این تحقیقات هشدار داد که نیاز فوری به پرداختن به این عوامل محرک برای جلوگیری از مرگ‌های زودرس، ناتوانی و پتانسیل‌های از دست رفته در میان جوانان که همه آن‌ها در دو دهه گذشته افزایش یافته‌اند، وجود دارد.
پروفسور پاتریک مک گوری، روانپزشک و مدیر اجرایی مرکز بهداشت روانی جوانان در اوریجن استرالیا این مسئله را «جدی‌ترین مشکل بهداشت عمومی» دانست.
بر اساس این تحقیقات، بیماری‌های روانی حداقل ۴۵٪ از مجموع بیماری‌های افراد ۱۰ تا ۲۴ ساله را تشکیل می دهد، با این حال مراقبت های بهداشت روان تنها ۲٪ از بودجه بهداشت جهانی را دریافت می کند. حتی در ثروتمندترین کشورها نیز کمتر از نیمی از نیازهای سلامت روان جوانان برآورده می‌شود. مک گوری فقدان اقدام جدی دولتی در این زمینه را پر اهمیت می‌داند.
او همچنین به دوگانگی جامعه نسبت به نیازهای جوانان اشاره می‌کند که این مشکل را تشدید می‌کند.
در این گزارش آمده است که رسیدگی به این بحران سلامت روان بسیار مهم است. دولت‌ها و سیستم‌های مراقبت‌های بهداشتی باید سلامت روان را در اولویت قرار دهند تا از تشدید بیشتر آن جلوگیری کنند و از رفاه و پتانسیل جوانان در سراسر جهان حمایت کنند.
او با اشاره به سلطه نئولیبراسیم که همه چیز را در قالب کالا با ارزش می‌داند و تاکید جهانی بر فردگرایی که پیوند‌های اجتماعی را از بین می‌برد گفت: «ممکن است در ظاهر به نظر برسد که نسل‌های قبلی با توجه به رکود بزرگ، جنگ‌های جهانی و تهدیدات هسته‌ای، شرایط سخت‌تری داشتند. اما در واقع، امنیت و امید به آینده در نسل امروزی بسیار کمتر از همیشه وجود دارد. چالش‌هایی که نسل جوان امروز با آن مواجه است بی‌سابقه، ویران‌کننده و بدتر از همیشه است.»
در بسیاری از کشورها، میانگین قیمت مسکن چندین برابر متوسط حقوق سالانه است و مالکیت خانه را برای جوانان دست نیافتنی می‌کند. به گفته پروفسور پاتریک مک علاوه بر این، رسانه‌های اجتماعی و پلتفرم‌های دیجیتالی موجب تشدید قطب بندی سیاسی و انزوا در میان جوانان می‌شوند.
مک گوری با اشاره به محتوای مضر در پلتفرم‌ها، غول‌های فناوری را مقصر دانست و تاکید کرد که «این جوانان نیستند که مشکل دارند، بلکه محیط‌های دیجیتال ناامن هستند.»
این گزارش هشدار می‌دهد که بیماری‌های روانی، موضوعی که دهه‌ها جوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، وارد مرحله خطرناکی شده و تهدیدی بزرگ برای زندگی و آینده آنهاست. به طور نگران کننده، شواهد نشان می دهد که شیوع و تأثیر آن در محیط های با منابع بالا به طور پیوسته در حال افزایش است.
در تحلیل دیگری که توسط کینگز کالج لندن صورت گرفته، نشان می‌دهد که بیشتر شواهد موجود در این گزارش مربوط به کشورهای پردرآمد است، این در حالی است که ۹۰٪ از کودکان و نوجوانان در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط زندگی می‌کنند، جایی که شیوع بیماری‌های روانی در بالاترین میزان خود قرار دارد.
کارلا دریسدیل، سخنگوی سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد، عدم وجود خدمات بهداشت روان در این مناطق می‌تواند نزدیک به۱۰۰٪ برسد. وی بر تلاش همه کشورها، صرف نظر از محدودیت منابع برای پیشگیری از مشکلات سلامت روان و مراقبت از جوانان تاکید کرد.
او در همین باره ادامه داد: «سازمان جهانی بهداشت از تلاش‌ها کشورها برای ایجاد مراقبت‌های بهداشت روانی با تمرکز بر جوانان حمایت می‌کند.»
خودکشی عامل اصلی مرگ در بین افراد ۱۵ تا ۴۴ ساله در استرالیا، ۱۵ تا ۱۹ ساله در نیوزیلند و افراد ۱۵ تا ۳۹ ساله در هند است.
پل دنبورو، روانپزشک کودک و نوجوان با اشاره به مقاله لنست اعلام کرد: «سیاست‌های دولت‌ها واقعاً به نفع جوانان نیست. جوانان از بی عدالتی بین نسلی در سیاست ها آگاه هستند.»
هِد-اسپیس یه سرویس رایگان یا کم هزینه بالینی در استرالیا برای جوانان ۱۲ تا ۲۵ ساله است.
دنبورو گفت که پیش از برچسب‌زنی به جوانان در مورد بیماران روانی، شناخت عوامل استرس زای متعددی که جوانان با آن مواجه هستند و رسیدگی به علل اصلی آن مهم است. وی «نابرابری، فقدان مسکن مقرون به صرفه، اشتغال ناامن و سیاست‌هایی که باعث این امر می‌شوند» را اغلب علت اصلی مشکلات روانی دانست.
