کارشناس روانشناسی گفت: درد ناشی از رویداد ناخوشایند تبدیل به رنج و تروما شده و همین درک نکردن رنج در نهایت تبدیل به مشکلات روانپریشی از جمله سایکوز می‌شود.
امیرحسین اورنگی در گفت‌وگو با ایسنا، در رابطه با پذیرش درد و مشکل، افزود: پذیرش درد و معنا بخشیدن به آن در بحث روان‌درمانی مطرح است و فرار از رویداد آزارنده و سرکوب آن، مشکل فرد را افزون خواهد کرد و از بین بردن مشکل در روان‌درمانی مفهومی ندارد بلکه تنها معنا بخشیدن و پذیرش مشکل است که فرد را از وضعیت نامساعد رها خواهد کرد.
وی با بیان اینکه افراد زمانی که رویدادی ناخوشایند مانند از دست دادن عزیزان، شکست عاطفی و غیره برایشان رخ می‌دهد، مکانیسم‌های دفاعی متفاوتی را برای مقابله با مشکل خود انتخاب می‌کنند، افزود: مکانیسم دفاعی می‌تواند مخرب و یا سازنده باشد که از جمله مکانیسم‌های دفاعی مخرب می‌توان «انکار» و «فرافکنی» را نام برد.
این روانشناس در رابطه با مکانیسم دفاعی انکار، تصریح کرد: افراد دچار مشکل در بسیاری از موارد از روش انکار برای مقابله با مشکل خود استفاده می‌کنند که متاسفانه صرفا به صورت مقطعی تسکینی واهی به وضعیت روانی فرد می‌دهد و به هیچ عنوان کارآمد نیست.
اورنگی در رابطه با مکانیسم دفاعی فرافکنی, اظهار کرد: فرافکنی یکی دیگر از مکانیسم‌های دفاعی مخرب در برابر مشکل است که افراد در فرافکنی مشکل به وجود آمده را صرفا از جانب دیگران می‌بینند و نسبت به دیگران سوگیری دارند و زمانی که به آنان گفته می‌شود، این شما هستید که احساسات خود را در اختیار دیگران قرار داده‌اید و به آن‌ها اجازه می‌دهید تا نوع احساس شما را تعیین کنند، جا خورده و متوجه می‌شوند که اشتباه از خودشان بوده است.
وی با اشاره به اینکه مکانیسم‌های دفاعی مخرب در برابر مشکلات و درد نه تنها کمک حال نیست بلکه وضعیت فرد را نامساعدتر می‌کند، افزود: روشی کارآمد برای کنار آمدن با مشکلات وجود دارد که پذیرش نامیده می‌شود تا هر زمان اشخاص از مشکلات خود فرار کنند موضوعات با شدت بیشتری آن‌ها را دنبال خواهند کرد و تا زمانی که درد خود را در آغوش نگیریم و سوگواری نکنیم، موضوع حل نخواهد شد و طبیعت آنقدر آن وضعیت را برای ما تکرار خواهد کرد تا در نهایت آن را پذیرفته و در آغوش بگیریم.
این روانشناس با بیان اینکه افراد می‌توانند با پذیرش مشکل، خود را نه فراموش و نابودسازی بلکه چاره و حل کنند، تصریح کرد: درد ناشی از رویداد ناخوشایند تبدیل به رنج و تروما شده و همین درک نکردن رنج در نهایت تبدیل به مشکلات روانپریشی از جمله سایکوز می‌شود.
کارشناس روانشناسی در رابطه با رویکرد شناختی رفتاری، گفت: این رویکرد از جمله روش‌های روان‌درمانی است که با به وجود آوردن تغییر در نگرش افراد سبک زندگی آن‌ها که شامل رفتارها و عادات و غیره می‌شود را دگرگون ساخته و جهان‌بینی و تفسیر آن‌ها را نسبت به مسائل زندگی واقعی‌تر و سالمتر کند.
اورنگی خاطرنشان کرد: بخش عمده رویکرد شناختی رفتاری شامل این موضوع است که رویدادها به خودی خود احساسات مارا شکل نمی‌دهند و این برداشت ما از آن رویداد است که حائز اهمیت است.
