زهرا نیازاده
به گزارش میگنا مفهوم تاب آوری ریشه در فلسفه، بوم شناسی، روانشناسی و مهندسی دارد. متفاوت از آنچه که معمولاً تصور می شود، تاب آوری یک مفهوم نوپا نیست. ویژگی‌های روانشناختی و فیزیکی کلمه تاب‌آوری، همانطور که معمولاً ادعا می‌شود، در قرن گذشته معرفی نشده بود، اما در عوض، منشأ آن به ریشه‌های فلسفی بسیار قدیمی‌تری برمی‌گردد که نشان‌دهنده این ظرفیت بازگشت است.
معمولاً ما تاب‌آوری را تحسین می‌کنیم و افراد را تشویق می‌کنیم تا تاب آوری خود را در مواجهه با لحظات چالش برانگیز افزایش دهند.حال باید دید آیا تشویق افراد به تاب آوری همیشه درست است؟ آیا همیشه خوب است که روی آن قایق در حال غرق شدن دوباره بپریم؟ به نظر می رسد هر دو کاربرد روانی و زیست محیطی تاب آوری به بازگشت به وضعیت موجود قبل از رویداد مخرب اشاره دارد.
به عبارت دیگر، ارزش مثبتی که ما برای تاب آوری قائل هستیم، با توانایی نجات از دریای طوفانی زندگی و به ساحل رساندن خود و کشتی شکسته به ساحل امن و آرام است که اندازه‌گیری می‌شود. واژه تاب‌آوری، همانطور که امروزه استفاده می‌شود، دلالت بر این دارد که شفای واقعی تنها از طریق بازسازی صحت و سلامتی قبل از بروز سانحه امکان‌پذیر است.
امی ورنر همین اصطلاح را در روانشناسی برای مطالعه طولی کودکان و جوانان به کار برد (ورنر 1982، 1995، 2001). منظور او از تاب آوری، توانایی انسان برای جذب اثرات یک شوک ، تهید یا تغییر آسیب زاست پروفسور امی ورنر سازماندهی مجدد منابع خود با استراتژی و شیوه های جدی را تاب آوری معرفی کرده است . او طی بیش از 40 سال مطالعه، ظرفیت و توانایی تاب آوری دانش آموزان کائوآی ( حزایز کانادا) را برای موفقیت و دستیابی به کیفیت رضایت بخشی از زندگی با وجود فقراجتماعی و اقتصادی شرایط زندگی آنها اندازه گیری مورد مطالعه قرارداد این پژوهش به عنوان مطالعات پیشتاز تاب آوری شهرت جهانی دارد (ورنر، 1997).
مفهوم تاب آوری در فلسفه قبلاً توسط افلاطون و بعداً توسط نیچه با اصطلاحی متفاوت بیان شده بود. افلاطون در Politeia خود، فرد تاب آور را به عنوان فردی شجاع توصیف می کند که قدرتش از بی احتیاطی یا عدم آگاهی ناشی نمی شود، بلکه از پیوند عمیق با روح واقعی اش ناشی می شود. نیچه نیز به روشی مشابه، با تأمل در شجاعت و هویت، مفهوم تاب آوری را توسعه داد.
مناسب به نظر میرسد به نیچه و جمله معروف وی "از مدرسه جنگ زندگی - آنچه مرا نکشد، قوی ترم می کند". هم نگاهی بیاندازیم اگرچه همه میدانیم سهم نیچه در تئوری تاب آوری با درک رشد پس از سانحه و غنی سازی معنایی که به دنبال یک رویداد تاب آوری محفوظ است .
تاب آوری نمیتواند دست آویزی برای فقیر ماندن فقرا باشد اگرچه تاب آوری رایج ترین رفتار در مواجهه با رویدادهای ناخوشایند و فاجعه بار زندگی است اما هر جا تحولی مثبت و سازنده هست جلوه ای از توانایی و تاب آوری ماست وهر جایی که تاب آوری توسعه پیدا کرده است شاهد پایداری ، رشد و توسعه بوده ایم .
