سایت تخصصی روانشناسی

---

شاید بتوان گفت که منحصر به فرد ترین توانایی ما انسان ها، اندیشیدن است و بواسطه همین اندیشیدن است که اشرفیتمان نمود می یابد. یکی از مهمترین وجوه تمایز انسان از دیگر موجودات، قدرت تفکر و خلاقیت، قدرت دستکاری در ذهن و پدیده‌ها، قدرت کشف و تولید ابزار و اندیشه‌های جدید است.

 

انسان برخلاف سایر موجودات، این توانایی را دارد که برخلاف شرایط موجود، با تفکر و تلاش، راه صحیح زندگی را پیدا کند.بنابر این در رابطه با اهمیت تفکر در زندگی ما انسان ها هیچ شکی وجود ندارد. یک ذهن نقاد همواره در جستجوی شواهد، دلائل و مدارک واقعی برای قضاوت درباره یک موضوع و نتیجه گیری دقیق و منطقی است. ذهن نقاد هر چیزی را به راحتی نمی‌پذیرد و یا رد نمی‌کند، بلکه ابتدا در مورد آن موضوع، سۆال و استدلال می‌کند سپس می‌پذیرد یا رد می‌کند.

 

داشتن این نوع تفکر، کمک می‌کند تا هنگام تصمیم‌گیری مسأله را از جوانب گوناگون بررسی و نقد کنیم زیرا تفکر نقادانه برپایه پرسیدن، کسب اطلاعات و استدلال قرار دارد و از تعصب و خودرأیی به دور است. ما در برهه ای از تاریخ به سر می بریم که به آن عصر "انفجار اطلاعات " گفته شده است. اینترنت، گستردگی رسانه های جمعی و فن آوری اطلاعات، همگی موضوعاتی هستند که ما را دایماً در معرض اطلاعات قرار می دهند و قاعدتاً اگر ما فاقد توانایی تشخیص اطلاعات کارآمد باشیم با مشکلات عدیده ای روبرو خواهیم شد.

 

اختلال وسواس به دو صورت فکری و عملی است و در تمام سنین رخ می دهد اما در سنین جوانی کمی شایع تر است. درمان این ناهنجاری اگر زود تشخیص داده شود، می توان به خوبی با ترکیبی از روان درمانی (به ویژه رفتار درمانی) و دارو درمانی معالجه کرد.

وسواس یکی از شایع ترین و آزاردهنده ترین اختلالاتی است که از دسته اختلالات اضطرابی بوده و مشخصه اصلی آن اضطراب است.

اگرچه در ابتدا، شیوع وسواس نادر تصور می شد اما امروزه براساس اطلاعات راهنمای تشخیص اختلال های روانی میزان شیوع این اختلال در طول زندگی 2/5 درصد و در یک سال 1/5 تا 2/1 درصد برآورد شده است.

ویژگی های اصلی اختلال وسواس فکری و عملی عبارت است از رفتارهای فکری و عملی برگشت پذیر که به دلیل شدید بودن وقت گیر هستند یا منجر به پریشانی آشکار یا اختلالات عمده می شوند.

بسیاری از مردم از آن چه هستند راضی نیستند، فقط به این دلیل که آن قدر که باید «خوب» نیستند و هر گونه نقص یا کمبود را عیب بزرگی تصور می کنند. روان شناسان می گویند گرایش به ایده آل ها تا زمانی که به افراط کشیده نشود، مطلوب است در غیر این صورت نمی گذارد فرد از زندگی اش لذت ببرد و توان کسب لذت را از فرد می گیرد. بعضی افراد در زندگی شخصی ایده آل طلب هستند برخی در زندگی شغلی و برخی در هر دو جنبه از زندگی.

برای لذت بردن بیشتر از زندگی توصیه می کنیم پیشنهادهای زیر را به نقل از سایت «Readers digest» مد نظر قرار دهید:

*توقعات خود را کمتر کنید. روان شناسان می گویند به خاطر بسپارید که رسیدن به ایده آل مطلوب اگرچه ممکن امااغلب بسیار مشکل است و تصور چیزی در ذهن، به معنای دست یافتن به آن نیست. به عنوان مثال در نگارش یک گزارش یک فرد عادی سعی می کند تا مهلت مقرر گزارش خوبی تنظیم و پیاده کند اما یک فرد ایده آل گرا سعی می کند گزارش بی نقص و عالی را تنظیم کند اما به علت وسواس شدید نمی تواند در مهلت مقرر کارش را تحویل بدهد و استرس و فشار بیش از حدی را متحمل می شود.

