اختلالات شخصیتی گروه B بر احساسات و رفتار‌های فرد تأثیر می‌گذارد و منجر به کار‌هایی می‌شود که دیگران آن‌ها را مهیج، بیش‌ازحد احساسی یا نامنظم تلقی می‌کنند.
این اختلالات می‌توانند منجر به پریشانی قابل‌توجه و در بسیاری از موارد، راهکار‌های مقابله‌ای مضر شوند. افراد مبتلا به اختلالات گروه B معمولاً در تنظیم احساسات خود مشکل‌دارند و برای حفظ روابط تقلا می‌کنند. انجمن ملی بهداشت روان (NIMH) نشان می‌دهد که حدود ۹/۱ درصد از مردم ایالات‌متحده از معیار‌های اختلال شخصیت رادارند.
چهار نوع اختلال شخصیت خوشه B وجود دارد که هرکدام مجموعه متفاوتی از معیار‌های تشخیصی و روش‌های درمانی دارند
• اختلال شخصیت ضداجتماعی
• اختلال شخصیت مرزی
• اختلال شخصیت نمایشی
• اختلال شخصیتی خودشیفتگی
این مقاله به بررسی این ۴ نوع، علائم و گزینه‌های درمانی آن‌ها می‌پردازد.
اختلالات شخصیتی گروه B کدام‌اند؟
افراد مبتلا به این اختلالات معمولاً در تنظیم احساسات و حفظ روابط خود مشکل‌دارند. رفتار آن‌ها ممکن است هیجانی، نامنظم یا بسیار احساسی باشد.
متخصصان بهداشت از راهنمایی به نام راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، چاپ پنجم (DSM-۵) برای کمک به تشخیص شرایط بهداشت روان استفاده می‌کنند.
DSM-۵ سه گروه اصلی اختلالات شخصیتی را مشخص می‌کند
• گروه: A شخصی که این نوع اختلال رفتاری را دارد، دیگران او را عجیب یا نامتعارف می‌دانند. سه اختلال گروه A، اختلالات شخصیت پارانویید، اسکیزوئید و اسکیزوتایپ وجود دارد.
• گروه: B افرادی با این نوع اختلال، در تنظیم احساسات و رفتار خود مشکل دارد. بعضی دیگر نیز ممکن است رفتار مهیج، احساسی یا نامنظم داشته باشند. چهار اختلال گروه B، ضداجتماعی، مرزی، نمایشی و خودشیفته هستند.
• گروه: C شخصی با این نوع اختلال، رفتار‌های اضطرابی یا اجتنابی دارد. سه اختلال گروه C، اختلالات شخصیتی اجتنابی، وابسته و وسواسی -جبری می‌باشند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت احتمالاً سایر اختلالات بهداشت روانی مانند اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، ازجمله افسردگی یا اختلالات مصرف مواد را تجربه می‌کنند.
علائم
علائم اختلالات شخصیت گروه B اغلب بر رفاه فرد و توانایی داشتن روابط معمولی تأثیر می‌گذارد.
رفتار‌های مرتبط با این شرایط می‌تواند باعث اضطراب قابل‌توجهی برای فرد و اطرافیان شود.
درک علائم به فرد کمک می‌کند تا بداند چه زمانی و چگونه باید به دنبال درمان باشد. همچنین افزایش آگاهی می‌تواند به دوستان و اقوام کمک کند تا از او حمایت کنند.
بخش‌های زیر علائم، انواع و موارد شیوع گروه B را بررسی می‌کنند.
اختلال شخصیت ضداجتماعی
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که به حقوق یا نیاز‌های دیگران بی‌توجهی می‌کند از ویژگی‌های مشترک می‌توان به رفتار‌های فریبکارانه، شیادانه و مجرمانه اشاره کرد.
از اختلال شخصیت ضداجتماعی گاهی به‌عنوان جامعه‌ستیزی یاد می‌شود، اما این اصطلاح بالینی نیست.
