سایت تخصصی روانشناسی

مدیر سایت: دکتر سکینه سلطانی کوهبنانی

سایت تخصصی روانشناسی

مدیر سایت: دکتر سکینه سلطانی کوهبنانی

سایت تخصصی روانشناسی
دکتر سکینه سلطانی کوهبنانی
دانشیار دانشگاه فردوسی مشهد
مدیر پلی کلینیک روانشناسی بالینی و مشاوره دانشگاه فردوسی مشهد

آدرس محل کار:

آدرس دانشگاه: مشهد ، میدان آزادی ، دانشگاه فردوسی ، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ، گروه علوم تربیتی ، تلفن تماس : 05138805000داخلی 5892
پلی کلینیک روانشناسی بالینی و مشاوره دانشگاه فردوسی مشهد : شماره داخلی 3676

آدرس مرکز مشاوره : مشهد، پنج راه سناباد، تقاطع خیابان پاستور، ساختمان پزشکان مهر، مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی اندیشه و رفتار، شماره های تماس: 05138412279


آخرین نظرات

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «اوتیسم» ثبت شده است

بازی درمانی نوعی از روان درمانی کودکان است که به آنها کمک می کند تجارب،احساسات و مشکلات خویش را به وسیله بازی با عروسک ها، اسباب بازیها و دیگر وسایل بازی بیان و برون ریزی کنند. این کار با راهنمایی و نظارت درمانگری آموزش دیده انجام می شود(کارول،1997)


-
چکیده :
این مقاله با هدف بررسی متون ومقاله های مربوط به بازی و بازی درمانی تعریفبازی درمانی و انواع ان، نظریه های مطرح شده، وسایل بازی و همچنین تاثیر آن بر روی اختلالات مربوطبه کودکان بیش فعال و کودکان اوتیسم و اختلال پس از سانحه و پرخاشگر و کودکان مضطرب بررسی شده و برای کاهش اثرات مشکلات موجود انجام شده است.
وانبخشی کودکان «اوتیستیک» نیازمند کار شبانه روزی است

گفت وگو با مدیر مرکز ساماندهی اختلالات اوتیستیک

نویسنده: مریم کشاورز



اوتیسم اختلالی نورولوژیکی با علائم روانشناختی است که مشخصه اصلی آن اختلال در برقراری روابط اجتماعی است. از میزان شیوع این بیماری در کشور اطلاعات دقیقی در دست نیست اما در منابع خارجی نرخ شیوع از یک در 150 کودک یا حتی 4 در 10هزار کودک ذکر شده است. دکتر «حمیدرضا پوراعتماد» مدیر مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اوتیستیک در گفت وگوی زیر بر این بیماری کمتر شناخته شده پرتو می افکند.

کامبیز توانا - روزنامه‌نگار


اوتیسم یا آتیسم از خانواده اختلال است. هرجا اسم و نام و ردپایی از اختلال باشد، خیلی چیزها در حاشیه آن تغییر می‌کنند. ورودش به زندگی هرکسی یا هرخانواده‌ای با چالش یا به قول خودمان با چند ریشتر زمین لرزه است و زندگی کردن و ماندن و جنگیدن و مهار آن مانند زندگی تا آخر عمر در یک گسل متحرک است. این را به معنای بد آن نمی‌گویم. قصدم این است بدانیم این از آن نوع چالش‌هاست که ته و پایانی نمی‌توان بر آن متصور شد. خیلی‌ها هستند که با تلاش و ممارست و برنامه‌های کمکی زیاد به حد زیادی از استقلال در زندگی می‌رسند ولی با این حال و حتی در نمونه‌های خیلی موفق، ریشه‌های اوتیسم در افراد به طور کامل از بین نمی‌رود. این نوشتار فقط برای کسانی نیست که چیزی از اوتیسم نمی‌دانند. اگر هم کسی در نزدیک‌های شما هست و یا در فامیل و دوست و آشنا، این مطلب برای شما هم هست. برای آن‌ها هم هست. وقتی ما پدیده و اختلال را بدانیم و حواشی آن را بشناسیم، برای کمک کردن و کمک گرفتن آماده‌تر هستیم.

 

تقریبا سه سال پیش بود که «لادن طباطبایی»، بازیگر نام آشنای سینما و تلویزیون، با دنیای بازیگری خداحافظی کرد اما فروردین امسال، اهمیت آگاهی بخشی درباره یک موضوع خاص باعث شد بار دیگر او را در یک گفت‌و‌گوی تلویزیونی ببینیم. آن موضوع، اوتیسم بود؛‌‌ همان بیماری‌ای که دخترش «سُها» با آن درگیر بود.

او درطول این سال‌ها سعی کرده علاوه بر شناخت وحل مشکلات دخترش به مادران دیگری که شرایطی مشابه با وی دارند نیز کمک کند تا در شناخت وحل مشکلات فرزندشان توانمند‌تر شوند. او این کار را به شیوه‌های مختلفی انجام داده‌است؛ از همکاری با انجمن خیریه اوتیسم گرفته تا حضور در تلویزیون وصحبت درباره این بیماری.

*وقتی برای نخستین بار متوجه شدید مادر شده‌اید چه حسی داشتید؟

آن موقع خیلی کم سن و سال بودم و چیزی یادم نمی‌آید. در واقع تصور می‌کردم مسیری است که باید طی شود.  در آن مقطع دختر‌ها در سن پایین ازدواج می‌کردند و همه هم سن و سال‌های من صاحب فرزند شده بودند. من در آن زمان ۱۸ ساله بودم.




صحبت از اوتیسم، به دلایل گوناگون کار آسانی نیست. به زبان آوردن مشکلات و مصائب، و عیان کردن دردها و رنج‌ها، کار چندان دلپذیری نیست و افراد عموما از عیان کردن این دست مقولات پرهیز می‌کنند.
تجربه های خانواده یک کودک اوتیسمی:هر کودک مبتلا خودش یک کتاب است

من نیز به عنوان پدر یک کودک مبتلا به اوتیسم از این قاعده مستثنی نبوده‌ام. و تاکنون این مسائل را مگر با افرادی که می‌توانستند کمکی کنند و باری از دوش بردارند، مطرح نکرده‌ام. حتی برای جلوگیری از ایجاد ناراحتی یا استرس، جزییات آنرا از آشنایان و نزدیکانمان نیز مخفی نگاه داشته‌ام.

اما با خواندن مقاله ای با عنوان ، اوتیسم و زندگی‌های همیشه متحول شده، به این فکر افتادم که بیان تجربیات من و همسرم نیز می‌تواند به یاری بعضی والدین کودکان اوتیستیک بیاید، یا در رفتار عموم با خانواده‌های در موقعیت مشابه موثر باشد.