکشی را افزایش می دهد.
وی اظهار داشت: وقتی کسی از خودکشی می گوید، نباید با این لحن که «برو بابا، شوخی نکن، تو عُرضه اینکار را نداری» و الفاظ مشابه، با او حرف زد و همواره افکار خودکشی را باید جدی بگیریم.
سفیدچیان گفت: افسردگی، شامل احساس شدید گناه و شرم، انتقاد از خود و خشم، حس بی ارزش بودن و عزت نفس پایین، احساس ناامیدی،بیهودگی، بیگانگی و تنهایی، سابقه اقدام قبلی، داشتن نقشه برای خودکشی، استفاده از موادمخدر و مشروبات الکلی ، بیان سخنانی درباره کشتن خود یا پوچ بودن زندگی، وجود رویداد استرس زا یا آسیب و فقدان، تغییرات رفتاری چشمگیر مانند گوشه گیری از نشانه های هشداردهنده خودکشی هستند.
وی با بیان این نکته که باید افراد در معرض خطر غربالگری و شناسایی شوند؛ اظهارداشت: محدود کردن دسترسی به ابزار خودکشی، درمان بیماری‌های روانپزشکی بویژه افسردگی و سوء مصرف دارو و مواد، بهبود وضعیت اجتماعی، اقتصادی، مفهوم بخشی به زندگی و خلقت، ایمان، اعتقاد، اعتماد و توکل به خدا موجب پیشگیری از خودکشی می شود.
مدرس دانشگاه علوم پزشکی بابل اضافه کرد: درمان خودکشی یک اقدام تخصصی بوده و بنابراین با تماس فوری با اورژانس، فرد را به اولین مرکز درمانی برسانید.