برخی تخمین‌ها، حاکی از آن است که ۱-۴٪ جامعه، دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند. مرد‌ها تا پنج برابر بیشتر از خانم‌ها به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت ضداجتماعی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
• رفتار‌های شیادانه یا فریبکارانه برای منافع شخصی، مانند دروغ گفتن یا داشتن هویت دروغین
• اقدامات ضداجتماعی مکرر، مانند آزار و اذیت یا سرقت
• رفتار تکانشی که ممکن است منجر به تغییر شغل یا روابط مکرر شود
• اقدامات ناشی از بی‌مسئولیتی که می‌تواند جنبه‌های شغلی، اجتماعی و مالی زندگی را تحت تأثیر قرار دهد.
• رعایت نکردن ایمنی شخصی یا ایمنی دیگران، مانند سرعت غیرمجاز، رانندگی در حالت مستی، یا بی‌توجهی به کودک
• رفتار تحریک‌پذیر یا پرخاشگرانه که می‌تواند شامل درگیری‌های جسمی باشد.
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی معمولاً پشیمان نمی‌شود. آن‌ها ممکن است نسبت به نتایج اقدامات آسیب‌زا بی‌تفاوت باشند یا دلایل آسیب رساندن یا فریب دیگران را منطقی بدانند.
اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی باعث بی‌ثباتی در خلق‌وخو، رفتار و تصور نامناسب فرد از خود می‌شود.
فردی با این شرایط ممکن است احساسات شدیدی را تجربه کند، از خود تصور نامناسبی داشته باشد و رفتار‌های تکانشی از خود بروز دهد. عدم ثبات در روابط اصلی‌ترین ویژگی این اختلال است.
گزارش NIMH نشان می‌دهد که حدود ۱.۴ درصد از بزرگ‌سالان در ایالات‌متحده دچار اختلال شخصیت مرزی هستند. زنان بیشتر از مردان به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت مرزی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
• ترس از ر‌ها شدن و تلاش برای جلوگیری از ر‌ها شدن یا حتی فکر کردن
• روابط ناپایدار که از ستایش شدید به بیزاری شدید تبدیل می‌شوند
• حالات شدید مانند خشم، افسردگی، پوچی، یا اضطراب
• پارانویا مربوط به استرس یا گسستگی
• تغییر ناگهانی یا تکانشی در ارزش‌ها یا برنامه‌های شغلی
• رفتار‌های تکانشی، مضر، مانند سوءاستفاده از مواد یا پرخوری
افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در موقعیت‌هایی باخشم یا ناراحتی شدید واکنش نشان دهند که دیگران آن‌ها را آزاردهنده نمی‌دانند. این رفتار می‌تواند در روابط دشواری ایجاد کند و باعث تصور نامناسب فرد از خود شود.
اختلال شخصیت نمایشی
اختلال شخصیت نمایشی، شامل احساسات شدید و رفتار‌هایی برای جلب‌توجه است. فرد مبتلا به این اختلال ممکن است سرزنده، مشتاق، جذاب و عشوه‌گر به نظر برسد. آن‌ها ممکن است به‌گونه‌ای رفتار کنند که در چارچوب فرهنگی آن‌ها یا زمینه‌های محدودتر مانند محل کار نامناسب تلقی شود.
برخی تخمین‌ها می‌گویند ۲-۳٪ جامعه معیار‌های مربوط به اختلال شخصیت نمایشی رادارند. زنان چهار برابر بیشتر از مردان احتمال دارد دچار این اختلال شوند. از ویژگی‌های اختلال شخصیت نمایشی می‌توان به این موارد اشاره کرد
• احساس ناراحتی هنگامی‌که در مرکز توجه قرار نمی‌گیرند
• رفتار‌هایی که دیگران آن‌ها را بیش‌ازحد جنسی یا تحریک‌آمیز تلقی می‌کنند
• داشتن احساسات سطحی که سریع تغییر می‌کنند
• استفاده از اصطلاحات نمایشی، قابل‌توجه و تأکید هنگام بیان احساسات
• استفاده از ظاهر فیزیکی برای جلب‌توجه
• به‌راحتی تحت تأثیر دیگران قرار گرفتن
• اعتقادات و رفتار‌هایی مبنی بر اینکه دیگران ازآنچه در واقعیت هستند به آن‌ها نزدیک‌ترند.
