محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا دریافتند میزان تماس‌های بدنی آرامش بخش بین نوزاد و شخص نگهدارنده او می‌تواند ساختار ژنتیکی نوزادان را در سطح مولکولی تحت تاثیر قرار دهد و آثار این تماس‌ها بعد از 4 سال نمایان می‌شود.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا ، بر اساس این تحقیقات سلول‌های نوزادانی که پریشان‌تر بوده و تماس فیزیکی کمتری دریافت کرده‌اند، در مقایسه با سن آن‌ها کمتر از حد انتظار رشد می‌کند.
به گزارش ساینس،این تحقیقات روی 94 نوزاد 5 هفته‌ای سالم در بیمارستان کودکان بریتیش کلمبیا انجام گرفت و از والدین آن‌ها خواسته شد سابقه‌ای از رفتار نوزادان (شامل خواب، تغذیه، سروصدا و گریه) را به همراه مدت‌زمان مراقبت همراه با تماس بدنی با نوزادان را یادداشت کنند.
هنگامی که این نوازادان به سن 2.5 سالگی رسیدند از دی ان ای آن‌ها نمونه‌گیری شد. سپس محققان تغییرات بیوشیمیایی دی ان ای را که با عنوان متیلاسیون شناخته می‌شود و در آن بخش‌هایی از کروموزوم با استفاده از مولکول‌هایی از جنس کربن و هیدروژن نشانه‌گذاری می‌شود، مورد بررسی قرار دادند. این مولکول‌ها امکان تنظیم میزان فعالیت ژن‌ها و در نتیجه عملکرد سلول‌ها را فراهم می‌کنند.
محققان در این بررسی‌ها بین کودکانی که با والدین تماس بدنی زیادی داشتند و کودکانی که تماس بدنی آن‌ها با والدین کم بود، متوجه تفاوت چشمگیری در متیلاسیون در پنج نقطه مهم از دی ان ای آن‌ها شدند. دو مورد از این نقاط مربوط به ژن‌هایی بودند که سیستم ایمنی و متابولیسم بدن را کنترل می‌کنند.
با وجود این که تاثیر نحوه پرورش و رشد افراد در خردسالی بر میزان سلامت آن‌ها در بزرگسالی به درستی درک نشده و نیاز به مطالعات بیشتر دارد، نتایج این تحقیقات با نتایج به دست آمده از آزمایش روی موش‌ها سازگاری دارد. محققان برای اولین بار در یک تحقیق علمی به این نتیجه رسیدند که تماس‌های ساده فیزیکی در سال‌های اولیه زندگی تاثیر بسیار عمیقی دارد و به‌طور بالقوه می تواند پیامدهای پایداری بر توصیف ژنتیکی افراد برجای بگذارد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Development and Psychopathology منتشر شده است.
