خاستگاه فیلم‌هایی با ژانر وحشت مربوط به رمان «گوتیک ویکتوریایی» و اواخر قرن نوزدهم است. فیلم ترسناک یکی از ژانر‌های فیلم است که در ابتدا خیلی تحت تأثیر فیلم‌های اکسپرسیونیسم قرار داشت، در این ژانر از عامل‌های ترس، نفرت و وحشت استفاده شده است. در اینگونه فیلم‌ها از صحنه‌های خوفناک، ترسناک و فراطبیعی استفاده شده و معمولاً با ژانر‌های فانتزی و علمی-تخیلی تداخل دارند. این ژانر شباهت نزدیکی نیز با ژانر دلهره آور دارد. در فیلم‌های ترسناک با استفاده از ترس از ناشناخته‌ها و کابوس‌ها ترس به بیننده القا می‌شود.
هنگام دیدن فیلم‌های ترسناک مغز انسان همواره خود را آماده می‌کند تا به خطرات واکنش نشان دهد. این کار از ۲ روش مختلف انجام می‌گیرد و مناطق خاصی از مغز برای مشارکت در افزایش توانمندی سمعی و بصری در لحظات غافلگیری فعال می‌شوند تا بدن برای مقابله با شدت خطرات واکنش سریع نشان دهد.
دکتر هدسون کیم، متخصص مغز و اعصاب، درباره این موضوع گفت: طی آزمایشی، افراد را در تونل ام‌ارآی جای دادند و از طریق عینک‌های مخصوص فیلم‌های ترسناک برایشان به نمایش درآوردند تا شیوه واکنش مغز را در مواجهه با خطر یا دیدن صحنه‌های غافلگیرکننده ثبت کنند؛ پس در نتیجه‌ی این آزمایش، الگو‌های واکنشی انسان‌ها به صحنه‌های مخاطره‌آمیز ترسیم شد.
همچنین بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این تحقیق، با افزایش میانگین نگرانی، مغز نیز فعالیت بیشتری پیدا می‌کند و دیدن صحنه‌های ترسناک یا انتظار تماشای صحنه‌های ترسناک، همواره مغز را آماده نگه می‌دارد.
منابع: Dailymail