فرد مبتلا به این اختلال تمایل دارد باور کند که رفتار او معمولی است و مشکلی ایجاد نمی‌کند.
افراد معمولاً در اواخر زندگی بعدازاینکه الگو‌های رفتاری آن‌ها در روابط شخصی یا شغلی آن‌ها تداخل ایجاد کرد، متوجه این اختلال می‌شوند.
اختلال شخصیتی خودشیفتگی
فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته، تمایل دارد طوری رفتار کند که گویی از دیگران برتر است، الگو‌های رفتاری خودپسندانه از خود نشان می‌دهد، نیاز به تحسین دارد و عدم همدلی را نشان می‌دهد.
مطالعات نشان می‌دهد که ۰.۵-۵درصد از جمعیت ایالات‌متحده از معیار‌های اختلال شخصیت خودشیفته برخوردار است. مرد‌ها بیشتر از زنان به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت خودشیفته می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• الگویی از رفتار‌های خودپسندانه و مغرورانه، مانند اغراق در دستاورد‌ها و انتظار داشتن برتری
• تخیلاتی از موفقیت، قدرت، زیبایی نامحدود یا عشق بی‌نقص
• اعتقاد به اهمیت داشتن، خاص بودن و منحصربه‌فرد بودن که فقط افراد والامقام می‌توانند آن را درک کنند.
• نیاز به تحسین بیش‌ازحد
• احساس استحقاق، مانند انتظارات غیرمعقول مبنی بر برخورد مطلوب دیگران
• تمایل به استفاده از دیگران برای منافع شخصی
• عدم همدلی
•حسادت به دیگران و اعتقاد به حسادت ورزیدن دیگران
• رفتار‌ها یا نگرش‌های خود بزرگ بینانه و متکبرانه
افراد مبتلا به این بیماری به‌طورمعمول دارای عزت‌نفس آسیب‌پذیر هستند و نسبت به انتقاد یا شکست حساس هستند، گرچه در ظاهر این‌طور نشان ندهند.
علل
محققان دلایل دقیق اختلالات شخصیتی را نمی‌دانند. احتمالاً هر دو عامل محیطی و ژنتیکی در این امر نقش دارند.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی سابقه تجربیات آسیب‌زا دارند و بسیاری از افراد وابستگان درجه‌یک آن‌ها دچار اختلالات روانی شده‌اند.
به‌عنوان‌مثال، مطالعات نشان می‌دهد که ۷۰٪ از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در دوران کودکی بدرفتاری‌هایی مانند سوءاستفاده جسمی، سوءاستفاده جنسی یا بی‌توجهی را تجربه کرده‌اند.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ نشان داد که داشتن یک خواهر یا برادر با اختلال شخصیت، با پیشرفت این اختلال مرتبط است. برای اختلال شخصیت ضداجتماعی، تخمین وراثت‌پذیری ۳۸ تا ۶۹ درصد است.
مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۷ نشان داد که برخی از افراد مبتلا به اختلالات شخصیت گروه B دارای ویژگی‌های غیرمعمول مغزی هستند. بااین‌حال، درک کامل علل اساسی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
تشخیص
متخصصان بهداشت روان می‌توانند اختلالات شخصیت را با یک مصاحبه دقیق و کامل تشخیص دهند.
آن‌ها از فرد در مورد سابقه بالینی، تجربیات، عواطف و رفتار‌هایشان سؤال می‌کنند. آن‌ها همچنین ممکن است با خانواده، شریک زندگی یا سایر افراد نزدیک صحبت کنند.
به‌عنوان بخشی از فرایند تشخیص، متخصص بهداشت روان، اطلاعات مربوط به فرد را جمع‌آوری می‌کند.
