سایت تخصصی روانشناسی

مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود:همه، مرکب خود را سوارید. دیگر هیچکس بار دیگری نیست. الان هرکس روی پای خود ایستاده و دارید با پای خود راه می‌روید. آرام راه بروید و برای خودکار کنید، که اگر برای خود کار کنید آن کار برای همه است.

یک وقتی در امامزده داود(ع) سیل آمد و هرکس در امامزاده بود را برد. هر کسی به طرف کوه رفته بود سلامت ماند. گاهی امتحان‌ها این طور است. عده‌ای به امامزاده چسبیدند، امامزاده را که آب می‌برد آنها هم با او رفتند. یک زنی از دولاب به آنجا رفته بود؛ بچه او صبح از خواب بیدار شد و گفت مادرم دیر کرده است و به سمت امامزاده داود(ع) رفت. ننه از  آن طرف به سمت آبادیشان راه افتاده بود و پسر هم به سمت امامزداده. سیل، پسر را برد.

تصادفات لطیفی شد. پس فردای آن هم در آبعلی سیل آمد. آنجا هم زنی آبستن بود. رفت بچه‌اش را از آب بگیرد، سیل هر سه را برد. جنازه را که پیدا کردند، بچه‌ را از آغوش او در آوردند.

کارهای خدا خیلی نمایش دارد و بزرگ و قشنگ است و آنها را برای عبرت، مرحمت می‌کند. حال ممکن است عبرت‌ها کم شود و حوادث دیگری روی دهد که بزرگتر باشد. ان‌شاءالله خداوند، هوشها و عقل‌ها را زیاد کند تا بشر با فکرش راه بیفتد. چنین چیزی خیلی قیمت دارد. اگر آدمی با فکر و عقلی که خداوند، سرمایه داده است راه برود، ابتلائات طبیعت، کم می‌شود. کسی که فهم و ادراک داشته باشد و روی پای خود راه برود، به ابتلا نیاز ندارد. اما کسی که این سرمایه را نداشته باشد، ابتلای طبیعت خواهد آمد. الان گویا هوش بشر زیاد شده است و دارد راه می‌رود. زیرا در طبیعت، ابتلائات بزرگ که بشر را نابود کند نمی‌بینم. شاید هم بزرگتر از همه هست و عادت کرده‌اند.

قشنگ و با تانّی حرکت کنید. زیرا همه، مرکب خود را سوارید. دیگر هیچکس بار دیگری نیست. الان هرکس روی پای خود ایستاده و دارید با پای خود راه می‌روید. آرام راه بروید و برای خودکار کنید، که اگر برای خود کار کنید آن کار برای همه است. بر سرکسی منّت نگذار که اگر برای تو کار می کنم. اگر برای خودت کار کنی، همان برای همه است. همین که خودت به کسی اذیت و آزار نرسانی و مستقیم راه بروی، به همه کمک کرده‌ای، منّت هم نمی‌گذاری زیرا برای خودت کار کرده‌ای. گفت من خودم آب برداشتم و خوردم، گفتند شما که خوردی ما هم سیراب شدیم. امام(ع) هم که تشنه است و آب می‌خورد؛ آنهایی که نگاه می کنند سیراب می‌شوند.

آری! غذا که می‌خورد، همه روی زمین می‌خورند. آب که می‌خورد همه می‌خورند. لذا درست دهنت بگذار و بسم‌الله بگو؛ چون خودت تنها نیستی. هرچه می‌خوری همه می‌خورند، زیرا با بسم‌الله می‌خوری.

کتاب طوبی محبت؛ جلد چهارم - ص 59

مجلس حاج محمد اسماعیل دولابی-خبرگزاری تسنیم