ژاله علو، هنرمند پیشکسوت کشورمان ساعاتی پیش در سن ۹۷ سالگی دار فانی را وداع گفت و جامعه هنری خصوصا اهالی دوبله و رادیو را عزادار کرد. او چندان اهل گپ و گفت با رسانه‌ها نبود و حتی تلفن همراه هم نداشت. صدایش تا مدت‌ها در تئاتر شهر یادآور خاموش کردن موبایل‌ها در حین تماشای اجرا بود. در برنامه‌ها وقتی از نزدیک او را می‌دیدیم چنان آهسته قدم برمی‌داشتیم که مبادا برای لحظه‌ای چینی نازک تنهایی‌اش ترک بردارد. با این همه هنرمند مطرح کشورمان تا آخرین لحظات عمر به رادیو وفادار ماند و کارش را رها نکرد.
به گزارش ایسنا، ژاله علو در این سالها در حرفه اصلی‌اش یعنی بازیگری و صداپیشگی خبره بود ولی عشق به رادیو او را از این جعبه جادویی با تمام کسالت‌ها دور نکرد و تا همین یک سال قبل برای رادیو کار می‌کرد.
نخستین فعالیت‌های هنری مرحوم علو از سال ۱۳۲۷ با گویندگی زنده در رادیو و اعلام برنامه‌ها بود. او سپس به اجرای نمایش‌های رادیویی پرداخت و از پایه‌گذاران برنامه «داستان شب» بود.
اولین نمایشنامه‌ای هم که به‌طور زنده برای «داستان شب» کار کرد، «دختر خورشید» نام داشت که نصرت‌الله محتشم آن را کارگردانی کرد.
یکی از معروف‌ترین جمله‌های این هنرمند پیشکسوت این است که همیشه می‌گفت تمام تلاش خود را انجام داده تا کارهایش را با صمیمیت، صداقت و عشق انجام دهد.
علو تاکید داشت که: «در تمام مدت به مردم عشق ورزیدم به همین دلیل مردم به من لطف دارند و همین برای من بهترین پاداش است.»
در سال‌های گذشته بارها تلاش کردیم به سیاق ایسنا، تلفنی جویای احوالش شویم. حتی بنا داشتیم با هماهنگی یکی از دوستان رادیویی، برای عرض ادب و احترام به منزلش برویم اما هر بار به در بسته خوردیم. علو دوست داشت بیشتر در سکوت و بی‌خبری باشد؛ حتی زمان‌هایی که مطلع می‌شدیم کسالتی دارد و در منزل تحت نظر است، باز هم دوست نداشت خبری از خودش را رسانه‌ای کند. شاهرخ رزمجو، پسر این هنرمند هم بارها تاکید کرده بود که مادرم راضی نیست خبری از او منتشر شود و ترجیح می‌دهد در بی‌خبری باشد. حتی امروز هم که پس از شنیدن خبر تلخ درگذشت برای عرض تسلیت با او تماس گرفتیم، بازهم ترجیح داد حرفی نزد.
ژاله علو در زمان حیاتش همیشه تاکید داشت هیچ چیز جز عشق او را به سمت کار نمی‌برد.
این هنرمند در مورد مرگ هم این چنین اظهار کرده بود: «من معتقدم مرگ ترسناک و دردناک نیست بلکه یک پرواز باشکوه است و خوشا به حال کسانی که باشکوه پرواز می‌کنند.»
آخرین تقدیری که از این هنرمند برجسته کشورمان ثب شد مربوط به اردیبهشت سال گذشته و مراسم نوزدهمین «شب کارگردان» بود که خودش هم به دلیل کسالت نتواسته بود در مراسم شرکت کند اما یک پیام صوتی از وی پخش شد و عذرخواهی کرده بود که نتوانسته حاضر شود.
علو در بخشی از پیامش گفته بود: «فکر می‌کنم بزرگ‌ترین ارزش برای هر هنرمندی این است که نتیجه کار خود را روی مردم ببیند. بنابراین این برایم افتخاری است که توانستم کارهایی را انجام دهم که هنوز به نیکی از آنها یاد می‌شود.»
یکی از دوستان قدیمی ژاله علو در این سالها در عرصه بازیگری توران مهرزاد، بازیگر پیشکسوت کشورمان بود که او هم آذر ۱۴۰۲ در سن ۹۳ سالگی درگذشت و اکنون ژاله علو به فاصله یک سال پس از فوت این هنرمند خودش نیز جامعه هنر را عزادار کرد.
به گزارش ایسنا، «امیرکبیر»، «روزی روزگاری»، «مسافر ری»، «وزیر مختار»، «تفنگ سرپر»، «مختارنامه»، «مشق عشق»، «یکی بود یکی نبود»، «ساعت شنی» و ... از برجسته‌ترین آثار تلویزیونی ژاله علو بود. ژاله علو طی این سالها آثار زیادی در عرصه دوبله را گویندگی کرد. او همچنین مدیریت دوبلاژ بسیاری از فیلم و سریال ها و کارتون های مطرح خارجی را برعهده داشت.