این اطلاعات شامل:
•تجارب زندگی
• افکار و الگو‌های فکری
• احساسات و خلق‌وخوی
• رفتار‌ها و واکنش‌ها در موقعیت‌های مختلف
طبق DSM-۵، هنگام تشخیص اختلال شخصیت، ویژگی‌های مربوطه باید:
• در هر زمان، مکان و تغییر شرایط ثابت باشند
• منجر به پریشانی شده و بر سلامت فرد تأثیر گذارد
• الگویی پایدار و ثابت را دنبال کنند
• ناشی از اختلال دیگری نباشد
• ناشی از یک موقعیت استرس‌زای مجزایی نباشد
افراد نباید برای تشخیص اختلال خود یا دیگران تلاش کنند. هرکسی که ممکن است به یک اختلال شخصیت گروه B مبتلا باشد، یا معتقد باشد که شخص دیگری این نوع بیماری را دارد، باید با یک متخصص بهداشت روان صحبت کند.
رفتار
هدف از درمان‌ها کمک به مدیریت تجربیات منفی مانند خشم، اضطراب و افسردگی است. هدف کاهش رفتار‌های مخل است که به نفع فرد و اطرافیان است.
آنچه برای یک فرد مفید است ممکن است برای شخص دیگری مفید نباشد - مهم است که برای تهیه یک برنامه درمانی مناسب با پزشک مشورت کنید.
برنامه درمانی ممکن است شامل:
• روان‌درمانی فرد را ترغیب می‌کند که احساسات خود را به‌صورت کلامی برای درمانگری بیان کند که بدون قضاوت به حرف‌های او گوش می‌کند و توصیه‌های لازم را به او می‌گوید.
• رفتاردرمانی شناختی که معمولاً CBT نامیده می‌شود، به فرد کمک می‌کند الگو‌ها و رفتار‌های فکری خود را بررسی کند و روش‌های عملی برای تنظیم آن‌ها ایجاد کند.
• رفتاردرمانی دیالکتیکی این روش که با عنوان DBT شناخته می‌شود، مهارت‌های جدیدی را باهدف ایجاد تغییرات مثبت در زندگی به مردم می‌آموزد.
• دارو: هیچ داروی خاصی برای اختلالات شخصیت وجود ندارد. بااین‌حال، تثبیت‌کننده‌های خلقی، دارو‌های ضدافسردگی، دارو‌های ضد روان‌پریشی و دارو‌های ضد اضطراب ممکن است علائم خاص را بهبود بخشند و می‌توانند به مشکلاتی که باهم رخ می‌دهند ازجمله اضطراب و افسردگی کمک کنند.
مردم همچنین ممکن است دریابند که استراتژی‌های مراقبت از خود - مانند ورزش منظم، تمرین مراقبه یا خودآگاهی و حفظ رژیم غذایی سالم - می‌توانند روحیه آن‌ها را تقویت کنند، ناامیدی را کاهش دهند و به مدیریت علائم کمک کنند.
افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی، به‌ویژه اختلالات شخصیتی مرزی یا خودشیفته، نسبت به دیگر مبتلایان امکان بیشتری وجود دارد که اقدام به خودکشی کنند، این موضوع برای همه افرادی که به‌نوعی با آن درگیر می‌شوند، ناراحت‌کننده است و کمک آن‌ها سودمند است.
چشم‌انداز آینده
درحالی‌که هیچ درمانی برای اختلال شخصیت وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به مدیریت احساسات و رفتار‌های ناراحت‌کننده کمک کنند و اقدامات مضر را کاهش دهند. علائم برخی اختلالات شخصیتی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می‌یابد. به‌عنوان‌مثال، ویژگی‌های اختلال شخصیت ضداجتماعی در اوایل بزرگ‌سالی به اوج می‌رسد و باگذشت زمان کم‌تر فرد را آزار می‌دهد. با حمایت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی گروه B روابط سالم و شادی را خواهند داشت.
خلاصه
اختلالات شخصیتی گروه B بر احساسات و رفتار‌های فرد تأثیر می‌گذارد. مشخصه آن‌ها عملکرد‌هایی است که دیگران آن را مهیج، بیش از حد احساسی یا نامنظم می‌دانند. اگرچه درمانی وجود ندارد، اما روش‌های درمانی می‌توانند به افراد کمک کنند تا خلق‌وخوی خود را کنترل کنند، رفتار‌های مخل را تغییر دهند و مشکلات که باهم رخ می‌دهند مانند اضطراب و افسردگی را درمان کنند.
