یک مشاور کودک میگوید والدینی که سهلانگارانه رفتار میکنند و فرزندان را به حال خود رها میکنند، محبت و توجه کافی به فرزند خود ندارند و یا از روش های تربیتی غافل هستند به این روش سبک فرزندپروری غافل گفته میشود.
سمیه یزدانپناه در گفتوگو با ایسنا با اشاره به تاثیرات مشاوره غلط و برخوردهای غیراصولی والدین و جامعه عنوان کرد: «دیده شده که برخی والدین از سایتهای غیر معتبر و یا افراد غیر متخصص برای حل مشکلات و یا حتی راهنمایی در حوزه تربیت و فرزندپروری استفاده میکنند و یا از فضای مجازی که این روزها خیلی رواج پیدا کرده و بعضاً مطالب منتشر شده در آن معتبر نیستند. البته اقوام و همسایگان بسیار محترم هستند و قصد بدی هم ندارند اما ممکن است نظرات آنها برای فرزند شما کارساز نباشد، ممکن است فرزند شما دچار اختلال یا مشکل رفتاری خاصی باشد و راهنمایی آنان به ضرر فرزند شما تمام شود چرا که انسانها عکسالعملها و بازخوردهای متفاوتی دارند و گاهاً یک رفتار روی یک کودک جواب میدهد اما روی کودک دیگر جواب نمیدهد.»
وی افزود: «هر کودک رفتار متفاوتی دارد و مشاور و روانشناس کودک بر اساس مصاحبه بالینی، ارزیابی فرزند، و تاریخچه خانوادگی راهنماییهای لازم را انجام خواهد داد.»
سبک فرزندپروری غافل
این روانشناس در مورد سهلانگاریها، اشتباهات و رفتار غلط والدین در مقابل کودکان و نوجوانان گفت: «باید دید سهل انگاری به چه صورت است؛ در مقابل تربیت فرزندان، محبت کردن، رفتارهای اشتباه آنها یا کلا در سیستم فرزندپروری. در مورد والدینی که سهلانگارانه رفتار میکنند و فرزندان را به حال خود رها میکنند، محبت و توجه کافی به فرزند خود ندارند و کودک هر کاری را که دوست دارد انجام میدهد و یا از روش های تربیتی غافل هستند به این روش سبک فرزندپروری غافل گفته میشود.»
یزدانپناه تاکید کرد: «متاسفانه این روش از بدترین سبکهای فرزندپروری است که میتواند منجر به بروز مشکلات زیادی برای کودکان از جمله کاهش اعتماد به نفس ، کمبود محبت و توجه، اضطراب و افت تحصیلی، کاهش تمرکز در کودکان و در نهایت کمرنگ شدن ارتباط بین والد و فرزند شده و در دوره نوجوانی باعث گرایش نوجوان به آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد، بزهکاری و موارد دیگر میشود.»
مدرس جهاددانشگاهی در حوزهی تربیت فرزندان و بازی درمانی و... یادآور شد: «بزرگترین آسیبهایی که این نوع از سبکهای فرزندپروری میتواند در دوره نوجوانی به بار بیاورد؛ گرایش نوجوانان به آسیبهای اجتماعی است. در این دوره تاثیرات دوستان خیلی بیشتر از والدین است و ممکن است نوجوانان با کسانی آشنا شوند که بخواهند کمبود محبت والدین را جبران کنند و به سوی کسانی که به آنها محبت میکنند گرایش پیدا کنند و چه بسا که آن محبت واقعی هم نباشد. البته که همه والدین فرزند خود را دوست دارند اما خیلی از والدین ممکن است ناخواسته این کار را انجام دهند و گمان کنند که به دلیل دوست داشتن این سهلانگاری را انجام می دهند و قصد سختگیری ندارند اما وجود نظم، قانون و محبت به میزان کافی میتواند برای فرزند خیلی مفید باشد.»
او میگوید: «کودکان آیندهساز کشور هستند بنابراین تربیت سالم و پرورش آنها از نظر روحی و روانی بسیار مهم است.»
این مشاور در پاسخ به حساسیتهای آموزش و مشاوره به کودک و تاثیر مشاوره های غلط توضیح داد: «رشد و شخصیت افراد در کودکی شکل میگیرد و تقریبا در ۷ سالگی این شخصیت کامل و بسته میشود و بعد از آن تغییر دادن آن بسیار سخت خواهد بود و به سختی صورت میگیرد. پس از ۷ سالگی تا دوره نوجوانی باز هم به سختی تغییراتی قابل اجرا است اما بعد از آن شخصیت افراد تغییر چندانی نخواهد کرد و ما سخت میتوانیم درمانی را برای کسی در نظر بگیریم و به همین دلیل انجام مشاوره و آموزشهای فرزند پروری در کودکی بسیار مهم است.»
سمیه یزدانپناه تصریح کرد: «در واقع این بهترین روش تربیت فرزند سالم است. فرزندی با اعتماد به نفس بالا، موفق در زمینه کار، موفق در انتخاب شغل و رشته تحصیلی و ارتباط با افراد و... که اگر ما در ۷ سال اول موفق عمل کنیم نتیجهی آن را تا آخر عمر خواهیم دید و فرزندانی را تحویل جامعه میدهیم که مفید و تاثیرگذار است و افراد از کنار آن ها بودن لذت خواهند برد.»
این مشاور کودک به عنوان یک راهکار کلی و کاربردی تربیت فرزند عنوان میکند: «به عنوان راهکار کلی برای همه این موارد به جز راهکارهای تخصصی و درمانی که مختص روانشناس است میتوان به آموزش دوباره برگردیم؛ به اهمیت مهارتهای زندگی، آموزش این مهارتها، آموزش مهارت خودآگاهی مخصوصاً برای کودکان افسرده و با اعتماد به نفس پایین، آموزش مهارتهای همدلی و مهارت های دوستیابی که بسیار میتواند برای آنها مفید باشد. همچنین قصه درمانی و خواندن کتاب یعنی یک کتاب برای آنها بخوانیم و از آنها بخواهیم که برای ما تعریف کنند، صحبت کردن جلوی آیینه، شنیدن صدای ضبط شده، و تکنیکهای تنفس نیز میتواند کمکهای قابل توجهی برای رشد و پرورش سالم کودک باشد.»