سایت تخصصی روانشناسی

سحرانه جوادی آسایش، روانشناس کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس درباره بیماری «اوتیسم» بیان داشت: اوتیسم یک اختلال عصبی -رشدی است که در 3 سال اول زندگی کودک خود را نشان می‌دهد.

وی ادامه داد: در خصوص ارتباط و تعامل کودک دچار مشکلاتی می‌شود و رفتارهای کلیشه‌ای یا رفتارهایی از خود نشان می‌دهد که  با کودکانی که رشد نرمال دارند، متفاوت است.

این روانشناس کودکان استثنایی افزود:این کودکان اگر در همان 3 سال اول زندگی شناسایی شوند و بلافاصله مداخلات توانبخشی صورت گیرد، شدت اختلال کمتر خواهد بود.

جوادی اضافه کرد: اما اگر منتظر باشند که این کودک سالم بوده و خود بخود خوب می‌شود و هیچ اقدامی نکنند، متاسفانه روز به روز طیف بیماری به سمت شدیدتر حرکت می‌کند.

این روانشناس کودکان استثنایی درباره علائم این بیماری،گفت:بیشتر کودکان اوتیسمی تعاملات ضعیفی دارند؛مثلا وقتی صدایشان می‌کنید توجه نکرده و ارتباط چشمی برقرار نمی‌کنند و نمی‌توانند به اندازه کودکی که رشد نرمالی دارد واضح صحبت کنند و بتوانند یک گفت‌وگویی را تا پایان انجام دهند.وی تأکید کرد:بنابراین خیلی مهم است خانواده‌ها رفتارهای یک کودک اوتیسمی را بدانند و بلافاصله در جهت مداخله درمانی اقدام کنند؛ البته چون علت مشخصی ندارد، درمان مشخصی نیز ندارد.

جوادی خاطرنشان کرد: رفتارهای کلیشه‌ای خاصی دارند؛ مانند بال بال زدن،پریدن و دور خود چرخیدن؛ در نتیجه وقتی مادری متوجه می‌شود که فرزند زیر سه ساله اش را صدا می‌کند اما به سمتش برنمی‌گردد و درک دستوری نداردمثلا برو آب بیاور ندارد؛ اینها مواردی است که باید شک کند.

وی متذکر شد:همچنین اگر گفتاری دارد اما گفتار کودک ادامه پیدا نمی‌کند و اگر هم در حد محدود گفتاری داشته باشد و دوباره آن را تکرار می‌کند؛ بنابراین کودکان اوتیسمی به لحاظ گفتاری و ارتباطی دچار مشکل می‌شوند.

این روانشناس کودکان استثنایی درباره «خیره شدن کودکان اوتیسمی به لباسشویی»،ابراز داشت: کلا به چرخش علاقه دارند و این بر می‌گردد به حرکات کلیشه‌ای که دارند؛ یا خودشان را می‌چرخانند یا دوست دارند چیزهایی را بچرخانند؛ مثل تسبیح . اینها به خاطر تغییرات سیناپسی است که در مغز اتفاق می‌افتد.

جوادی تصریح کرد: اختلالات اوتیستیک سه طیف خفیف، متوسط و شدید دارد و به ترتیب  به سمت خفیف که می‌رویم درگیری‌های شناختی کمتر می‌شود و در طیف شدیدتر مشکلات شناختی بیشتر است.

وی درباره اینکه «آیا این بیماری درمانی دارد؟»، اظهار داشت: چون علت مشخصی ندارد، درمان مشخصی نیز ندارد؛ بلکه تنها راه مداخله، توانبخشی مثل کار درمانی، گفتار درمانی و رفتار درمانی است که باید بلافاصله صورت گیرد تا کودک را از دنیایی که خودش در آن زندگی می‌کند بیرون بیاورد و به دنیای محیطی جلب توجه کند.

این روانشناس کودکان استثنایی گفت: از خانواده‌ها درخواست داریم در حال حاضر که دنیای دیجیتال است کودکان را جلوی تلویزیون،موبایل و لپ تاب رها نکنند؛چراکه خود بخود آنها را به سمت در خود ماندگی سوق می‌دهیم و خیلی حواس‌شان باشد کودکان به بازی، توجه محیطی و ارتباط نیاز دارند و باید با کودک ارتباط برقرار کنند.

جوادی یادآور شد: اینکه یک کودک سه چهار ساله روبروی تلویزیون نشسته و همه آفرین می‌گویند اصلا کار درست و خوبی نیست؛ بلکه توصیه می‌کنیم آنها را از این دنیا بیرون بیاورند و تا ارتباط  را یاد گیرند و اگر علائم یاد شده را دیدند، حتما اقدام کنند.

انتهای پیام/