زبان را میتوان سیستمی دو سویه دانست که از یک سو راه به بیان افکار و مفاهیم مصنوعی ذهنی در قالب یک سری نشانه ها و علامات میدهد و از سوی دیگر تفسیر معکوس آن علایم و نشانه ها به شکل افکار و مفاهیم ذهنی را ممکن میسازد
زبان به عنوان ویژگی انحصاری انسان ، لازمه تکامل فرهنگ و تشکیل اجتماع انسانی به شمار میرود و در صدر ویژگیهای تکامل یافتگی انسان جای دارد . مقوله زبان و تکلم از منظر حوزه های مختلفی از جمله حوزه زیست شناسی قابل تامل و تعمق است . به نحوی که زبان شناسی زیستی حوزه ای میان رشته ای است که به مطالعه زیست شناختی و تکامل زبان میپردازد و میکوشد تا عملکردی چرخه ای را در ذهن بیاید که ما را قادر به ادراک اصول و مبانی زبان می سازد.
-
در مقام تعریف ، زبان به چیدمان مشخصی از نشانه های قراردادی که در امتداد زمان شکل میگیرند اطلاق میگردد که برای انتقال پیام و نیز نمایش و فهم ارتباطات و اندیشه ها به کار گرفته میشود و باعث شکل گیری مفهومی در فرد مقابل میگردد . به عبارت دیگر زبان پدیده ای است که به صورت گفتار ، نوشتار و یا اشاره تجلی می یابد . نمیدانیم و شاید هرگز نتوان دریافت که ذهن عادی انسان چگونه زبان را همچون ابزاری برای بیان و انتشار بی قید و شرط و احساس به کار میگیرد .
زبان را میتوان سیستمی دو سویه دانست که از یک سو راه به بیان افکار و مفاهیم مصنوعی ذهنی در قالب یک سری نشانه ها و علامات میدهد و از سوی دیگر تفسیر معکوس آن علایم و نشانه ها به شکل افکار و مفاهیم ذهنی را ممکن میسازد ( موسوی و همکاران ، مروری بر تکامل زبان و ژنتیک اختلالات تکلم 1393 ).