یک فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: تیکهای عصبی کودکان حرکات غیرارادی است و نمی‌توان با توبیخ و تنبیه مانع آن شد بلکه بی‌توجهی و بی‌تفاوتی در کاهش آن مؤثر است.
مهدی تهرانی‌دوست در گفت‌وگو با خبرنگار بهداشت و درمان فارس، اظهار داشت: طبق تحقیق، تیکهای عصبی به حرکات یا رفتارهای تکراری گفته می‌شود که به صورت غیرارادی در بخش‌های مختلفی از بدن بروز پیدا می‌کند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: گاهی این تیک‌ها خیلی ساده است مثلاً حرکاتی به صورت چشمک زدن در چشم ایجاد می‌شود یا حرکاتی در صورت، گردن، دست یا پا بروز پیدا می‌کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: گاهی تیک‌ها ممکن است به صورت رفتارهای پیچیده‌تری خود را نشان بدهند مانند لمس کردن، بوییدن یا پریدن که در بسیاری موارد برای خود فرد یا اطرافیان ممکن است ناراحتی ایجاد کند.
تهرانی‌دوست افزود: گاهی تیک به صورت صداهای خاصی بروز پیدا می‌کند که در این صورت تیکهای صوتی خواهیم داشت.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان بیان داشت: تیکهای صوتی به صورت تیکهای ساده هستند، سرفه‌های مکرر، سینه صاف کردن و بینی بالا کشیدن به صورت تکراری یا غیرارادی از جمله تیکهای صوتی هستند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران در ادامه گفت: تیکهای صوتی می‌توانند به صورت بروز کلمات یا عبارت‌های ناهنجار نیز دیده شوند.
وی گفت: چرا که فرد در زمان تیک، تحت اختیار خود نیست و کلمات و عبارات ناهنجار بی‌اراده از دهانش خارج می‌شود.
تهرانی‌دوست در مجموع تیک‌ها را به صورت حرکتی و صوتی دانست و گفت: تغییرات یکسری از مواد شیمیایی موجود در مغز منجر به این حرکات غیرارادی تکراری می‌شود.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان، عوامل روانی مانند استرس، اضطراب یا عوامل فیزیولوژیک مانند خستگی، بدخوابی یا در واقع کار زیادی را در تشدید این حرکات و تیک‌ها مؤثر دانست.
تهرانی‌دوست ادامه داد: سیر تیک‌ها نوسانی است؛ گاهی تشدید می‌شوند بعضی اوقات نیز کاهش پیدا می‌کنند حتی گاهی اوقات ممکن است برای مدتی خاموش شوند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: بعضی اوقات تیک‌ها به طور موقت در کودک بروز پیدا می‌کنند که ما تیک گذرا خواهیم داشت.
تهرانی دوست گفت: تیکهای گذرا نیاز به درمان خاصی ندارند فقط باید والدین متوجه باشند که این حرکات، حرکات غیرارادی است و نمی‌توان با تهدید، این حرکات را کم کرد.
وی ادامه داد: در بسیاری موارد توبیخ و تنبیه باعث افزایش تیک می‌شود.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان بی‌توجه بودن و بی‌تفاوتی نسبت به عملکرد بچه‌ها را در کاهش این امر مؤثر دانست و گفت: در مواردی که تیک طولانی‌مدت شود نیاز به درمان دارویی است که تحت نظر روانپزشک این داروها برای مدتی تجویز می‌شود تا تیک کاهش پیدا کند.
تهرانی‌دوست در پاسخ به پرسش فارس، مبنی بر اینکه کدام نوع از تیک‌ها نیاز به درمان دارند گفت: البته همه تیک‌ها نیاز به درمان پیدا می‌کنند که در این رابطه مدت بروز تیک و شدت آن مهم است.
وی گفت: اگر تیک بیشتر از ۶ ماه طول بکشد یا شدتش به حدی باشد که مانع از انجام کارهای روزمره فرد شود یا در جایی از بدن فرد باشد که رفتار او را مختل سازد یا حرکات تیک آن قدر شدید باشد که فرد را ناراحت سازد مسلماً نیاز به درمان پیدا می کند.
فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان ادامه داد: البته تیک‌هایی هست که اگر موقت هم نباشد ممکن است با درمان کمتر شده و از بین بروند و هر از گاهی خود را نشان دهند که این تیک‌ها معمولاً تا سنین 17-18 سالگی کاهش پیدا می‌کند؛ پس جای نگرانی نیست.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: در موارد بسیار نادر تیک‌هایی که درمان نشوند ممکن است تا سنین بزرگسالی هم ادامه پیدا کنند.
