بسیاری از افرادی که با وجود محبت به دیگران همچنان از تنهایی رنج می برند اغلب دچار اختلال پنهان «مهر طلبی» هستند.
میثم آبانگاه نویسنده و روان شناس بالینی در گفتگو با خبرگزاری مهر، گفت: یکی از علت‌های احساس تنهایی در افرادی که دچار مهرطلبی هستند، به یک اضطراب و احساس گناه در ناخود آگاه برمی گردد، اضطرابی که باعث می‌شود فرد نتواند نیازهای خود را ببیند و مدام در پی برآورده کردن نیازهای دیگران باشد، این اضطراب و احساس گناه می‌تواند تا حدی باشد که فرد حاضر است برای جبران لطف دیگران حتی خارج از توان خود نیز اقدام به محبت کردن کند.
وی تصریح کرد: چنین فردی همواره این پیام را با توجه به رفتار و گفتار خود به دیگران ارسال می‌کند که من هستم فقط برای اینکه نیازها و موجودیت دیگران را ببینم، افراد دچار بیماری مهر طلبی حتی گاهی در گفتار خود برخلاف تمایل قلبی مدعی می‌شوند که به هیچ وجه نیازی ندارند که بخواهند از سوی دیگران ارضا شود. پس اطرافیان چنین فردی، زمانیکه نوع رفتار و گفتار او را می‌بینند به مرور زمان همانگونه که او می‌خواهند رفتار می‌کنند و بطور ناخودآگاه فقط در هنگام مواجه شدن با یک نیاز خود به یاد او می‌افتند و در دیگر زمان‌ها فرد را به حال خود و تنها، رها می‌کنند.
وی با بیان اینکه افراد مهرطلب درصورت دریافت کمک و حتی محبت از سوی اطرافیان و به دلیل اینکه به طور ناهشیار خود را لایق آن محبت نمی‌دانند دچار احساس گناه می‌شوند، افزود: این افراد به دلیل ریشه‌های بالینی که نهفته در دوران کودکی است، اگر شخصی بخواهد نیاز او را دیده و برطرف کند به شکل ناخودآگاه مضطرب شده و احساسی توام با گناه پیدا می‌کند به همین دلیل برای اینکه با چنین حالت ناخوشایندی رو به رو نشود همواره خود را در مسیر محبت کردن به دیگران قرار می‌دهد.
این روان شناس بالینی ادامه داد: کودک تا دوران بلوغ سرشار از نیازهای متعدد است. در این مواقع برخی از والدین به شکل منطقی به پاسخگویی نیازهای فرزند خود می‌پردازند اما گاهی مشاهده می‌شود که والدین به جای پاسخگویی به نیازهای کودکان، با برخورد نامناسب مانند عصبانیت چه به صورت برخوردهای کلامی و یا با عصبانی نشان دادن چهره خود، مسبب ایجاد ناراحتی و ایجاد حس گناه در کودک خود می‌شوند و بدون اینکه بدانند اقدام به پاک کردن صورت مسئله می‌کنند که این امر در بزرگسالی به شکل پیچیده‌تری بروز می‌کند.
وی اضافه کرد: اگر کودک پس از درخواست خود با بازخوردهای نامناسبی از سوی والدین رو به رو شود در خلوت و تنهایی خود شروع به ساختن تخیل و به عبارتی دیگر فانتزی‌هایی می‌کند و خود و دیگران را در موقعیت و نقش‌های گوناگون قرار می‌دهد به همین سبب در طول سال‌ها در ذهن کودک این تصویر نقش می‌بندد که نیازهای او باعث بروز ناراحتی و خشم در دیگران می‌شود به همین دلیل به طور ناخود آگاه سعی می‌کند با درخواست نکردن و ندیدن نیازهای خودش سبب آزرده خاطر شدن اطرافیان نشود تا بلکه مورد طرد و تحقیر شدن از سوی آنها قرار نگیرد.
میثم آبانگاه خاطر نشان کرد: درواقع یک فرد به طور ناخودآگاه از دوران کودکی یاد می‌گیرد با ندیدن نیازهایش و با درخواست نکردن آنها با همان ترس یا اضطراب و احساس گناه شکل گرفته از دوران کودکی رو به رو نشود و در عوض با دیدن نیازهای اطرافیان و حتی کمک‌های داوطلبانه و خارج از درخواست دیگران سعی در راضی نگهداشتن اطرافیان کند به همین دلیل پیشنهاد می‌شود افرادی که به شکل افراطی دچار مهرطلبی هستند برای مرتفع شدن این مشکل روحی که حتماً موارد پنهان دیگری در وجودشان در ارتباط است با مراجعه به یک روان شناس تحت درمان قرار بگیرند.
