دشنام گویی و بد دهانی تنها منحصر به افراد فحاش نیست بلکه این پدیده در تعاملات اجتماعی میان تمام اقشار جامعه رخنه کرده است.
بد
دهانی، دشنام گویی و بکار گیری واژه های عامیانه قبیح به گونه فزاینده ای
در میان اقشار جامعه و بخصوص کودکان و نوجوانان معمول گردیده. دشنام گویی و
بد دهانی تنها منحصر به افراد فحاش نیست بلکه این پدیده در تعاملات
اجتماعی میان تمام اقشار جامعه رخنه کرده است. با اینکه نمیتوان دشنام ها
را از فرهنگ لغت یک زبان کاملا حذف کرد اما میتوان کاربرد آنها را در
ارتباطات بین فردی تا حد زیادی تحت کنترل در آورد.
اما دلایل بد دهانی و دشنام گویی افراد چیست؟ در زیر میتوانیم به چند عامل عمده آن اشاره کنیم:
**دشنام دادن بخاطر یک اتفاق دردناک و غیر منتظره مانند اصابت سر به یک جسم محکم و یا خوردن چکش به انگشتان دست هنگام کوبیدن میخ.
**دشنام گویی به منظور برقراری هویت گروهی. عضویت در یک گروه خاص و حفظ مرزهای آن گروه.
** ابراز همبستگی، اتحاد و همدردی با دیگران.
** ابراز صمیمیت و اعتماد