یک روانشناس بالینی گفت: تقریبا همه افراد متاهل، دوران مجردی و متاهلی خود را با هم مقایسه می‌کنند و معمولا دوران مجردی خود را با تفریحات، لذت‌ها و آزادی‌های بیشتر به یاد می‌آورند اما همه، حتی آنهایی که خیلی زود ازدواج کرده‌اند، لزوما احساس نمی‌کنند که مجردی نکرده، متاهل شده‌اند.
در حقیقت افرادی که دچار افسردگی هستند اغلب از دردهای مزمن یا سایر نشانه های جسمی نیز رنج می برند.
از جمله این مشکلات می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:
سر درد:
این مورد به نسبت سایر مشکلات در میان افراد مبتلا به افسردگی شایع تر است. اگر کسی دچار سردردهای میگرنی بوده باشد این حالت ممکن است با افسردگی تشدید شود.
اصطلاح "ضعف اعصاب" اولین بار توسط "جورج میلر‌برد" روانپزشک و عصب شناس آمریکایی در سال 1860 مطرح شد.
طبق نظرات وی علت ضعف اعصاب فرسودگی عصبی است که ناشی از تخلیه ی سلول عصبی از ذخیره مواد غذایی اش است. این تخلیه بر اثر استرس هایی چون کار اضافی ایجاد می شود.
شکل بروز ضعف عصبی
این بیماری به دو صورت بروز می کند:
* در یک نوع، ویژگی اصلی، شکایت از خستگی فزاینده پس از تلاش ذهنی است که اغلب همراه با کاهش نسبی در عملکرد شغلی یا توانایی مقابله در وظایف روزانه است. خستگی پذیری روانی به طور مشخص، نوعی تهاجم ناخوشایند خاطرات، اشکال در تمرکز و ناکارایی تفکر تلقی می شود.
* در نوع دیگر این اختلال، بیمار روی احساس ضعف جسمی یا بدنی و فرسودگی ناشی از کمترین فعالیت، تاکید می کند که با دردها و ناراحتی عضلانی و ناتوانی در شل کردن آن ها همراه است
علائم
در هر دو نوع فوق، احساسات جسمی ناخوشایند مانند سرگیجه، سردردهای تنشی و احساس بی ثباتی عمومی شایع است.
مراحل اولیه و میانی خواب معمولا مختل می شود ولی پُرخوابی نیز ممکن است دیده شود.
از آنجایی که بسیاری از علایم و نشانه های ضعف اعصاب با هر یک از اختلالات اضطراب، افسردگی و اختلالات شبه جسمی هم پوشانی دارد تشخیص این بیماری دشوار است.
ضعف اعصاب اغلب در نوجوانی یا میانسالی بروز می کند. این اختلال در صورت عدم درمان معمولا به صورت مزمن در می آید و بیمار ممکن است در اثر یک یا چند علامت ناتوان شود.
در دوران کودکی احتمال دارد مشکلاتی در کارکرد تحصیلی نظیر نمرات پایین و مدرسه گریزی مشاهده شود.
در بزرگسالی عملکرد شغلی تخریب می شود یا ممکن است بیمار چنان ناتوان شود که کار کردن برایش غیرممکن شود. به همین ترتیب روابط اجتماعی، زناشویی و بین فردی نیز دچار مشکل می شود.
درمان
تجویز دارو فقط در صورتی علایم طبی را تخفیف می دهد که به طور همزمان با مداخله روان درمانی همراه شود.
بیمار باید استرس های زندگی و روش کنار آمدن با آن ها را بشناسد.
این بیماران به خوددرمانی و استفاده نابجا از دارو تمایل دارند ولی باید دانست انتخاب داروی مناسب و دستور مصرف باید حتما زیر نظر روانپزشک باشد.
جام جم-تبیان
| امیلیا نرسیسیانس | نویسنده|
هر انسانی قوانین مربوط به تعامل اجتماعی را در مقاطع مختلف از روند زندگی و در شرایط گوناگون فرامی‌گیرد. انسان با آگاهی از این قوانین و با بکارگیری آنها قادر به کنترل تعاملات اجتماعی خود با دیگران است، دیگرانی که نسبت به او موقعیت‌های گوناگونی دارند. ممکن است آنها پیرتر یا جوان‌تر یا از نظر اجتماعی مقام و منزلت کمتر یا بیشتری داشته باشند. این قوانین را نخستین‌بار ما به‌عنوان کودک در تعاملات خود با اولیا و مربیان فرامی‌گیریم و بعد در دوران نوجوانی آن را در تعامل خود با دوستان و همسالان، توسعه می‌دهیم. قوانین مربوط به تعامل با دوستان همان قوانینی است که ما به‌عنوان جوان از همسالان خود فرامی‌گیریم. این قوانین چیزی نیست که والدین در خانه به فرزندانشان بیاموزند به‌عبارتی‌دیگر، سن فراگیری تعاملات اجتماعی از ۵ تا ۱۵ سالگی است، همان سنینی که عملا هرکدام از جنس‌ها، عمده وقت خود را با همجنس خود می‌گذراند (دختران با دختران و پسران با پسران) و از سوی روانشناسان این‌دوره تحت‌عنوان انسجام نقش‌های جنسی و از نظر انسان‌شناسان به دوره فراگیری فرهنگ ویژه جنسیتی معروف است. در این دوره اعضای هر گروه، آگاهانه رفتار خاص جنسی خود را تا افراطی‌ترین حد آن فرا می‌گیرد. هر دو جنس می‌دانند که رفتار دخترانه چگونه است و رفتار پسرانه چه مشخصاتی باید داشته باشد.
