رواندرمانی مانند مراجعه به مطب دندانپزشک یا پزشک نیست، که منفعلانه منتظر بمانید تا ببینید پزشکتان چه تشخیصی میدهد و برای طرح درمان چه تصمیمی میگیرد. به عبارت دیگر رواندرمانی چنین نیست که شما نقشی در بهبودیتان نداشته باشید و فقط چشم به دهان رواندرمانگر بدوزید تا او به شما بگوید چه بکنید یا چه نکنید! بلکه نوعی همکاری و مشارکت فعالانه و دوجانبه بین شما و رواندرمانگرتان است. در حقیقت، صدها مطالعه نشان داده است که مهمترین عامل موثر بر نتیجهبخش بودن رواندرمانی، ارتباطِ دوسویه و تعامل بین بیمار و رواندرمانگر است که با عنوان «اتحاد درمانی» یا «پیمان درمانی» نیز شناخته میشود.
اتحاد اتحاد، رمز پیروزیست