یک عاشقانه ی آرام
نادر ابراهیمی
انتشارات روزبهان
یک عاشقانه ی آرام در مورد گیله مردی مبارز و سیاسی است که عاشق عسل دختر آذری زیبا و سیاسی مسلکی می شود . کل کتاب روند و مراحل و برنامه ریزی های زندگی مبتنی بر عشق این دوست . با زبانی شاعرانه بیان عشقی شاعرانه و زیبا . عاشقانی که سعی می کنند در لحظه لحظه با هم بودن عاشق هم باشند و نگذارند عشقشان به رخوت و عادت کشیده شود . عاشقانی که با زمان مبارزه می کنند .
قوت اصلی کتاب همان لحن و بیان فوق العاده زیبای نادر ابراهیمی است . کتاب قشنگیه البته اصلا و اصلا به گرد " بار دیگر شهری که دوست می داشتم " نمی رسه . اگه اوج هنر و اوج احساس اقای ابراهیمی را می خواهید متوجه بشید بهتره برید سراغ اون کتاب . اما اینم کتاب خوبیه . چهارچوبش لج در بیاره اما خوب جملاتش و نحوه بیانش زیباست عاشقانه است . در کل موضوع را نپسندیدم اما کلام را چرا . به خصوص که خفن در خدمت حکومت نوشته شده این موضوع رو اعصابمه دائم می گه به به جمهوری اسلامی یک حکومت کاملا مردمیه بهترین حکومت دنیاست وای دکتر ولایتی را بی محافظ دیدیم کجا دیگه همچین حکومتی پیدا می شه ... این عسل هم بدعنق بود و شوهرش هم خودخواه . می خواست عقیده اش را تحمیل کنه اما جملات زیبا بودند واقعا زیبا . اگه عاشقید حتما بخونیدش تا به حفظ عشقتون کمک کنه و اگه نیستید بخونید تا برای زیبا عاشق شدن آماده بشید .
البته اینم بگم عشق و سیاست را یک جورایی در کنار هم می بینه در این کتاب. شور و اشتیاق اولیه عشق و انقلاب و رخوت بعد از انقلاب و عشق را . اما به هر دو مثبت نگاه می کنه می گه می شه جلوی هر دو را گرفت . آقای ابراهیمی در ابتدا دانشجوی حقوق بودند اما این رشته را نیمه کاره رها می کنند و به سراغ رشته زبان انگلیسی دانشگاه تهران می رن .
خسته دل نباش ، محبوب خوب آذری من !
قسمت های زیبایی از کتاب :
در میان همه جانوران جهان ، فقط انسان ها اعدام می شوند – به وسیله انسان ها . دیگر هیچ جانوری اعدام نمی شود و نمی کند .
تاب آوردم ، چرا که جرمم فقط خواستن بود و به این جرم بد می کشند اما آنکه کشته می شود ، سرافکنده نمی شود .
عشق یک قطار مسافربری نیست تا اگر کمی دیر رسیدی ، قطار رفته باشد و تو مانده باشی – با چمدان های سنگین ، با تاسف ، با قطره های اشکی در چشمان حسرت .
نفرت انگیزترین چیزی که خداوند خدا رخصت داد تا ابلیس به انسان هدیه کند ، حکومتی ست که عشق را نمی فهمد .
در گذشته ها به دنبال لحظه های ناب گشتن ، آشکارا به معنای آن است که آن لحظه ها ، اینک وجود ندارند .
اگر عشق را از جریان عادی زندگی جدا کنیم – از نان برشته ی داغ ، چای بهاره ی خوش عطر ، قوطی کبریت ، دستگیره های گلدار و ماهی تازه – عشق همان تخیلات باطل گذرا خواهد بود .
بهترین دوست انسان ، انسان است نه کتاب .
تنها اعتقاد به اینکه سعادت ، دور از دسترس ماست ، سعادت را دور از دسترس ما نگه می دارد .
هیچ چیز همچون اراده به پرواز ، پریدن را آسان نمی کند .
هیچ قله ای ، آخرین قله نیست . رسیدن غم انگیز است . راه بهتر از منزلگاه است . برویم بی آنکه به رسیدن بیندیشیم ، اما واقعا برویم .
حافظه برای عتیقه کردن عشق نیست برای زنده نگه داشتن عشق است .
یک بار ، یک بار ، و فقط یک بار می توان عاشق شد . عاشق زن ، عاشق مرد ، عاشق اندیشه ، عاشق وطن ، عاشق خدا ، عاشق عشق .... یک بار ،فقط یک بار . بار دوم دیگر خبری از جنس اصل نیست .
نگذاریم که عشق در حد خاطره حقیر و مصرفی شود .
مگذار که عشق به عادت دوست داشتن تبدیل شود .
مگذار که حتی آب دادن گلهای باغچه به عادت آب دادن گل های باغچه تبدیل شود !
عشق به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست . پیوسته نو کردن خواستنی ست که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن .
دیگر سخن گفتن عاشقانه دلیل عشق نیست ، آواز عاشقانه خواندن دلیل عاشق بودن .
نمی شود که تو باشی
درست همین طور که هستی
و من هزار بار خوبتر از این باشم
و باز هزار بار عاشق تو نباشم
مشکل این است که از همه رویاهای خوش آغاز دور می شویم و این دور شدن به معنای قبول سلطه ی بی رحمانه زمان است . بر سر قول و قرارهای نخستین نماندن ، باور پیرشدگی روح است و خواجگی عاطفه .
بعضی ها را دیده ام که از وقت کم شکایت می کنند . آنها می گویند : حیف که نمی رسیم . گرفتاریم . وقت نداریم . عقبیم .... . اینها واقعا بیمار خیالبافی های کاهلانه خود هستند . وقت علی الاصول بسیار بیش از نیاز انسان است . ما وقت بی مصرف مانده و بوی نا گرفته بسیاری در کیسه هایمان داریم : وقتی که فنا می کنیم ، می سوزانیم ، به بطالت می گذرانیم .
نگفتن همان دروغ گفتن است – قدری کثیف تر .
می توان به سادگی عاشق شد اما عشق ساده نیست .
می دانی که " اشتباه شنیدن " چه قدر غم انگیز است ؟ هیچ می دانی اگر یک روز حرفی را از من نقل کنی که من گفتن آن را انکار کنم و تو شنیدن آن را اصرار ، چه پیش خواهد آمد ؟ تاسف ... تاسف .... نفسم گرفت.
عشق به اعتبار مقدار دوام عشق است نه شدت ظهورش .
عشق به دیگری ابزاری است برای زیباتر و زیباتر ساختن زندگی .
نمی شود که با چیزی که به آن اعتقادی نداری کنار بیایی و باز هم کسی باشی . آبرومند باشی . شریف باشی . چیزی باشی .
منبع: http://bestbooks.blogfa.com
