بهترین همبازی برای کودک زیر دو سال پدر و مادرند .
بازی ؛ رکن مهم حیات کودک است و والدین نیز جزئی از زندگی کودک هستند که نزد وی ، جایگاه مهم و ویژه ای دارند . به همین جهت کودک مایل است والدین او و دنیای او را درک کنند و همراه او باشند .
بهترین همبازی برای کودک زیر دو سال پدر و مادرند. در شش ماه اول تولد والدین به ویژه مادر ، سرگرمی بزرگ کودک هستند .
مادران بیشتر از پدران اوقات خود را با کودک سپری می کنند بنابراین بدیهی است که کودک در بازی های خود با مادر بیشتر شریک است . مادران می توانند با کودک شان حرف بزنند و برایش شعر بخوانند . کودک صدای مادرش را بسیار دوست دارد . این موضوع در سیره حضرت زهرا (س) نیز مشاهده می شود . ایشان با کودکان دلبند خود بازی می کرد . نقل شده که در بازی با فرزندش امام حسن (ع) شعر می خواند .
کودکان اغلب خواهان شرکت بزرگسالان در بازی هایشان هستند ، گویی که مشارکت بزرگسالان به کودک اطمینان می دهد که بازی اش معتبر و معنی دار است . این حضور در بازی از جانب بزرگ ترها به کودک اعتماد به نفس بیشتر و قدرت مقابله با مسائلی را می دهد که در حین بازی ممکن است با آن روبرو شود چرا که او می داند بزرگسالان او را تایید می کنند و در هنگام مواجهه با مشکلات از او حمایت می کنند . وجود رابطه ای با ثبات و قابل اعتماد بین کودک و بزرگسالان مخصوصا والدین به کودک اجازه می دهد تا آزادانه بین عالم خیال بافی و دنیایواقعی رفت و آمد کند در خیالاتش نقش هایی از جمله معلم ، مادر ، پزشک و ... را به عهده گیرد و بخشی از آن را بازی کند ، بدون آنکه نقش واقعی خود را به عنوان یک فرزند از دست بدهد . با اجرا چنین نقش هایی توانایی های گوناگون خود را رشد می دهد و از آزاد سازی انرژی دوران طفولیت خود لذت می برد و در عین حال روابط و الگوهای جدیدی را یاد می گیرد.[1]
معمولا کمتر کسی درباره اهمیت والای مادر در تربیت تردید دارد ؛ اما پدر در این میان چه می کند ؟
پدر نیز باید بر حسب سن کودک و برحسب مکان و زمان ، در بازی های او شرکت کند و در تفریحات و سرگرمی های کودکانه فرزند خود حضور داشته باشد ؛ این حسن تفاهم ، برای ارتباط فرزند و پدر ضروری است . بدون تردید زمانی را که او می تواند صرف این کار کند ، محدود است ؛ اما با در نظر گرفتن فواید مثبت آن ، باید فرصت هایی را هر چند کوتاه برای این کار اختصاص داد .
امروزه کنار رفتن مردان از کانون خانواده ، در زمره گرایش های پیش بینی نشده و غیرعادی جامعه غرب است .
پژوهش های کنونی بسیار ژرف تر و شگفت آور تر از پدر ارائه می دهد . برای نمونه ، بازی با کودک امر مهمی است که معمولانادیده گرفته می شود . از تولد تا نوجوانی ، مردها به بازی با فرزند دشان ، بیش از مراقبت از او تمایل دارند . نوع بازی آنها احتمالا هم از نظر جسمی کودک را به فعالیت وا می دارد و هم هیجان آور است . این گونه بازی ها بیش تر شبیه یک ارتباط آموزشی است که در جریان آن پدر نکته های بسیاری را به فرزندش می آموزد .
اما مادر در بازی با کودکش خود را هم طراز او می کند و به نظر می رسد که مشتاق است بازی به دست کودک اداره شود . بچه ها دست کم در سنین پایین تر ترجیح می دهند با پدر بازی کنند تا با مادر .
در یک بررسی بر روی کودکان دو سال و نیمه ، بیش از دو سوم آن ها پدر را برای بازی برگزیده بودند . شیوه بازی پدر ، بر همه چیز – کنترل احساسات گرفته تا هوش و موفیت های تحصیلی – تاثیر می گذارد و به ویژه در ایجاد قوه کنترل نفس در فرزند اهمیت دارد . کارشناسان معتقدند : " بچه هایی که با پدر ، بازی های پرهیاهو و بی نظم می کنند ، به سرعت می آموزند که گاز گرفتن ، لگد زدن و سایر کارهای خشونت آمیز پسندیده نیستند" .
تمایل مردها در بازی و دیگر زمینه ها تاکید بر رقابت ، مبارزه طلبی، ابتکار عمل ، ریسک کردن و اتکا به نفس است ؛ حال آنکه زن به عنوان مسئول مراقبت از کودک ، بر امنیت عاطفی و ایمنی فردی تاکید دارد .
برای نمونه ، پدر بیش تر اوقات در زمین بازی کودک را وا می دارد تا ضمن تاب بازی هر چه بالاتر روز ؛ در حالی که مادر ، جانب احتیاط را رعایت می کند و از وقوع حادثه نگران است .
در پایان یک پژوهش 26 ساله ، سه تن از پژوهش گران به نتیجه کاملا شگفت آوری دست یافتند :
" مهم ترین عاملی که طی دوران کدکی در ایجاد حس همدلی در بچه ها موثر است ، همکاری پدر در نگهداری از آنها است . روشن نیست که چرا پدر در القاء چنین ویژگی ، این قدر اهمیت دارد . شاید او تنها با بودن در کنار فرزند خود ، الگویی از مهربانی به او ارائه می دهد و شاید هم با شیوهبازی یا طرز استدلالش چنین می کند . کوششش پدر در پرورش فرزند نه تنها برای کودک منفعت دارد بلکه خود او را هم یاری می کند تا عاداتی مانند دور اندیشی ، همکاری ، صداقت ، اعتماد و از خود گذشتگی را در خود ایجاد کند .[2]
هر کس به راحتی می تواند از طریق بازی ، دل ساده و پاک کودک را به دست آورد و با محبوبیتی که کسب می کند بر روح و روان وی تاثیر بگذارد . پدر در امر تربیت علاوه بر نیازی که به این محبوبیت دارد ، به شناختی هم که از طریق بازی نسبت به کودک به دست می آورد نیازمند است .
[1] . ویتامین های عشق با فرزندان ، منصوره آرام فرد- احمد حلت ، ص 87.
[2] ر.ک : راز خوشبختی و اعجاز ، سید محمد شفیعی مازندرانی ، ص 200، به نقل از روزنامه همشهری ، 8/2/1377 ش ، ریدرز دایجست .
سایت haram.razavi.ir