* با ترس های خود روبه رو شوید. برای رو به رو شدن با این ترس از خود بپرسید اگر کارم آن طور که می خواهم کامل نباشد چه اتفاقی می افتد؟ چه کسانی از این کار من عصبانی می شوند و یا من را رد می کنند. پاسخ این سوالات در فرآیند رفع این مشکل نقش جدی دارد؛ زیرا در بیشتر موارد ایده آل گرایی در کودکی افراد ریشه دارد. روان شناسان می گویند: برآوردن انتظارات و توقعات غیرواقع بینانه والدین در دوران کودکی در اغلب موارد ریشه اصلی ایده آل طلبی افراطی افراد بزرگسال است. ناخود آگاه آن ها همواره تلاش می کنند کار بی نقص و کاملی را به امید جلب رضایت والدین و سپس دیگران ارائه دهند و برای رسیدن به هر مقصدی کوشش بی حد و حصری به خرج می دهند.

---

---

اعتماد به نفس حالتی از ذهن است. طریق فکر و احساس فرد نسبت به خود و دیگران است و براساس نحوه رفتار ارزیابی می شود. اعتماد به نفس مثل پلی است میان آنچه هستید و رفتاری که نشان می دهید. به بیان دیگر  می توان آن را به عنوان مجموعه اعتقادات درونی و چگونگی رویارویی با زندگی بیرونی تعریف کرد. در یک کلام، اعتماد به نفس یعنی ارج نهادن به شأن و منزلت خود و داشتن این ویژگی که نسبت به خود و دیگران مسئول و متعهد باشیم.

نقش والدین
اعتماد به نفس حس ذاتی نیست بلکه اکتسابی است. والدین ومعلمین نقش مهمی در پرورش این حس دارند. کودکی که دارای خود انگاره مثبت باشد، همواره در خود احساس شادی و ارزشمندی می کند. این بچه ها احتمالاً از خودشان تصور واقع گرایانه ای دارند و به دلیل اعتماد به توانایی هایشان، بهتر با موقعیت های مختلف مواجه می شوند این کودکان به نوعی احساس پذیرفته شدن می کنند و خودشان را خوب و توانا تصور می کنند. والدین و مدرسه در ایجاد این نگرش مثبت بسیار نقش دارند.
موسسه ملی سلامت ذهنی از پنجاه پدر و مادری که فرزندانشان را بزرگ کرده بودند تا افرادی سازگار و مفید و خلاق شوند، پرسیدند: «براساس تجارب شخصی شما، بهترین توصیه ای که می توانید به والدین جوان درباره بزرگ کردن فرزند بکنید، چیست؟» خلاصه ای از پاسخ های آنها در ادامه عنوان می گردد:

---

گاهی با تمام توان به سمت اهدافمان می رویم. در میانه راه گاهی مایوس می شویم، اما از آنجا که پس اندازی به نام «امید» داریم، به مسیرمان ادامه می دهیم.

---

مطالعات نشان می‌دهد، عواملی، مانند آرامش روحی، خوش‌بینی، افزایش سازگاری با محیط، کاهش ترس و اضطراب، افزایش ظرفیت مقابله با حوادث باعث امیدواری می‌شود، که این امر تحت تأثیر اعتقاد به خداوند و خودباوری دینی است. فرد با ایمان، زندگی را پوچ و بی‌هدف نمی‌داند، بلکه با انگیزه به سوی هدف‌های خود می‌رود.

چگونه به خودمان امید بدهیم؟

زندگی هر یک از ما سرشار از فراز و نشیب های متعددی است که برخی از آنها با کمی تلاش حل می شود و برخی نیاز به وقت و انرژی بیشتری دارد.هنگام عبور از گردنه های دشوار زندگی لازم است به خودمان انرژی و امید بدهیم. حقیقت این است که بهترین راهنما و کسی که در این مسیر می تواند به ما کمک کند خودمان هستیم.

برخی راهکارها که خودتان می توانید به کار ببندید:

تغذیه
تغذیه مناسب و استفاده از مواد غذایی مفید یکی از مهمترین شیوه هایی است که به طور مستقیم در انرژی مثبت و امید به زندگی شما موثر است.
پرهیز از استعمال سیگار و مواد مخدر، پرهیز از مصرف الکل، افزایش فعالیت بدنی و ورزش منظم، جلوگیری از چاقی و اضافه وزن، کنترل استرس و فشار روانی، خوش بینی و تفکر مثبت و داشتن فعالیت مغزی، هفت راه مهم برای افزایش سلامت جسم و امید به زندگی است.