سایت تخصصی روانشناسی

دانشجویان بین المللی زیادی هر ساله از دانشگاه های مختلف جهان فارغ التحصیل می شوند که با وجود تنوع فرهنگی، ترکیبی از دیدگاه ها، فرهنگ ها و تجربیات خاص ، به ویژه در مورد سلامت روان آنها وجود دارد که در صورت ورود این فارغ التحصیلان به جامعه، وجود و حضور آنها تاثیر بسزایی روی این جوامع می‌گذارد.

به گزارش ایسکانیوز، در واکنش به افزایش جهانی شدن در قرن گذشته، بسیاری از کشورها شبکه‌هایی را برای مقابله با بیماری های روانی به وجود آورده اند.

با این وجود بیشتر فرهنگ‌ها هنوز چشم انداز خاص خود را در مورد بیماری های ذهنی دارند که سنت های منطقه آنان را منعکس می‌کنند.

آرژانتین

آرژانتین دارای بیشترین تعداد روانشناس در سراسر جهان است. در بوئنس آیرس به ازای هر 100 هزار نفر 1280 روانشناس وجود دارد و این تعداد در حال رشد است. برای هر دانشجویی که از رشته روانشناسی فارغ التحصیل می شود، 2.6 نفر جایگزین می شوند.

در نتیجه این اقدامات ساکنان این منطقه اظهار داشتند که جست‌و‌جو برای یافتن درمان جهت بیماری های روحی و روانی کاهش یافته است که همین مسئله باعث به وجود آمدن جامعه ای پویا و سالم خواهد شد.

چین

سیستم روانپزشکی چین بعد از این که حزب کمونیست در سال 1949 قدرت را به دست گرفت، برچیده شد. از آنجا که سوسیالیسم قصد داشت اشتیاق و شور را به مردم تزریق کند افرادی که علائم افسردگی داشتند به عنوان خائن شناخته می شدند. به همین دلیل، تا سال 1990 تنها چند نفر دارای این بیماری در چین تشخیص داده شدند. امروزه بیش از 100 میلیون نفر از مردم چین دارای بیماری روحی هستند؛ اما تنها 6 درصد از آنها به دنبال درمان های بهداشت روانی هستند. به ازای هر 100 هزار نفر تنها 1.7 روانپزشک (که اکثر آنها کاملا واجد شرایط نیستند) وجود دارد.

فنلاند

بر اساس گزارش های «شادی جهانی» فنلاند شادترین کشور جهان است.

این یکی از کشورهایی است که مراقبت‌های بهداشت عمومی را به صورت آنلاین و از راه دور ارائه می دهد. بیماران به کامپیوتر برای درمان افسردگی، الکل و اضطراب دسترسی دارند و در صورت لزوم می توانند از متخصصان بهداشت روان استفاده کنند. اگر چه این عمل با شک و تردید بین المللی مواجه شده و برخی معتقدند درمان باید به صورت حضوری و رو در رو انجام پذیرد.

هندوستان

در هند بیماری‌های ذهنی زیادی وجود دارد. هنگامی که از افراد در مورد بیماری های روانی سوال شد، 47 درصد از آنان احساس «پیش داوری» و 26 درصد «ترس» را گزارش داده اند.

شصت درصد از مردم هندوستان معتقدند بیماری‌های روانی ناشی از فقدان اراده است و معتقدند افرادی که مشکلات ذهنی دارند باید گروه خود را داشته باشند تا دیگران را نیز آلوده به این بیماری نکنند.

با توجه به سازمان بهداشت جهانی، از هر 5 هندوستانی یک نفر در طول عمر خود دچار افسرگی شده است و تنها 10 درصد از این افراد به دنبال یافتن راه های درمانی هستند.

اندونزی

اگرچه در سال 1977 میلادی «pasung » ( محدود کردن افرادی که دارای بیماری روحی بودند) ممنوع شد؛ اما هنوز به عنوان تمرینی گسترده در این کشور شناخته می شود.

حدود هزار اندونزیایی حداقل یکبار مورد درمان‌های بیماری روحی قرار گرفته‌اند و در حال حاضر 18800 نفر این روش درمانی را دریافت می کنند.

نروژ

این کشور جامع ترین خدمات درمانی را در جهان ارائه می دهد که شامل کلینیک های روانی(شناخته شده به عنوان اتاق های اورژانسی بهداشت روان) و گزینه هایی مانند درمان بدون دارو می شوند.

با این حال، این سیستم قربانی سوء استفاده شده است و در سال 2017 گزارش شد که حداقل 40 بیمار بدون رضایت خود تحت درمان الکتروشوک قرار گرفتند.

آفریقای شمالی

بیش از نیمی از افراد مبتلا به بیماری روانی آفریقای جنوبی، به جای پزشکان یا روانشناسان به درمانگرهای سنتی رجوع می کنند.

گزارش شده است که در سال 2017 حذف بیماران روانی از حضور در اماکن عمومی حداقل 49 نفر از آن ها مردند و علل مرگ آن ها گرسنگی، سرما و کمبود امکانات مراقبتی اعلام شد.

آمریکا

تقریبا یکی از 5 آمریکایی بالغ در سال، بیماری ذهنی را تجربه می کند؛ اما تنها 41 درصد از این زیر مجموعه از خدمات مرتبط با این نوع بیماران در سال گذشته بهره برده است.

این آمار حتی در مورد دانش آموزان در سنین کمتر (دانش آموزان کالج) بدتر است. 31% از دانش آموزان کالجی که احساسات خود را گزارش داده اند، در سال گذشته بسیار افسرده بوده و بیش از 50% دچار اضطراب بودند. بیمار های ذهنی همچنین دلیل اصلی دانش آموزان برای ترک تحصیل از کالج است؛ هر چند با کاهش 64 درصدی، این موضوع همچنان دلیل اصلی است.

ویتنام

تمهیدات در نظر گرفته شده در ویتنام برای سلامت روانی صفر است. یکی از دانش آموزان ویتنامی می گوید: « اخیرا ابتکارات دانش آموزی ایجاد شده که سعی دارد آگاهی را در مورد سلامت روان بالا برد، اما نادانی های زیادی در این باره هنوز وجود دارد.»

گزارش سازمان سلامت جهانی در سال 2006 دریافت که کشور تنها 30 بیمارستان مرتبط با بیماری های روانی با مجموع 5000 تخت داشت و افراد در مناطق دوردست دسترسی کمتری به این امکانات دارند.

با توجه به موارد ذکر شده، مسئله سلامت روحی از اهم موارد سلامتی در جوامع به نظر می رسد و استفاده از افرادی که تحصیلات آکادمیک این بیماری را گذرانده باشند، برای بهبود سلامتی جامعه بسیار مهم به نظر می رسد.

در واقع داشتن جامعه دانشگاهی سالم، به ارتقای سطح دانشگاه و به تبع آن ارتقاء کشور کمک می کند.