این اختلالات می‌توانند منجر به پریشانی قابل‌توجه و در بسیاری از موارد، راهکار‌های مقابله‌ای مضر شوند. افراد مبتلا به اختلالات گروه B معمولاً در تنظیم احساسات خود مشکل‌دارند و برای حفظ روابط تقلا می‌کنند. انجمن ملی بهداشت روان (NIMH) نشان می‌دهد که حدود ۹/۱ درصد از مردم ایالات‌متحده از معیار‌های اختلال شخصیت رادارند.
چهار نوع اختلال شخصیت خوشه B وجود دارد که هرکدام مجموعه متفاوتی از معیار‌های تشخیصی و روش‌های درمانی دارند
• اختلال شخصیت ضداجتماعی
• اختلال شخصیت مرزی
• اختلال شخصیت نمایشی
• اختلال شخصیتی خودشیفتگی
این مقاله به بررسی این ۴ نوع، علائم و گزینه‌های درمانی آن‌ها می‌پردازد.
اختلالات شخصیتی گروه B کدام‌اند؟
افراد مبتلا به این اختلالات معمولاً در تنظیم احساسات و حفظ روابط خود مشکل‌دارند. رفتار آن‌ها ممکن است هیجانی، نامنظم یا بسیار احساسی باشد.
متخصصان بهداشت از راهنمایی به نام راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، چاپ پنجم (DSM-۵) برای کمک به تشخیص شرایط بهداشت روان استفاده می‌کنند.
DSM-۵ سه گروه اصلی اختلالات شخصیتی را مشخص می‌کند
• گروه: A شخصی که این نوع اختلال رفتاری را دارد، دیگران او را عجیب یا نامتعارف می‌دانند. سه اختلال گروه A، اختلالات شخصیت پارانویید، اسکیزوئید و اسکیزوتایپ وجود دارد.
• گروه: B افرادی با این نوع اختلال، در تنظیم احساسات و رفتار خود مشکل دارد. بعضی دیگر نیز ممکن است رفتار مهیج، احساسی یا نامنظم داشته باشند. چهار اختلال گروه B، ضداجتماعی، مرزی، نمایشی و خودشیفته هستند.
• گروه: C شخصی با این نوع اختلال، رفتار‌های اضطرابی یا اجتنابی دارد. سه اختلال گروه C، اختلالات شخصیتی اجتنابی، وابسته و وسواسی -جبری می‌باشند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت احتمالاً سایر اختلالات بهداشت روانی مانند اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، ازجمله افسردگی یا اختلالات مصرف مواد را تجربه می‌کنند.
علائم
علائم اختلالات شخصیت گروه B اغلب بر رفاه فرد و توانایی داشتن روابط معمولی تأثیر می‌گذارد.
رفتار‌های مرتبط با این شرایط می‌تواند باعث اضطراب قابل‌توجهی برای فرد و اطرافیان شود.
درک علائم به فرد کمک می‌کند تا بداند چه زمانی و چگونه باید به دنبال درمان باشد. همچنین افزایش آگاهی می‌تواند به دوستان و اقوام کمک کند تا از او حمایت کنند.
بخش‌های زیر علائم، انواع و موارد شیوع گروه B را بررسی می‌کنند.
اختلال شخصیت ضداجتماعی
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی به‌گونه‌ای رفتار می‌کند که به حقوق یا نیاز‌های دیگران بی‌توجهی می‌کند از ویژگی‌های مشترک می‌توان به رفتار‌های فریبکارانه، شیادانه و مجرمانه اشاره کرد.
از اختلال شخصیت ضداجتماعی گاهی به‌عنوان جامعه‌ستیزی یاد می‌شود، اما این اصطلاح بالینی نیست.
