سایت تخصصی روانشناسی

هدف: تشخیص ضایعات مغزی، روان نژندی، مشکلات جنسی، حالتهای اضطرابی، هیستری، رفتارهای وسواسی، افسردگی واکنشی، ویژگیهای سایکوپاتیک، الکلیسم و اعتیاد، روان – تنی، روان پریشی، مانیک-دپرسیو

گاهی خندیدن، جلب احترام افراد باهوش و توجه کودکان، جلب حس ستایش و قدردانی اجتماع، تحمل خیانت دوستان ناباب، یافتن بهترین خصوصیات افراد، دنیا را بهتر دیدن، دیدن بخشی از باغ، وفق دادن خود با شرایط اجتماع، داشتن این حس که یک زندگی آسوده در جریان است به جهت اینکه یک موجود زنده اید. همه یعنی موفقیت 

( رالف والدو امرسون)

همه ما در اعماق وجود می خواهیم باور کنیم توانمندی هایی داریم و با توجه به این توانمندی ها به آرزوهایمان می رسیم

می توانیم تغییر ایجاد کنیم و  جهان فعلی را به جهانی که دوست داریم تبدیل کنیم.

آرزوی شما چیست اگر آن را فراموش کردید برای چند لحظه به خاطر بیاورید که اگر آن آرزو محقق شده بود الان زندگی شما چگونه بود.

لحظات تصمیم گیری است که سرنوشت ما را تغییر می دهد.

آنچه سرنوشت ما را تغییر می دهد شرایط زندگیمان نیست بلکه  تصمیمهای ماست

"خواب"  عامل مهمی در رشد کودک است. در کنار تغذیه و عامل وراثت آنچه که بر رشد قدی کودکان تاثیرگذار است، خواب خوب شبانه است. بسیاری از کودکان ممکن است خواب بعدازظهر داشته باشند ولی شب‌ها دیر بخوابند.

تا به حال به کلمه‌ی خلاقیت فکر کرده‌اید؟ چقدر دوست دارید فرزند خلاقی داشته باشید. یک سوال دیگر اصلا (خلاقیت) چه طوری است؟ در ادبیات کلمه‌ی «خلاقیت» به معنی بوجود آوردن پدیده‌ای نو و جدید است، اما در علم روانشناسی کودک؛ خلاقیت یعنی منحصر به فرد بودن و منحصر به فرد عمل کردن.

یعنی مشکلات را با راه‌حل خود و نه دیگران حل کردن و با مشکلات زندگی برخورد ویژه‌ای داشتن.

همه ما با تشویق کردن آشنا هستیم، این که رفتارهای خوب و پسندیده کودکان را تشویق کنیم تا این رفتارها ادامه یابند. اما روان شناسان معتقدند گاهی اوقات این تشویق کردن نه تنها باعث افزایش تکرار رفتارهای خوب نمی شود که در طولانی مدت باعث می شود کودکان آن رفتار را کمتر انجام دهند.

دختر من از همان سنین پایین عادت کرده بود اسباب بازی هایش را با دیگران شریک شود و برخی اوقات نیز اگر پیش می آمد وسایلش را به دیگران می بخشید. عادت ما هم این بود که او را تشویق می کردیم. اما از وقتی به مدرسه می رود به نظر می رسد تغییر کرده است. معلم او می گفت با دوستانش در این زمینه چندان مهربان نیست و به خصوص در زنگ های تفریح حاضر نمی شود توپ یا طناب خود را به بچه ها بدهد. این بود که متوجه شدیم با وجود همه تعریف هایی که از دخترمان می کردیم اصلا دوست ندارد از وسایل خود به دیگران چیزی بدهد. انگار که نه تنها تشویق های ما اثری نداشته که با افزایش سن، رفتار او در حال بدترشدن است.