مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: خوشا به حال گمشده‌ای که بداند گم شده است. عموم مردم گم شده‌اند، اما نمی‌دانند. دائم در حال دویدن هستند. تمام کفّار و اشقیاء شب و روز و در خواب و بیداری در حال دویدن هستند. اما مومنین درک کرده اند که گم شده اند.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:  همه این هیاهوها برای یک آه بود. می‌دانید صدای آه از کجا می‌آید!

خودت حس کن آه که می‌کشی صدا از کجا حرکت می‌کند. صدای آه از ذات انسان و از جان انسان است. این جان هم به آنجا نزدیک است. نزدیک آن طرف است.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: انشاء الله می‌رویم میقات و آنجا احرام می‌بندیم. وقتی رسیدیم به میقات دیگر وقت تمام می‌شود، اوقات تمام می‌شود. میقات یعنی محلّی که نزدیک خانه است. از دنیا خلاص می‌شوید.

 روزی که چون ماه در میان ستارگان می‎درخشد

امام رضا (ع) می‌‎فرمایند: روز غدیر در بین قربان و فطر و روز جمعه مانند ماه در بین ستارگان است و آن همان روزی است که ابراهیم (ع) از آتش نجات پیدا کرد و براى شکرگزارى آن روز را روزه گرفت.

اسم این روز(غدیر) در آسمان‏ «یوم العهد المعهود» است، یعنى روزی که در زمین پیامبر(ص) تازه کرد آن عهدى را که حق سبحانه و تعالى در روز أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ از خلایق گرفته بود.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: همه دوستداران اهل بیت(ع) در معنا به سوی خدا می‌روند. پیغمبر(ص) فرمود: امّت من رو به بهشت می‌رود مگر آنکه صلوات را فراموش کند. معلوم می‌شود همه امّت رو به بهشت می‌روند مگر آنکه صلوات را فراموش کنند یا عوض کنند و آل را در آن نگویند. این کارها راه بهشت را کور می کند. و الاّ همه مسلمانان رو به بهشت می‌روند. بچه هستیم جوان می‌شویم بعد پیر می‌شویم. راه می‌رویم، بالا و پایین می‌رویم، نماز می‌خوانیم، روزه می‌گیریم، هر کاری که انجام می‌دهیم رو به بهشت هستیم. منتهی مشروط به اینکه به سلامت راه برویم.

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: رغبت، جلو انسان را باز می‌کند و محبّت را هم زیاد می‌کند. رغبت و محبّت راه دور را نزدیک می‌کند. شغل محبّت این است که راه دور را نزدیک می‌کند.