اتیسم یک اختلال عصبی است که عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار می دهد
معمولا در سه سال اول زندگی
به طور کامل آشکار می شود. معمولا این سه سال اول، دوره طلایی قلمداد می شود و
چنانچه در این دوره مربیان و والدین کودک این عارضه را شناسایی کنند و در صورت
درمان و رسیدگی می توان کودک را به مدرسه فرستاد و مهارت های زیادی را به او آموخت.
-
عوامل خطر و ویژگی ها
-مطالعات نشان می دهد که
در بین دو قلوهای همسان (identical twins)،
اگر یک کودک به اوتیسم مبتلا باشد، احتمال ابتلای دیگری بین 36 تا 95 درصد است. در
دوقلوهای غیر همسان (non-identical twins) در صورتی که یک کودک به این اختلال مبتلا باشد،
احتمال ابتلای دیگری صفر تا 31 درصد است
-پدر و مادری که دارای یک
فرزند اوتیسمی هستند، در صورت بارداری مجدد، احتمال ابتلای کودک دوم 2 تا 18 درصد
است
-احتمال ابتلا به اوتیسم
در افرادی که نقص ژنتیکی یا کروموزومی دارند، به مراتب بیشتر است. حدود 10 درصد از
کودکان مبتلا به اوتیسم به یکی از اختلالات سندرم داون، سندرم X شکننده، اسکلروز ناهنجار
یا اختلالات دیگر کروموزومی و ژنتیکی مبتلا هستند
-توانایی فکری 46 درصد از
کودکان مبتلا به اوتیسم، در حد متوسط یا بالاتر از حد متوسط است -کودکان متولد شده
از والدین مسن، بیشتر در معرض این اختلال قرار دارند
-
* آمار ها چه می گویند
مرکز کنترل و پیشگیری از
بیماری ها در آمریکا، گزارش جالبی را در مورد اوتیسم در سراسر جهان منتشر کرده است
-از هر 68 کودک در سراسر
جهان، یک نفر به اختلال اوتیسم (ASD) مبتلا است
-احتمال بروز این بیماری
در تمام گروه های نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی وجود دارد
-اوتیسم در پسران (از هر
42 پسر یک نفر) شایع تر از دختران (از هر 189 نفر یک نفر) است
-تحقیقات انجام شده در
آسیا، اروپا و آمریکای شمالی، شمار کودکان مبتلا را حدود یک درصد و در کره جنوبی
حدود 2.6 درصد نشان می دهد
اوتیسم یا درخودماندگی، در واقع نوعی اختلال
رشدی مادام العمر است که علائم آن در سالهای اولیه خردسالی بروز می کند و تاثیر
زیادی بر روی کودکان، خانواده آنها و جوامع دارد. حدود 35 تا 67 میلیون نفر در
جهان با این بیماری زندگی می کنند.
در جهان کودکان و افرادی که مبتلا به این
بیماری هستند اغلب از حمایت کافی برخوردار نیستند و دسترسی آنها به خدماتی از جمله
مدرسه و مراقبت های بهداشتی محدود است. آنها همچنین با چالشی بزرگ در رابطه با انگ
و تبعیض در جامعه روبرو هستند و از آزار، انزوا و تضییع حقوق اساسی خود رنج می
برند.
به همین دلیل است که مجمع عمومی سازمان ملل
متحد روز دوم آوریل برابر با چهاردهم فروردین ماه را به عنوان روز جهانی آگاهی از
بیماری اوتیسم اعلام کرده است تا بر نیاز به بهبود زندگی کودکان و بزرگسالانی که
از این اختلال رنج می برند تاکید کند
این روز در چارچوب مفاد پیمان نامه حقوق
افراد دارای معلولیت که در سال 2008 لازم الاجرا شده است نیز برای تاکید مجدد
بر اصل اساسی حقوق بشر آمده است.
پیمان نامه حقوق افراد دارای معلولیت اولین
معاهده ای است که منحصرا بر حقوق افراد معلول تمرکز می کند. این پیمان نامه
چارچوبی را برای حصول اطمینان از دسترسی برابر کودکان معلول به مدرسه، خدمات
بهداشتی و زندگی اجتماعی ارائه میدهد. این پیمان نامه به یونیسف و شرکای آن امکان
میدهد تا سیاستگذاران، متخصصین، خانواده ها و جوامع را برای ارائه خدمات فراگیر به
تمامی کودکان بسیج کنند.
یونیسف در سراسر جهان از ترویج و افزایش
مداخلات زودهنگام به عنوان بخشی از فعالیت های مربوط به بهداشت، تغذیه و رشد و
تکامل کودکان خردسال حمایت می کند. این تشخیص و مداخله زودهنگام در سلامت، آموزش و
رفاه اجتماعی کودکانی که با اختلال اوتیسم زندگی می کنند بسیار مهم است.
کودکانی که در معرض خطر ناتوانی های ذهنی
هستند یا با آنها زندگی می کنند باید در زودترین زمان ممکن از طریق برنامه های
غربالگری و سلامت دوران بارداری شناسایی شده و به سوی خدماتی از جمله مداخلات
زودهنگام، آموزش پیش دبستانی، مراقبت و طرح های سلامت جامعه هدایت شوند.
