اوّلین واکنش کودکان هنگامی که در مورد مرگ یا سایر وقایع توأم با فقدان و ضربه آگاه می شوند شوک و گیجی است که معمولاً چند ساعت تا چند روز طول می کشد.
« من دو فرزند دارم، به دوستان فرزندانم گفته بودم، که در مورد مرگ پسر 17 ساله ام با آن ها صحبتی نکنند تا ناراحت نشوند. ولی خوش بختانه معلّم دختر 10 ساله ام که خود همسرش را از دست داده بود، گفت که این کار اشتباه است و بهتر است که دوستانش احساس ناراحتی خود را به او نشان دهند و در مورد مرگ برادرش به طور آشکار با او صحبت کنند آن ها این کار را کردند و باعث شد که دخترم خیلی راحت این مسأله را بپذیرد. بر عکس او، پسر 14 ساله ام چنین معلّمی نداشت. دوستانش به سفارش من عمل کردند و به او از مرگ برادرش چیزی نگفتند و او عمیقاً از این فقدان آسیب دید، زیرا از حمایت و توجّهی که می توانست از دوستانش دریافت کند محروم شده بود. ( مولدر (1) 1994)
-
