هدف اصلی آن شناسایی مراحل مختلف رشد افراد، از جمله مهارتهای حرکتی، تفکر، ارتباطات اجتماعی و تکامل شخصیت است.
به گزارش میگنا روانشناسی تحول به مطالعه تغییرات روانشناختی، جسمی، عاطفی و شناختی انسان از لحظه انعقاد نطفه تا پیری می‌پردازد. این رشته با بررسی فرآیندهای رشد در مراحل مختلف زندگی، از جمله نوزادی، کودکی، نوجوانی، بزرگسالی و پیری، الگوهای تحول و عوامل مؤثر بر آن را تحلیل میکند.
به گزارش هدف اصلی این رشته درک مکانیسم‌های این تغییرات و تأثیرگذاری عوامل ژنتیکی، محیطی و اجتماعی بر رشد انسان است. روانشناسان تحولی با شناسایی این عوامل، به ارائه راهکارهای بهبود رشد سالم و پیشگیری از ناهنجاری‌ها کمک می‌کنند.
این رشته نه تنها به تحولات کمی (مانند افزایش قد یا توانایی حل مسئله) توجه دارد، بلکه تحولات کیفی (مانند تشکیل هویت یا تغییرات عاطفی) را نیز مطالعه میکند. روانشناسان تحولی با تحلیل رفتارها، افکار و احساسات در سنین مختلف، به پاسخگویی به پرسش‌هایی مانند «چگونه کودکان دنیا را درک می‌کنند؟» یا «چرا برخی تغییرات در بزرگسالی رخ می‌دهند؟» می‌پردازند.
یکی از اهداف کاربردی روانشناسی تحولی، کمک به افراد برای درک بهتر خود و دیگران است. به عنوان مثال، شناخت مراحل رشد کودکان به والدین و مربیان کمک میکند تا رفتارهای مناسب‌تری از خود نشان دهند. همچنین، این علم به مبحث «تحول فردی» نیز می‌پردازد که به تغییرات شگرف در شخصیت یا نگرش افراد در طول زندگی اشاره دارد.
روانشناسی تحولی از رویکردهای گوناگونی مانند نظریه‌های روانکاوی، رفتارگرایی و شناختی استفاده میکند تا فرآیندهای پیچیده رشد را تبیین کند. این رویکردها نشان می‌دهند که تحولات انسان تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، محیطی و فرهنگی قرار دارند. به عنوان مثال، تفاوت‌های فرهنگی در تربیت فرزندان یا تغییرات اجتماعی در دوران پیری، موضوعاتی هستند که در این رشته بررسی می‌شوند.
امروزه، روانشناسی تحولی به عنوان یک علم پویا، با تأکید بر تعامل بین فرد و محیط، به دنبال حل مسائل نوینی مانند تأثیر فناوری بر رشد کودکان یا چالشهای سلامت روان در جوامع پیرشونده است . این رشته با ارائه شناخت عمیق از مسیر زندگی، به بهبود کیفیت زندگی افراد و جوامع کمک میکند.
خاطره اکبری در پایاین این مطلب آورده است تاب آوری به عنوان توانایی سازمان در تطبیق با شرایط جدید و مدیریت ریسکها، پایه و اساس هر تحول موفق است. این مفهوم شامل ایجاد انعطافپذیری، تقویت ارتباطات داخلی، و توسعه مهارتهای جدید برای مواجهه با چالشهای پیشرونده می شود. در واقع، تاب اوری به سازمانها کمک میکند تا در طول فرآیند تحول، ثبات و پایداری خود را حفظ کنند و از طریق مدیریت تغییرات تدریجی، به اهداف نهایی دست یابند
