چگونه می توانیم اضطراب اجتماعی را از خود دور کنیم این عارضه چگونه به وجود می آید افرادی که مبتلا به این مشکل روحی می شوند چه رو شهای درمانی باید در پیش بگیرند
اضطراب اجتماعی که قبلا به «فوبی اجتماعی» معروف بود در حقیقت ترس از یک یا چند موقعیت اجتماعی است که این ترس از این موقعیت با فرهنگ اجتماعی که در آن زندگی میکند، همخوانی ندارد. این موقعیتهای خاص اجتماعی به سه گروه تعاملی، مشاهدهای و عملکردی تقسیم میشوند. مثلا دیدن دیگران شامل دیدن غریبهها، صحبت در جمع، مدرسه رفتن، خرید کردن، دیده شدن در خیابان، رفتن به توالت عمومی و… است. این ترس بسیار شدید است که ممکن است چندین هفته شخص از خانه خارج نشود. اینها میترسند حرفی بزنند یا کاری بکنند که به نظر دیگران احمق یا بیکفایت بیایند یا دیگران بفهمند که اینها ترسیدهاند. این افراد تا جایی که امکان داشته باشد از قرار گرفتن در موقعیتی که از آن میترسند، اجتناب میکنند. البته این اجتناب هیچ فایدهای برایشان ندارد و فقط تنش حاصل از قرارگرفتن در آن موقعیت بیشتر میشود. بچهها بیشتر با فعالیتهای داخل کلاس، کمک خواستن داخل کلاس، قاطی شدن با همکلاسیها (مثلا فوتبال و… ) و جر و بحث با دیگران مشکل دارند.
زمان شروع اضطراب اجتماعی غالبا در نوجوانی است و معمولا قبل از 20سالگی شروع شده است. معمولا با یک رویداد خاص مثل انتقال به یک مدرسه جدید شروع میشوند. اکثرا هم همیشه خجالتی بودهاند و در صحبت با دیگران همیشه مشکل داشتهاند. البته نباید خجالتیها را با اضطراب اجتماعی اشتباه گرفت. اضطراب اجتماعی زندگی عادی را دچار اشکال میکند.
اضطراب اجتماعی 25 درصد علت خود را مدیون خانواده و وراثت است. وقایع تنشزا در اوان زندگی مثل زورگیرشدن توسط بچه قلدرها، سوءاستفادههای خانوادگی، یک رویداد وحشتناک در جامعه و گاف دادن در یک فعالیت در حضور مردم، در بسیاری از موارد وجود داشتهاند. توجه بیش از حد پدر و مادر و سعی آنها در عدم مواجهه با موقعیتهای تنشزا هم خیلی مهم است.
اضطراب اجتماعی را اکثریت همکاران عزیز درست تشخیص نمیدهند و متاسفانه پیچیدگی و شدت آن هم درست جا نیفتاده است. متاسفانه مربیان عزیز هم شناختی درستی ندارند و زمانی که نوجوان یا کودک دچار افت شدید تحصیلی میشود تازه شک میکنند که انگار مشکلی هست. خصوصا قلدری در مدرسهها را جدی نمیگیرند. درحالی که همین مساله میتواند یکی از نشانه و شاخصهای بروز اضطراب اجتماعی باشد.
اضطراب اجتماعی یکی از ماندگارترین و رایجترین مشکلات انسانهاست که گفته شده بین 4 تا 14 درصد همه آدمها در طول زندگی آن را تجربه میکنند. افراد مبتلا به آن در برقراری و حفظ رابطه فردی و گروهی مشکل دارند. موفقیتشان در تحصیل کمتر است و کلا کیفیت کار و زندگیشان پایینتر است. مدام در حال مراجعه به مراکز بهداشتی و درمانی هستند.
اخیرا مشخص شد که رفتار درمانی شناختی (سیبیتی) انفرادی برای اینها از همه روشها موثرتر و از منظر تاثیر/هزینه مناسبترین است. داروها از نظر تاثیر/هزینه مناسب نیستند. این در حالیست که سیبیتی روش گرانقیمتی است اما چون تاثیر بهتر و عود کمتری دارد، در نتیجه هم مجموع هزینههای منتج از اضطراب اجتماعی را به دلیل کاهش مراجعات بعدی کم میکند و هم کیفیت زندگی بیماران را بالا میبرد، در مجموع از نظر تاثیر/هزینه مناسبتر است.
منبع: سایت سلام دکتر