روانشناس بالینی گفت: فردی که در برابر تغییرات زندگی نتواند واکنش مناسبی از خود نشان دهد و تسلیم پدیده‌های استرس‌زا شود، دچار اختلال سازگاری شده است.
مهدی قاسمی در گفت وگو با ایرنا اظهار داشت: این اختلال را باید در راستای رفتارهای ناهنجار دانست زیرا در حالت عادی احتمال دارد فرد مبتلا به اختلال سازگاری در یک واکنش بیمارگونه در مقابل چیزی که شخص عادی ممکن است آن را بد اقبالی بنامد، رفتاری غیرمعمول از خود نشان دهد.
وی ادامه داد: زمانی که فردی از مدرسه، محل کار و یا به واسطه بیماری بطور موقت یا دائم کنار گذاشته می شود، برای چند مدت شاید به این تغییرات واکنش و یا رفتاری نشان ندهد اما اگر احساس خود تخریبی و یا استرس در مقابل چنین تغییراتی وجود داشته باشد، ممکن است به اختلال سازگاری مبتلا شود.
قاسمی با بیان اینکه اختلال سازگاری از جمله بیماری های ذهنی مرتبط با عوامل استرس زا است، افزود: در زمانی که فردی به اختلال سازگاری مبتلا شد احتمال اینکه احساس اضطراب، افسردگی و یا حتی خودکشی به سراغ او بیاید زیاد است، از این رو نباید در مواجهه با آنان سهل انگاری کرد.
این رواندرمانگر تصریح کرد: این دسته افراد بر حسب ظاهر زندگی عادی که دارند ممکن است حس ناراحتی و شکست به یکباره در وجود آنان بروز کند یا حتی تصمیمات غیرمتعارف اتخاذ کنند.
قاسمی گفت: ناراحتی، ناامیدی، کمبود لذت و خوشحالی، گریه، عصبانیت، اضطراب، نگرانی، افسردگی، مشکل خواب و تمرکز، احساس در هم شکستن و افکار مرتبط با خودکشی از جمله علائم و نشانه های اختلال سازگاری است.
وی با بیان اینکه هر یک از این نشانه ها احتمال دارد با نشانه های فرد دیگری که به این بیماری مبتلاست متفاوت باشد، اظهار داشت: بروز نشانه های استرس زا بطور معمول در هر فرد مبتلا به این بیماری حداقل دو تا سه ماه به طول خواهد انجامید.
این روانشناس گفت: نشانه ها و علایم اختلال سازگاری ممکن است احساس فرد نسبت به زندگی را تحت تاثیر قرار دهد و این موضوع می‌تواند نتایج بسیار بد و جدی به همراه داشته باشد اما نیاز نیست فرد مبتلا خود را مقصر بداند و احساس ناراحتی کند بلکه با درمان‌های کوتاه مدت و مراجعه به مشاوران مجرب می توان به او کمک کرد تا احساس اصلی خود را دوباره بدست آورد.
راهکار درمان
وی با بیان اینکه درمان اختلال سازگاری بطور طولانی مدت ولی مفید خواهد بود، تصریح کرد: برای درمان این نوع بیماری از دو روش روان درمانی و دارویی می توان بهره جست اما اصلی ترین درمان برای اختلال سازگاری، روان درمانی است.
قاسمی افزود: فرد یا افراد مبتلا می توانند از درمان شخصی و یا گروهی نیز استفاده کنند زیرا این نوع درمان ها می تواند حمایت عاطفی از بیماران را فراهم کند و باعث شود فرد دارای اختلال با کسب مهارت های بیشتر به زندگی عادی خود بازگردد.
این متخصص رواندرمانگر اظهار داشت: در روش درمان با دارو باید حتما با نظر روانپزشک وارد عمل شد و معمولا در این مرحله داروهای می تواند مورد استفاده مبتلایان به اختلال سازگاری قرار گیرد که نشانه های افسردگی، اضطراب و رفتارهای خودکشی در فرد یا افراد مبتلا مشاهده شود.
