ندا عبدالله‌رضایی در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس، در ارتباط با لکنت زبان اظهار داشت: لکنت یعنی قطع جریان پیش‌رونده گفتار که دفعات و یا تداوم آن بیش از حد عادی باشد.
وی با اشاره به اینکه محققین اکثراً معتقدند که شروع لکنت می‌تواند بین 18 ماهگی تا 11 یا 12 سالگی باشد، افزود: اما با این حال بیشترین احتمال وقوع آن در سنین بین 2 تا 5 سال است. این حالت همچنین ممکن است چند روز یا چند ماه شدید شود و بعد برای مدتی ناپدید و باز دوباره برگردد.
این روانشناس بالینی اضافه کرد: در مورد آمارهای لکنت زبان در میان مردم میزان متفاوتی ارائه شده اما گفته می‌شود 15 درصد از مردم جهان در دوره‌هایی از زندگیشان هر چند بسیار کوتاه لکنت داشته‌اند. همچنین یک درصد کودکان مدرسه‌ای در سراسر دنیا لکنت دارند اما شیوع آن پس از بلوغ به زیر یک درصد می‌رسد.
عبدالله‌رضایی افزود: اغلب در سنین پس از 3 سالگی شیوع لکنت در پسران به مراتب بیشتر از دختران است، همچنین لکنت در همه جای دنیا و در میان همه فرهنگ‌ها و نژادها وجود دارد و شواهد تاریخی نشان می‌دهد این مشکل از 40 قرن پیش هم وجود داشته است.
وی بیان داشت: درمان لکنت در تمام سنین به زمان، پیگیری و همکاری فرد لکنتی یا خانواده وی بستگی دارد، اما قطعاً پیش‌آگهی در سنین پایین بهتر است، لذا اگر کودکانتان علائمی از لکنت نشان می‌دهند اگر چه دائمی باشد و اختلالی در روابط اجتماعی وی ایجاد نکرده باشد، لازم است برای فراگیری شیوه‌های تسهیل‌کننده روانی گفتار از یک آسیب‌شناس گفتار و زبان کمک بگیرید.
عبدالله‌رضایی گفت: بعضی از کودکان لکنتی بدون درمان و خودبخود بهبود می‌یابند و برای بعضی دیگر مداخلات اولیه برای کمک به رشد طبیعی روانی گفتار و پیشگیری از ایجاد یک مشکل جدی ضرورت دارد البته به هر حال وقتی لکنت ماندگار می‌شود و کودک شروع می‌کند به واکنش نشان دادن به آن باید درمان متمرکز را آغاز کرد.
