سایت تخصصی روانشناسی

همه ما با تشویق کردن آشنا هستیم، این که رفتارهای خوب و پسندیده کودکان را تشویق کنیم تا این رفتارها ادامه یابند. اما روان شناسان معتقدند گاهی اوقات این تشویق کردن نه تنها باعث افزایش تکرار رفتارهای خوب نمی شود که در طولانی مدت باعث می شود کودکان آن رفتار را کمتر انجام دهند.

دختر من از همان سنین پایین عادت کرده بود اسباب بازی هایش را با دیگران شریک شود و برخی اوقات نیز اگر پیش می آمد وسایلش را به دیگران می بخشید. عادت ما هم این بود که او را تشویق می کردیم. اما از وقتی به مدرسه می رود به نظر می رسد تغییر کرده است. معلم او می گفت با دوستانش در این زمینه چندان مهربان نیست و به خصوص در زنگ های تفریح حاضر نمی شود توپ یا طناب خود را به بچه ها بدهد. این بود که متوجه شدیم با وجود همه تعریف هایی که از دخترمان می کردیم اصلا دوست ندارد از وسایل خود به دیگران چیزی بدهد. انگار که نه تنها تشویق های ما اثری نداشته که با افزایش سن، رفتار او در حال بدترشدن است.

چرا نمی تواند آرام باشد؟ چرا نمی تواند تمرکز داشته باشد؟ چرا مدام وسط حرف دیگران می پرد؟ چرا این قدر حرف می زند؟ این ها نگرانی های والدینی است که کودکان کم توجه دارند.

نقص توجه وضعیتی است که عمیقاً بر روی توانایی یک فرد برای موفقیت در خانه، مدرسه، کار و روابط اجتماعی تأثیر می گذارد. گرچه تشخیص به عهده پزشک است اما افزایش آگاهی والدین در کنترل و درمان بسیار موثر است. چرا که نحوه رفتار والدین می تواند در تقویت یا تضعیف رفتارهای کودکانِ کم توجه موثر باشد.

خانواده باید یاد بگیرد از روش های رفتاری استفاده کند و مستقیماً در کمک کردن به کودک برای کاهش یا حذف مشکلات رفتاری درگیر شود.از مهم ترین کارهای مفیدی که می تواند در بهبود عملکرد کودکان مبتلا به نقص توجه تأثیر داشته باشد ، آموزش مدیریت رفتار است. والدین باید با صبر و شکیبایی و بهره گیری از روش های علمیِ درمان با کودکان خود رفتار کنند.

نظریۀ دلبستگی

کیفیت ارتباط بین کودک و افراد مهم زندگی، در تحول راهبردهای نظم بخشی هیجانی و عاطفی وی نقش به سزایی دارد. دلبستگی ایمن از طریق ارتباط با راهبردهای انطباقی و سازش یافته، روابط عاطفی مناسب و در نهایت بهزیستی افراد را پیش‌بینی می‌کند و دلبستگی ناایمن می‌تواند از طریق راهبردهای غیرانطباقی نظم بخشی هیجانی و عاطفی با خلق منفی، اضطراب، اجتناب و مشکلات بین فردی ارتباط داشته باشد.

کودکان بازی می‌کنند تا سرگرم باشند. به هر حال، وقتی آن‌ها مشغول بازی هستند، می‌توانند به طور ناآگاهانه مهارت‌های زندگی را توسعه دهند. وقتی کودک شما بازی می‌کند، او مهارت‌های زبانی، اجتماعی، هماهنگی جسمی، بلوغ عاطفی و مهارت‌های اکتشافی را در خود توسعه می‌دهد. از زمان تولد تا سن سه سالگی، بازی اتکا به نفس را افزایش داده و به کودکان در حل مساله کمک می‌کند.

بازی به آن‌ها در مورد جهان فیزیکی و چگونگی زندگی در آن اطلاعاتی را می‌دهد. از سنین سه تا پنج سالگی، کودکان از طریق بازی و ایفای نقش‌های مختلف  زبان آموزی می‌کنند.

بازی همچنین کمک می‌کند تا بین کودک و والدین، معلمان و مربیان، روابطی ایجاد شود. در طول بازی والدین این شانس را دارند که رفتار کودک را مشاهده کرده و در فعالیت‌های او شرکت کنند.

بازی روشی مهم برای شناخت احساسات و دریافت‌های کودک است و از طریق آن می‌توان درک او نسبت به جهان را فهمید. بازی به کودک شما کمک می‌کند تا مهارت‌های زیادی را توسعه دهند.

ز کوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی

از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

به قول خسرو شکیبایی:

حال  همه ما خوب است، اما تو باور نکن....!

میدانی

هر قلبی "دردی" دارد...

فقط

نحوه ی ابراز آن متفاوت است!

برخی

آن را در چشمانشان پنهان می کنند

و

برخی در لبخندشان....!

ما انسان ها مثل مدادرنگی هستیم...

شاید رنگ مورد علاقه یکدیگرنباشیم!!!

اما روزی ...

برای کامل کردن نقاشیمان؛

دنبال هم خواهیم گشت !...به شرطی که اینقدر نتراشیم همدیگر را تا حد نابودی...!!!!

عید واقعی از آن

کسی است که پایان سالش را جشن بگیرد، نه آغاز سالی که از آن بی خبر است.

‎ ‎"آخر سالتون قشنگ"

یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبرالیل و النهار
یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال
حلول سال نو و بهار پرطراوت را که نشانه قدرت لایزال الهی و تجدید حیات طبیعت می باشد
رابه تمامی عزیزان تبریک و تهنیت عرض نموده
و سالی سرشار از برکت و معنویت را

ازدرگاه خداوند متعال و سبحان برای شماعزیزان مسئلت داریم