آسوده خاطری و آرامش به معنای نبود رنج در زندگی نیست.
به گزارش خبرگزاری صدا وسیما مرکز خوزستان ؛ دکتر محمود گلزاری، روانشناس بالینی با بیان اینکه همه ما در مسیر پر فراز و نشیب زندگی، با مشکلات کوچک و بزرگی دست به گریبان هستیم اظهار داشت: انسان از همان لحظه آغاز ورود به دنیا تا زمانی که پا به دروازه مرگ می‌گذارد در مسیری ناهموار گام برمی دارد.
این روانشناس بالینی رنج‌های مسیر زندگی را این گونه توصیف می‌کند: در راهی که قدم می‌گذاریم گاه پایمان به سنگی می‌خورد و زخمی می‌شویم و گاه به برکه جامانده از دریا می‌رسیم، گاه هوای سرد تا عمق استخوان هایمان نفوذ می‌کندوبرخی اوقات آفتاب سوزان بدنمان را می‌سوزاند، همه‌ی این‌ها می‌تواند ما را نگران و آشفته می‌کند.
این روانشناس بالینی رنج‌های مسیر زندگی را این گونه توصیف می‌کند: در راهی که قدم می‌گذاریم گاه پایمان به سنگی می‌خورد و زخمی می‌شویم و گاه به برکه جامانده از دریا می‌رسیم، گاه هوای سرد تا عمق استخوان هایمان نفوذ می‌کندوبرخی اوقات آفتاب سوزان بدنمان را می‌سوزاند، همه‌ی این‌ها می‌تواند ما را نگران و آشفته می‌کند.
وی در ادامه ذهن ما را به یک سوال سوق می‌دهد: در مسیر پر از سنگلاخ زندگی، که لحظه لحظه اش، ترس در جان ما می‌دود، باید چه کنیم؟
مسیری که اگر در آن بمانیم و زانوی غم بغل بگیریم، افسردگی و درماندگی انتظارمان را می‌کشد.
دکتر گلزاری به یک نکته مهم اشاره می‌کند: معنی آرامش این نیست که ما به مشکلی بر نخوریم، معنی آرامش این است که اگر سر راهمان با ناتوانی، بیماری، درماندگی، آسیب‌های جسمی، آزار دوستان و آشنایان، بد عهدی و بد برخوردی ِ دوستان و نزدیکان ومخالفت افراد نامهربان برخورد کردیم؛ متوقف نشویم.
وی در ادامه اصل مهم حرکت را این گونه توضیح می‌دهد: چیزی که گام ما را محکم می‌کند و مشکلات را کم رنگ جلوه می‌دهد، در درون ماست. گام برداشتن استوار ما با نگاهی که به سوی آینده روشن، با هدف‌های اصیل و معنا‌های بلند داریم، در گرو انرژی درونی ماست.
دکتر گلزاری از سه منبع مهم ایمان، امید و خوش بینی که ذهن و اندیشه ما را تغذیه می‌کنند سخن به میان آورد: اگر امید نباشد، حرکت ما متوقف می‌شود و به اولین مانع که برمی خوریم، می‌نشینیم و از حرکت باز می‌ایستیم.
وی هسته‌ی اصلی ایمان و امید را در خوش بینی می‌داند و تاکید می‌کند: خوش بینی انسان را به جلو می‌کشاند و انسان اسیر و زندانی رنج نمی‌شود.
وی در ادامه به نقش خوش بینی پرداخت: مثلاً ما دچا ر بیماری می‌شویم، اما می‌توانیم خوش بین باشیم که بهبود پیدا می‌کنیم، یا اینکه در زندان می‌افتیم و می‌توانیم امید رهایی داشته باشیم، گاهی پیش می‌آید که با همسرمان به بن بست برخورد کنیم، اینجاست که خوش بینی به ما می‌گوید: دوباره باید حرکت کرد.
دکتر گلزاری به یک نکته مهم اشاره می‌کند: معنی آرامش این نیست که ما به مشکلی بر نخوریم، معنی آرامش این است که اگر سر راهمان با ناتوانی، بیماری، درماندگی، آسیب‌های جسمی، آزار دوستان و آشنایان، بد عهدی و بد برخوردی ِ دوستان و نزدیکان ومخالفت افراد نامهربان برخورد کردیم؛ متوقف نشویم.
وی در ادامه اصل مهم حرکت را این گونه توضیح می‌دهد: چیزی که گام ما را محکم می‌کند و مشکلات را کم رنگ جلوه می‌دهد، در درون ماست. گام برداشتن استوار ما با نگاهی که به سوی آینده روشن، با هدف‌های اصیل و معنا‌های بلند داریم، در گرو انرژی درونی ماست.
دکتر گلزاری از سه منبع مهم ایمان، امید و خوش بینی که ذهن و اندیشه ما را تغذیه می‌کنند سخن به میان آورد: اگر امید نباشد، حرکت ما متوقف می‌شود و به اولین مانع که برمی خوریم، می‌نشینیم و از حرکت باز می‌ایستیم.
وی هسته‌ی اصلی ایمان و امید را در خوش بینی می‌داند و تاکید می‌کند: خوش بینی انسان را به جلو می‌کشاند و انسان اسیر و زندانی رنج نمی‌شود.
وی در ادامه به نقش خوش بینی پرداخت: مثلاً ما دچا ر بیماری می‌شویم، اما می‌توانیم خوش بین باشیم که بهبود پیدا می‌کنیم، یا اینکه در زندان می‌افتیم و می‌توانیم امید رهایی داشته باشیم، گاهی پیش می‌آید که با همسرمان به بن بست برخورد کنیم، اینجاست که خوش بینی به ما می‌گوید: دوباره باید حرکت کرد.
وی در پایان یاد آور می‌شود که معنای آرامش دقیقاً همین است: که با وجود همه‌ی مشکلات، ما به راهمان ادامه دهیم و از حرکت باز نایستیم، به قول حافظ انسان خوب انسانی است که مِهر بکارد و از خوبی‌ها، گُل‌های عطر آگین بچیند و مشام جان را با همه‌ی مشکلات، با رایحه دل انگیز امید، خوش بینی و ایمان آ کنده کند، تا علاوه بر خودش دیگران هم از عطر وجودش سرمست شوند.
