سایت تخصصی روانشناسی

سهیلا علیپور در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: کودکان در سنین مختلف درک متفاوتی از مرگ دارند. نوزاد تا ۲ سالگی هیچ درکی از مرگ ندارد، اما به جدا شدن از مراقبین واکنش نشان می‌دهد و ممکن است بی قراری کند.

وی با بیان اینکه کودکان ۲ تا ۵ سال تصور می‌کنند مرگ بازگشت پذیر است، افزود: آن‌ها تصور می‌کنند افراد می‌میرند و دوباره به زندگی بر می‌گردند، مثلاً آن‌ها می‌توانند آرزو کنند که او برگردد و او باز می‌گردد، ممکن است رفتار پرخاشگرانه نشان دهند، ممکن است سوالاتی را بار‌ها و بار‌ها تکرار کنند، یا اینکه مرگ را به عنوان یک تنبیه برای خود تلقی کنند و احساس مسئولیت داشته باشند.

علیپور ادامه داد: کودکان ۶ تا ۸ ساله کم کم می‌فهمند که مرگ پایان است ولی نمی‌توانند بفهمند که مرگ برای همه پیش می‌آید، در مورد مرگ احساس گیجی می‌کنند و نمی‌فهمند چه اتفاقی می‌افتد.

وی با بیان اینکه کودک ممکن است از خود پرخاشگری و بدرفتاری نشان دهد، گفت: ممکن است جزئیات مرگ را سوال کند، در مورد سلامتی احساس نگرانی کند، اغلب نگران است که خود او یا والدینش در معرض خطر باشند، این کودکان احساسات خود را بیشتر، ابراز می‌کنند به جای اینکه آن را پنهان کنند.

این روانشناس با بیان اینکه کودکان ۸ تا ۱۲ ساله در مورد اینکه برای بدن مرده چه اتفاقی می‌افتد و همین طور در مورد فرایند مرگ کنجکاوی نشان می‌دهند، تصریح کرد: در تعامل با همسالان دچار مشکل می‌شوند، ممکن است احساس کنند که چرا این اتفاق برای نزدیکان من افتاده و چرا من مانند دیگران نیستم.

علیپور بیان کرد: در این موارد مهم است که راه‌هایی را پیدا کنیم که اعتماد به نفس آن‌ها خدشه دار نشود، شوکه شدن، انکار و خشم از عوارض شایع رو به رویی کودکان با مرگ نزدیکان است.

وی با بیان اینکه کودکان ۸ تا ۱۲ ساله در مواجه با مرگ بیش از حد به بزرگسالان نزدیک می‌شوند، گفت: بیان شدید احساسات ممکن است در کودکان این سن ایجاد شود، بهتر است به آن‌ها گوش دهیم، بپذیریم و حمایت کنیم.