ادوارد
ال. ثرندایک ، یکی از مهمترین پژوهشگران در تدوین روانشناسی حیوانی بود.
او نظریه عینی و ماشینی (مکانیستی) یادگیری را تدوین کرد که بر رفتار آشکار
تأکید میورزید. او بر این باور بود که روانشناسی باید رفتار را مطالعه کند
نه عناصر ذهنی یا تجربه هشیار را و بدین ترتیب، او روندی را که توسط
کارکردگرایان به سوی عینیت شروع شده بود بیشتر تقویت کرد.
او
یادگیری را نه برحسب اندیشه های ذهنی بلکه برحسب پیوندهای عینی بین محرک و
پاسخ تفسیر میکرد؛ با وجود این، مقداری اشاره به هشیاری و فرآیندهای ذهنی
در نظام او وجود داشت. کار ثرندایک و پاولف نمونه ای از کشف مستقل همزمان
است. قانون اثر ثرندایک در 1898 و قانون تقویت پاولف که مشابه آن است در
1902 تدوین شدند، هرچند که چندین سال بعد، تشابه بین آنها شناخته شد.
