سایت تخصصی روانشناسی

نظریۀ دلبستگی

کیفیت ارتباط بین کودک و افراد مهم زندگی، در تحول راهبردهای نظم بخشی هیجانی و عاطفی وی نقش به سزایی دارد. دلبستگی ایمن از طریق ارتباط با راهبردهای انطباقی و سازش یافته، روابط عاطفی مناسب و در نهایت بهزیستی افراد را پیش‌بینی می‌کند و دلبستگی ناایمن می‌تواند از طریق راهبردهای غیرانطباقی نظم بخشی هیجانی و عاطفی با خلق منفی، اضطراب، اجتناب و مشکلات بین فردی ارتباط داشته باشد.

کودکان بازی می‌کنند تا سرگرم باشند. به هر حال، وقتی آن‌ها مشغول بازی هستند، می‌توانند به طور ناآگاهانه مهارت‌های زندگی را توسعه دهند. وقتی کودک شما بازی می‌کند، او مهارت‌های زبانی، اجتماعی، هماهنگی جسمی، بلوغ عاطفی و مهارت‌های اکتشافی را در خود توسعه می‌دهد. از زمان تولد تا سن سه سالگی، بازی اتکا به نفس را افزایش داده و به کودکان در حل مساله کمک می‌کند.

بازی به آن‌ها در مورد جهان فیزیکی و چگونگی زندگی در آن اطلاعاتی را می‌دهد. از سنین سه تا پنج سالگی، کودکان از طریق بازی و ایفای نقش‌های مختلف  زبان آموزی می‌کنند.

بازی همچنین کمک می‌کند تا بین کودک و والدین، معلمان و مربیان، روابطی ایجاد شود. در طول بازی والدین این شانس را دارند که رفتار کودک را مشاهده کرده و در فعالیت‌های او شرکت کنند.

بازی روشی مهم برای شناخت احساسات و دریافت‌های کودک است و از طریق آن می‌توان درک او نسبت به جهان را فهمید. بازی به کودک شما کمک می‌کند تا مهارت‌های زیادی را توسعه دهند.

اختلال هماهنگی رشدی[1] در سال 1994 در جلسه ای بین المللی  در رابطه با کودکان و خام حرکتی[2] در انگلیس و کانادا برگزار شد و برای توصیف ، تعریف، سنجش و مدیریت کودکان با مشکلات حرکتی تدابیری اتخاذ شود از تمام جهان حضور داشتند و اصطلاح هماهنگی رشدی[3] مورد توافق همگان بود.  قبل از این کودکان با عناوینی چون :خام حرکتی، دست و پا چلفتی ، دارای اختلال حرکتی[4]  و بدون مهارت فیزیکی نامیده می شد. تا اینکه در سال 1994 در کنفرانس توافق بین المللی اصطلاح" اختلال هماهنگی رشدی" برای نامگذاری آن به کار گرفته شد (ماندیچ، باکلز و پولانچکو، 2002 ؛ مارلو، 2000)..

کودکی که به دیگران وابسته است، نوجوانی که از خانه بیرون نمی رود و در مقابل این مسئله مقاومت می کند، همسر یا شوهری که سعی می کنند رابطه تنگاتنگی با مادر خود داشته باشند،همه از عوارض وابستگی افراطی است.

رفتار تعلّق آمیز، چه کلامی و چه رفتاری در هر سنی، از خردسالی گرفته تا بلوغ و جوانی قابل مشاهده است و با این ویژگی ها توصیف می شود: حسادت، انحصارطلبی، طمع کاری، رشدنایافتگی، وابستگی بیش از حد و دلبستگی شدید. دلبستگی دلهره آمیز، پس از یک دوره جدایی یا نگهداری روزانه توسط یک فرد جانشین به وجود می آید، مخصوصا اگر نگهداری از کودک بر عهده افراد غریبه باشد.

کافی است فرزندم در بازی ببازد یا چیزی  مطابق میلش نباشد تا با گریه مادرش را صدا کند. این باعث شده بچه های دیگر در بازیهایشان خیلی به او اعتنا نکنند.

مهم نیست چه اتفاقی می‌افتد. هر مخالفت یا مقاومت کوچکی در برابر خواسته‌هایش می‌تواند اشک‌هایش را سرازیر کند و فرشته کوچک شما را به دیوی که جز جیغ زدن کاری ندارد، تبدیل کند. شاید تصور کنید مهربانی بیشتر می‌تواند به جیغ‌های او پایان دهد یا اینکه قهر و دعوا کردن‌های‌تان می‌تواند فرزند نق‌نقوی شما را آرام کند.

ما صبر کنید؛ رفتن از هر دوی این راه‌ها می‌تواند مشکل رفتاری کودک شما را به کلاف بی‌سر و تهی تبدیل کند که بازکردنش کار هر کسی نیست.

جویدن ناخن نوعی واکنش است که بیانگر نوعی از آسیب روانشناختی است. این آسیب می تواند درجات مختلفی داشته باشد، معمولا شدت این آسیب کم و ناچیز ولی در بعضی موارد قابل توجه و نیازمند درمان است.