سایت تخصصی روانشناسی

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: برای امام حسین(ع) اگر پول خرج می‌کنید و یا لخت می‌شوید عیبی ندارد. به ائمه نشان دهید. به امام حسین(ع) نشان دهید. بگذارید آقا ببیند که دوستش دارید. ریا برای مردم و به مردم نشان دادن بد است، اما برای امام خوب است.

وقتی که سینه می‌زنید آن آخرها ذهنتان پیش چه کسی می‌رود؟ می‌بینید که خدا شما را می‌خواهد. گرم که می‌شوند دیگر حالیشان نیست. تک تک می‌افتند. دارند سینه می‌زنند می‌بینند خدا خود آمده است و با آنها سینه می‌زند. این جور حس می‌کنند. اصلاً می‌بیند خودش هم از بالا آمده است. آنکه پایینی بود رفت.
گاهی در یک جمعی که دارند سینه می‌زنند، اگر خوب تماشا کنی می‌بینی یکی وسط اینهاست که بشر نیست، سرش پایین است. شاید گریه هم نداشته باشد، خنده هم داشته باشد. خنده که ندارد، لبخند دارد و تمام اینها اجزای او هستند. او کیست که جسم نیست روح هم نیست؟! وسط همه شماست. شما آن کنار نشسته‌اید می‌بینید که آن وسط یک آقایی است، صدا صدای اوست. دیگر هیچ کسی نیست، می‌گوید «حسین وای!» همه صدایشان کوتاه است، فقط صدای یک نفر می‌آید آن هم نفر وسط است. هرچه هست آنجاست.
در حرم امام حسین(ع) در کربلاگوش بده، آنجا یکی هست که به امام حسین(ع) سلام می‌کند. سلامش خیلی قشنگ است، آن را بشنوید. همینطور که زوّار سلام می‌کنند صدای او هم می‌آید که سلام می‌کن. حرم امیرالمومنین(ع) هم همینطور است. وقتی که وارد می‌شوید می‌روید سر قبر مطهّر، علی(ع) سلامتان را جواب می‌گوید. قشنگ گوش بدهید و حواستان باشد که خلوت باشید و تنها رفته باشید. بلکه با زن و بچه‌ات به حرم برو و بیا خانه. آنها را که گذاشتی دوباره یک سری بزن. بگو علی جان! این بار خودم آمدم. تنها بروید گوشه‌ای بنشینید. لازم نیست چیزی بگویید. بگو بار اول دعا خواندم، نماز خواندم. این بار آمده‌ام خودم را هم نشان بدهم. دور حرمت بگردم و بروم. ساده بگو. خودنمایی کن.
برای امام حسین(ع) اگر پول خرج می‌کنید و یا لخت می‌شوید عیبی ندارد. به ائمه نشان دهید. به امام حسین(ع) نشان دهید. بگذارید آقا ببیند که دوستش دارید. ریا برای مردم و به مردم نشان دادن بد است، اما اگر به خود امامان نشان بدهید، این خوب است.
در زیارت حضرت رضا(ع) نیز همینطور پیامبر(ص) نیز همینطور ضریح را ببوس بگو یا رسول الله من آهن را نمی‌بوسم. شما را می‌بوسم. آن قوت ببین خدا با هستی تو چه می‌کند! خدا می‌گوید: این مخلوقات خاکی چطور ما را پیدا کردند؟ البته تعجّب نمی‌کند، چون خودش آنها را آفریده است. نور خودش و اراده خودش است. این ما هستیم که دیر می‌توانیم قبول کنیم، چون ادب داریم دیر قبول می‌کنیم و این خوب است.

کتاب طوبای محبّت جلد دوم – ص 127
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی-خبرگزاری تسنیم