به گزارش میگنا مفهوم تاب آوری ریشه در فلسفه، بوم شناسی، روانشناسی و مهندسی دارد. متفاوت از آنچه که معمولاً تصور می شود، تاب آوری یک مفهوم نوپا نیست. ویژگی‌های روانشناختی و فیزیکی کلمه تاب‌آوری، همانطور که معمولاً ادعا می‌شود، در قرن گذشته معرفی نشده بود، اما در عوض، منشأ آن به ریشه‌های فلسفی بسیار قدیمی‌تری برمی‌گردد که نشان‌دهنده این ظرفیت بازگشت است.
معمولاً ما تاب‌آوری را تحسین می‌کنیم و افراد را تشویق می‌کنیم تا تاب آوری خود را در مواجهه با لحظات چالش برانگیز افزایش دهند.حال باید دید آیا تشویق افراد به تاب آوری همیشه درست است؟ آیا همیشه خوب است که روی آن قایق در حال غرق شدن دوباره بپریم؟ به نظر می رسد هر دو کاربرد روانی و زیست محیطی تاب آوری به بازگشت به وضعیت موجود قبل از رویداد مخرب اشاره دارد.
به عبارت دیگر، ارزش مثبتی که ما برای تاب آوری قائل هستیم، با توانایی نجات از دریای طوفانی زندگی و به ساحل رساندن خود و کشتی شکسته به ساحل امن و آرام است که اندازه‌گیری می‌شود. واژه تاب‌آوری، همانطور که امروزه استفاده می‌شود، دلالت بر این دارد که شفای واقعی تنها از طریق بازسازی صحت و سلامتی قبل از بروز سانحه امکان‌پذیر است.
امی ورنر همین اصطلاح را در روانشناسی برای مطالعه طولی کودکان و جوانان به کار برد (ورنر 1982، 1995، 2001). منظور او از تاب آوری، توانایی انسان برای جذب اثرات یک شوک ، تهید یا تغییر آسیب زاست پروفسور امی ورنر سازماندهی مجدد منابع خود با استراتژی و شیوه های جدی را تاب آوری معرفی کرده است . او طی بیش از 40 سال مطالعه، ظرفیت و توانایی تاب آوری دانش آموزان کائوآی ( حزایز کانادا) را برای موفقیت و دستیابی به کیفیت رضایت بخشی از زندگی با وجود فقراجتماعی و اقتصادی شرایط زندگی آنها اندازه گیری مورد مطالعه قرارداد این پژوهش به عنوان مطالعات پیشتاز تاب آوری شهرت جهانی دارد (ورنر، 1997).
مفهوم تاب آوری در فلسفه قبلاً توسط افلاطون و بعداً توسط نیچه با اصطلاحی متفاوت بیان شده بود. افلاطون در Politeia خود، فرد تاب آور را به عنوان فردی شجاع توصیف می کند که قدرتش از بی احتیاطی یا عدم آگاهی ناشی نمی شود، بلکه از پیوند عمیق با روح واقعی اش ناشی می شود. نیچه نیز به روشی مشابه، با تأمل در شجاعت و هویت، مفهوم تاب آوری را توسعه داد.
مناسب به نظر میرسد به نیچه و جمله معروف وی "از مدرسه جنگ زندگی - آنچه مرا نکشد، قوی ترم می کند". هم نگاهی بیاندازیم اگرچه همه میدانیم سهم نیچه در تئوری تاب آوری با درک رشد پس از سانحه و غنی سازی معنایی که به دنبال یک رویداد تاب آوری محفوظ است .
تاب آوری نمیتواند دست آویزی برای فقیر ماندن فقرا باشد اگرچه تاب آوری رایج ترین رفتار در مواجهه با رویدادهای ناخوشایند و فاجعه بار زندگی است اما هر جا تحولی مثبت و سازنده هست جلوه ای از توانایی و تاب آوری ماست وهر جایی که تاب آوری توسعه پیدا کرده است شاهد پایداری ، رشد و توسعه بوده ایم .
