به گزارش خبرگزاری تسنیم علامه طهرانی می‌فرماید: روزی در حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا(ع) پس از انجام زیارت و خواندن نماز زیارت در سمت پشت سر نشسته بودم و اتفاقا در جنب من جناب محترم حجه الاسلام آقای علامه لاهیجانی انصاری – دامت برکاته – نشسته بودند؛ و در آن مکان مقدس ذکر مرحوم قاضی آقای حاج میرزا علی آقا آن فقیه و عارف عالیقدر اسلام به میان آمد؛ و چون جناب ایشان خدمت آن مرحوم در نجف اشرف رفت و آمد داشتند جملاتی را نقل کردند که بسیار شایان دقت است: از جمله آنکه آن مرحوم می‌فرمودند: در یک مسجد همیشه نماز نخوانید، به مساجد دیگر نیز بروید! و هر جا دیدید حال پیدا کردید تغییر دهید! و از این مسجد به مسجد دیگر انتقال یابید و خلاصه آنکه توقف در یک مکان بی مورد است؛ و باید دائما دنبال حال بود و از هر جا به جای دیگر منتقل شد و هر جا حال بهتر بود آنجا را انتخاب نمود، اگر در مسجد کوفه نشد به مسجد سهله بروید و اگر در سهله نشد به مسجد کوفه بروید و هکذا.
امام علی بن موسی الرضا(ع) به تاریخ آخر صفر سال 203 هجری قمری غریبانه در شهر طوس یه وسیله مأمون خلیفه عباسی به شهادت رسید، رویدادهایی که در آخرین روزهای حیات این امام همام(ع) رخ داد می‌تواند نمونهای از صدها کرامت حضرت باشد که نقل آن از زبان یکی از یاران ثامن الحجج(ع) به نام «اباصلت هروی» بسیار شنیدنی است:
*امام(ع) از شهادت خویش می‌گوید
اباصلت هروی می‌گوید: من در خدمت حضرت رضا(ع) بودم. به من فرمود:ای اباصلت! داخل این قبه‌ای که قبر هارون است، برو و از چهار طرف آن کمی خاک بردار و بیاور، من رفتم و خاک‌ها را آوردم.
امشب کافی است تنها چشم دل بازکنی تا ببینی چگونه عشق و رأفتش سرتاسر عالم را در آغوش گرفته و نوای عاشقی و دلدادگی به حریم یار را در گوش عالمیان زمزمه می‌کند.
همگان در این شب حزن‌انگیز که عزادار از دست دادن امام مهربانی‌ها، حضرت رضا (ع) هستند، به سوی بارگاهش می‌شتابند تا عرض ارادتی کنند و سلامی، سلامی به خلوص باران رحمت الهی که قلب مرده را زنده می‌کند و روح گناهکار را پاک.
هیچ موجودی از هیچ موجود دیگری راضی نمی‌شود، مگر به وساطت مقام امام هشتم؛ هیچ انسانی به هیچ توفیقی دست نمی یابد و خوشحال نمی شود، مگر به وساطت مقام رضوان رضا (سلام الله علیه)؛ و هیچ نفس مطمئنه ای به مقام راضی و مَرضی بار نمی‌یابد، مگر به وساطت مقام امام رضا! او نه چون به مقام رضا رسیده است، به این لقب ملقّب شده است! بلکه چون دیگران را به این مقام می‌رساند، ملقّب به رضا شد.
امام حسن مجتبی علیه‌السلام در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم(ص) را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب علیه السلام ملازمت داشت. بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.
