طبق مطالعات جدید؛ احتمال مرگ افراد مبتلا به هیپوکندریا در اثر دهها بیماری بهویژه بیماریهای قلبی، خونی، ریوی و همچنین خودکشی 85 درصد بیشتر از افرادی است که به هیپوکندریا مبتلا نیستند.
هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری ترس مداوم از ابتلا به یک بیماری جدی و صعبالعلاج است. اختلالی مزمن که ممکن است در هر سنی رخ بدهد.
مبتلایان به اختلال اضطراب بیماری یا همان خودبیمارانگاری پیوسته نگران هستند که مبادا به بیماری هولناکی مبتلا باشند یا در آینده به بیماری هولناکی مبتلا شوند. شاید اصلاً هیچ علایمی از بیماری در کار نباشد؛ اما فرد حالات طبیعی بدن یا علایمی جزئی را نشانهٔ بیماریهای هولناک میپندارد و حتی اگر آزمایشهای پزشکی هم مشکل خاصی نشان ندهند، باز خیالش راحت نمیشود.
علائم جسمیِ حس شده شاید به قدری جزئی باشند که هیچ تداخلی در زندگی روزمرهٔ فرد ایجاد نکنند؛ اما همین اضطراب بیماری برای سلب آرامش خودبیمارانگار کافی است. خود بیمار انگارها همیشه دچار یک نوع وسواس فکری و ترس از یک بیماری هستند.
این بیماران اشتغال فکری و نگرانی پیوستهای درباره حالت سلامت یا وضعیت اعضای بدن خود دارند و معمولاً نیز در مورد عملکرد بدن خویش، دچار شک و تردید شده و شکایتهای متعددی را از دردهای جسمانی خود ابراز میکنند.
هیپوکندریا یا خودبیمارانگاری ترس مداوم از ابتلا به یک بیماری جدی و صعبالعلاج است. اختلالی مزمن که ممکن است در هر سنی رخ بدهد.
مبتلایان به اختلال اضطراب بیماری یا همان خودبیمارانگاری پیوسته نگران هستند که مبادا به بیماری هولناکی مبتلا باشند یا در آینده به بیماری هولناکی مبتلا شوند. شاید اصلاً هیچ علایمی از بیماری در کار نباشد؛ اما فرد حالات طبیعی بدن یا علایمی جزئی را نشانهٔ بیماریهای هولناک میپندارد و حتی اگر آزمایشهای پزشکی هم مشکل خاصی نشان ندهند، باز خیالش راحت نمیشود.
علائم جسمیِ حس شده شاید به قدری جزئی باشند که هیچ تداخلی در زندگی روزمرهٔ فرد ایجاد نکنند؛ اما همین اضطراب بیماری برای سلب آرامش خودبیمارانگار کافی است. خود بیمار انگارها همیشه دچار یک نوع وسواس فکری و ترس از یک بیماری هستند.
این بیماران اشتغال فکری و نگرانی پیوستهای درباره حالت سلامت یا وضعیت اعضای بدن خود دارند و معمولاً نیز در مورد عملکرد بدن خویش، دچار شک و تردید شده و شکایتهای متعددی را از دردهای جسمانی خود ابراز میکنند.
منبع: میگنا
