مطالعات جدید از تاثیر زندگی شهری در بروز بیماری‌های روانی در کودکان خبر می‌دهد.
به گزارش خبرگزاری ایسنا و به نقل از سایت دانشگاه دوک، مطالعه جدید که از سوی محققان دانشگاه دوک در کالج کینگ لندن به انجام رسیده نشان می‌دهد که ارتباطات اجتماعی کمتر میان همسایگان و نرخ بالاتر جرایم در افزایش بروز نشانه‌های بیماری روانی و جنون در بین کودکان شهری نقش دارد.
تحقیقات قبلی نیز نشان داده که بروز نشانه‌های بیماری روانی در بین کودکانی که در شهر زندگی می‌کنند بیشتر است. این مطالعه جدید برای اولین بار به بررسی دلایل این امر پرداخته است. مقاله مربوط به این مطالعه به طور آنلاین در مجله Schizophrenia Bulletin منتشر شده است.
افکار پارانوئید، شنیدن یا دیدن چیزهایی که دیگران نمی‌شنوند یا نمی‌بینند و باور به اینکه دیگران می‌توانند ذهن ما را بخوانند از جمله نشانه‌های جنون محسوب می‌شوند. تجربه جنون در کودکی با شیزوفرنی و دیگر اختلالات جنون در بزرگسالی همراه است.
کاندیس اودگرز استادیار روانشناسی دانشگاه دوک می‌گوید: ما می‌خواستیم دریابیم جامعه‌ای که کودکان در آن زندگی می‌کنند چه تاثیری بر آنها می‌گذارد.
وی ادامه می‌دهد: این مطالعه به ما کمک می‌کند که آن دسته از ویژگی‌های محل زندگی که می‌توانند برای سلامت ذهنی کودکان مضر باشند را شناسایی کنیم.
درصد بسیار کمی از کودکان علایم روان پریشی را بروز می‌دهند، اما به طور کلی تعداد کودکان مبتلا به این علایم در مناطق شهری بیشتر است. مطالعات بسیاری نشان داده‌اند در کودکانی که در نواحی شهری زندگی می‌کنند احتمال ابتلا به جنون و بیماری‌های روانی در بزرگسالی دو برابر بیشتر است. انتظار می‌رود بیش از دو سوم جمعیت جهان تا سال 2050 در شهرها زندگی کنند. به همین دلیل این مسئله از اهمیت بسیار حیاتی برخوردار است.
محققان می‌خواستند بدانند که آیا شرایط خاص موجود در نواحی شهری منجر به بروز نشانه‌های روان‌پریشی در کودکان می‌شود یا دلیل دیگری برای این امر وجود دارد. برای این منظور 2232 دوقلو بریتانیایی از ابتدای تولد تا سن 12 سالگی مورد پایش قرار گرفتند. نشانه‌های روان‌پریشی کودکان در سن 12 سالگی با انجام مصاحبه‌های خانگی بررسی شد.
با استفاده از رکوردهای دستی و تصاویر Google Street View پروفایل بسیار دقیقی از شرایط فضایی و جغرافیایی کودکان تهیه شد و با بررسی ساکنان محلی، ویژگی‌های محل زندگی مورد پایش قرار گرفت. سابقه خانوادگی نیز از نظر بیماری‌های روانی مورد بررسی قرار گرفت.
محققان دریافتند کودکان 12 ساله‌ای که در محیط های شهری زندگی می‌کنند دو برابر بیشتر از کودکانی که در مناطق غیرشهری سکونت دارند به علائم بیماری‌های روانی دچار می‌شوند. دیگر عوامل مثل جابجایی محل سکونت، شرایط اقتصادی اجتماعی و سابقه خانوادگی به عنوان عوامل کنترل ثابت نگه داشته شد. حدود 7.4 درصد از کودکانی که در نواحی شهری زندگی می‌کردند دستکم یکی از علایم جنون و روان‌پریشی را نشان می‌دادند در حالیکه این رقم در نواحی غیرشهری 4.4 درصد بود.
محققان می‌گویند همه کودکانی که بخشی از این علایم را نشان می‌دهند در آینده به اختلالات شدید ذهنی دچار نمی‌شوند، اما این تجربیات غیرمعمول اولیه می‌تواند بعدها مشکلات مختلفی برای آنها در پی داشته باشد.
محققان همچنین دریافتند که علایم روان‌پریشی در بین کودکانی که ارتباطات اجتماعی در محل زندگی آنها سست و اندک، کنترل اجتماعی پایین و تعارضات محلی بالاست و همچنین در کودکانی که خانواده‌هایشان قربانی یک جنایت شده‌اند بیشتر است. به نظر می‌رسد که این میان عدم ارتباطات اجتماعی درست و قربانی شدن خانواده در جریان یک حادثه جنایی بیشترین تاثیر را دارد.