بیوگرافی ژاله علو به نقل از دانشنامه سینمای ایران بدین شرح است:
محل تولد: تهران
نام اصلی شوکت علو.
(همسر سابق نصرت الله محتشم بازیگر سینما و تئاتر).
فارغ التحصیل دانشسرای مقدماتی تهران (۱۳۲۶) و فارغ التحصیل هنرستان هنرپیشگی تهران (۱۳۲۹). فعالیت در تئاتر (۱۳۲۷) اجرای نمایش در تئاتر فردوسی و دهقان.
گوینده رادیو و فعالیت در دوبله از سال ۱۳۳۱ با فیلم مادر اسماعیل کوشان به جای عصمت دلکش و بازیگرانی مانند سوفیا لورن جینالولو ،برجیدا گلوریا سوانسون و آلیدا والی دوبله کارتونهای ،پینوکیو گربه های اشرافی سیندرلا زیبای خفته و سفید برفی و هفت کوتوله . سرپرستی و گویندگی فیلم و مجموعه های تلویزیونی جادوگر شهر زمرد، دور از خانه، سویینی زن اتمی و...
عمده نمایش‌ها: ماری مادلن، شعله، لبخند، مرموز، تلافی،آغا محمدخان قاجار،جاسوسه، توپاز، دزد ناشی، سرباز فداکار، شاه صفی، مهمانان سمج.
مجموعه‌های تلویزیونی: امیرکبیر ،گرگ ها، گالش‌های مادر بزرگ ، بخش چهار جراحی وزیر مختار، روزی روزگاری، آوای فاخته، بی بی یون، سنگ و شیشه، همسران، این خانه دور است، سرزمین من و نقابداران زیر چتر خورشید، بگذار آفتاب برآید، روزهای زندگی، تفنگ سر پر، آی آدم ها، روشن تر از خاموشی.
شروع فعالیت در سینما با بازی در فیلم طوفان زندگی (علی دریابیگی، ۱۳۲۷).
و بازی در فیلم‌های چون: «طوفان زندگی» علی دریابیگی (۱۳۲۷)، «زندانی» امیر اسماعیل کوشان (۱۳۲۷)، «واریته بهار» (پرویز خطیبی (۱۳۲۸)، «افسونگر» (اسماعیل کوشان (۱۳۳۱)، «آغا محمدخان قاجار» (نصرت الله محتشم، (۱۳۳۳)، «عروس دجله» (نصرت الله محتشم (۱۳۳۳)، «ماجرای زندگی» (نصرت الله محتشم (۱۳۳۳) «اتهام» (شاپور یاسمی، ۱۳۳۵)، «یعقوب لیث» (علی ،کسمایی (۱۳۳۶)، «بیژن و منیژه» (منوچهر زمانی، ۱۳۳۷)، «طلسم شکسته» (سیامک یاسمی، ۱۳۳۷)، «بی ستاره ها» (خسرو پرویزی ۱۳۳۸)، «پیمان دوستی» (مهدی رییس فیروز ۱۳۳۹)، «صفر علی» (سعید نیوندی (۱۳۳۹)، «دندان افعی» اسماعیل کوشان (۱۳۴۰)، «طلای سفید» (جمشید شیبانی ۱۳۴۱)، «نوذری» (ژرژ لیچنسکی ۱۳۴۱)، «گذشت بزرگ» (ناصر ملک مطیعی ۱۳۴۶)، «پنجره» (جلال مقدم، ۱۳۴۹)، «شیرین و فرهاد» (اسماعیل کوشان ۱۳۴۹)، «طوقی» (علی حاتمی ۱۳۴۹)، «لیلی و مجنون» (سیامک یاسمی، ۱۳۴۹)، «پل» (خسرو پرویزی ۱۳۵۰)، «داش آکل» (مسعود کیمیایی، ۱۳۵۰)، اتل متل توتوله(ایرج قادری، ۱۳۵۱)، قلندر (علی حاتمی ۱۳۵۱)، غریب (غلامرضا سرکوب ۱۳۵۲)، صدای صحرا (نادر ابراهیمی ۱۳۵۴) ، واسطه ها (حسن محمدزاده ۱۳۵۶)، زمان از دست رفته (پوران درخشنده، ۱۳۶۸) پرواز را به خاطر بسپار (حمید رخشانی ۱۳۷۱)، جنگ نفت کش ها (محمدرضا بزرگ نیا ۱۳۷۲)، آدم برفی (داود میرباقری ۱۳۷۲)، پری (داریوش مهرجویی ۱۳۷۳)، روز واقعه (شهرام اسدی ۱۳۷۳)، طالع سعد (زهرا مهستی بدیعی ۱۳۷۴)، زن امروز (مجید قاری زاده ۱۳۷۵)، سلطان (مسعود کیمیایی ۱۳۷۵)، مسافر ری (داود میرباقری ۱۳۷۹) و مهمان مامان داریوش مهرجویی (۱۳۸۲)، مجبوریم (رضا درمیشیان سال ۱۳۹۷) و فصل ماهی سفید (قربان نجفی ۱۳۹۸).
