متخصص روانشناسی بالینی گفت: یکی از شایع‌ترین اتفاقاتی که این روز‌ها بیشتر مردم جامعه با آن درگیر هستند، مقوله عجول بودن یا به اصطلاح روانشناسی سندروم نتیجه فوری است.
سعیده مصطفوی دکترای روانشناسی بالینی در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: سندروم نتیجه فوری که امروزه بیشتر افراد جامعه با آن دست و پنجه نرم می‌کنند به جنسیت افراد بستگی ندارد و ممکن است همه افراد جامعه را درگیر کند، اما موضوعی که وجود دارد این است که این سندروم در کودکان و افراد جوان و کم سن و سال بیشتر بروز پیدا می‌کند و امروزه در جامعه شاهد بی‌هدفی و بی‌هویتی نسل جوان هستیم که این خودش به افزایش این سندروم در جامعه دامن زده است.
او افزود: امروزه افراد می خواهند خیلی سریع و بدون هیچگونه تلاشی به موفقیت‌های کلان برسند که این از دیدگاه روانشناسی رد شده است و موفقیت ناشی از این سندروم نمی‌تواند خیلی ادامه‌دار یا دائمی باشد. سوالی که این افراد باید از خود بپرسند این است که آیا عجله در کار‌ها در نهایت میتواند نتیجه خوبی داشته باشد و ماندگار و تضمین‌کننده باقی بماند یا خیر؟
این متخصص روانشناسی بالینی ادامه داد: نمیتوان گفت که این سندروم تحت‌تاثیر شرایط اقتصادی، اجتماعی و یا فرهنگی جامعه است بلکه بیشتر به ویژگی‌های فردی افراد بستگی دارد و از همه بیشتر شاخصه‌های فردی تأثیرگذار در بروز این اختلال است. اما از دیدگاه روانشناسی اجتماعی این نکته حائز اهمیت است که اگر فردی در یک جمع بزرگی قرار بگیرد که همگی درگیر این اختلال هستند، فرد به مرور زمان و ناخودآگاه اثر می‌پذیرد و به اصطلاحی تفکرات جمعی، این افراد را نیز با خود همراه می کند.
مصطفوی بیان کرد: از پیامد های مخرب این سندروم میتوان به این نکات اشاره کرد، این افراد صبور نیستند، کوته فکر و بسیار کم حوصله هستند، آینده نگری ندارند و اکثرا آینده خود را از دست می‌دهند به همین علت می توان سندروم نتیجه فوری را برای جامعه و بستر زندگی افراد خطرناک نامید و فرد مبتلا میتواند در جریان این اتفاقات هم به خودش و هم به دیگر افراد جامعه آسیب جدی برساند درست مثل خطری است که میتواند زیر پوستی و آرام ریشه های حیات جامعه را تحت‌تأثیر قرار داده و جامعه را به سمت بی‌برنامه و بی‌هدف بودن سوق دهد.
او تصریح کرد: ویژگی‌های بارز این افراد از این قرار است، تنبل هستند و اعتقادی به سخت‌کوشی ندارند، خیلی سریع تحت تأثیر تبلیغات مختلف قرار می‌گیرند، از داشتن برنامه در زندگی خود گریزان و اهل مقایسه خود با دیگر افراد هستند که این مورد به مراتب خطرناک تر از بقیه موارد است.
این متخصص روانشناسی بالینی تأکید کرد: این افراد مدام درگیر مقایسه خود با دیگران هستند و اگر به چیزی هم دست پیدا کنند ممکن است دامنه اطلاعاتی آن‌ها عمقی نداشته باشد و مثل دریایی هستند که عمق آن کمتر از یک میلی‌متر است.
مصطفوی اظهار کرد: برای مثال کودکان بیش‌فعال که عاشق سرعت و کار‌‌های خطرناک هستند و رفتار‌‌های تهاجمی تری دارند، بیشتر در معرض آسیب این سندروم هستند و خانواده ها می‌توانند در کنترل این آسیب از همان کودکی، نقش مؤثر و بسیارخوبی داشته باشند.
او افزود: پیشنهادی که میتوان به این افراد برای خود درمانی و رهایی از این سندروم داد این است که افراد نظم داشته باشند و حتما اهداف خود را به هدف های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تقسیم کنند و یک برنامه کامل و دقیق برای زندگی خود داشته باشند و خود را در انجام موارد برنامه‌ریزی موظف بدانند.