برخی تخمین‌ها، حاکی از آن است که ۱-۴٪ جامعه، دارای اختلال شخصیت ضداجتماعی هستند. مرد‌ها تا پنج برابر بیشتر از خانم‌ها به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت ضداجتماعی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
• رفتار‌های شیادانه یا فریبکارانه برای منافع شخصی، مانند دروغ گفتن یا داشتن هویت دروغین
• اقدامات ضداجتماعی مکرر، مانند آزار و اذیت یا سرقت
• رفتار تکانشی که ممکن است منجر به تغییر شغل یا روابط مکرر شود
• اقدامات ناشی از بی‌مسئولیتی که می‌تواند جنبه‌های شغلی، اجتماعی و مالی زندگی را تحت تأثیر قرار دهد.
• رعایت نکردن ایمنی شخصی یا ایمنی دیگران، مانند سرعت غیرمجاز، رانندگی در حالت مستی، یا بی‌توجهی به کودک
• رفتار تحریک‌پذیر یا پرخاشگرانه که می‌تواند شامل درگیری‌های جسمی باشد.
فرد مبتلا به اختلال شخصیت ضداجتماعی معمولاً پشیمان نمی‌شود. آن‌ها ممکن است نسبت به نتایج اقدامات آسیب‌زا بی‌تفاوت باشند یا دلایل آسیب رساندن یا فریب دیگران را منطقی بدانند.
اختلال شخصیت مرزی
اختلال شخصیت مرزی باعث بی‌ثباتی در خلق‌وخو، رفتار و تصور نامناسب فرد از خود می‌شود.
فردی با این شرایط ممکن است احساسات شدیدی را تجربه کند، از خود تصور نامناسبی داشته باشد و رفتار‌های تکانشی از خود بروز دهد. عدم ثبات در روابط اصلی‌ترین ویژگی این اختلال است.
گزارش NIMH نشان می‌دهد که حدود ۱.۴ درصد از بزرگ‌سالان در ایالات‌متحده دچار اختلال شخصیت مرزی هستند. زنان بیشتر از مردان به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت مرزی می‌توان به این موارد اشاره کرد:
• ترس از ر‌ها شدن و تلاش برای جلوگیری از ر‌ها شدن یا حتی فکر کردن
• روابط ناپایدار که از ستایش شدید به بیزاری شدید تبدیل می‌شوند
• حالات شدید مانند خشم، افسردگی، پوچی، یا اضطراب
• پارانویا مربوط به استرس یا گسستگی
• تغییر ناگهانی یا تکانشی در ارزش‌ها یا برنامه‌های شغلی
• رفتار‌های تکانشی، مضر، مانند سوءاستفاده از مواد یا پرخوری
افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در موقعیت‌هایی باخشم یا ناراحتی شدید واکنش نشان دهند که دیگران آن‌ها را آزاردهنده نمی‌دانند. این رفتار می‌تواند در روابط دشواری ایجاد کند و باعث تصور نامناسب فرد از خود شود.
اختلال شخصیت نمایشی
اختلال شخصیت نمایشی، شامل احساسات شدید و رفتار‌هایی برای جلب‌توجه است. فرد مبتلا به این اختلال ممکن است سرزنده، مشتاق، جذاب و عشوه‌گر به نظر برسد. آن‌ها ممکن است به‌گونه‌ای رفتار کنند که در چارچوب فرهنگی آن‌ها یا زمینه‌های محدودتر مانند محل کار نامناسب تلقی شود.
برخی تخمین‌ها می‌گویند ۲-۳٪ جامعه معیار‌های مربوط به اختلال شخصیت نمایشی رادارند. زنان چهار برابر بیشتر از مردان احتمال دارد دچار این اختلال شوند. از ویژگی‌های اختلال شخصیت نمایشی می‌توان به این موارد اشاره کرد
• احساس ناراحتی هنگامی‌که در مرکز توجه قرار نمی‌گیرند
• رفتار‌هایی که دیگران آن‌ها را بیش‌ازحد جنسی یا تحریک‌آمیز تلقی می‌کنند
• داشتن احساسات سطحی که سریع تغییر می‌کنند
• استفاده از اصطلاحات نمایشی، قابل‌توجه و تأکید هنگام بیان احساسات
• استفاده از ظاهر فیزیکی برای جلب‌توجه
• به‌راحتی تحت تأثیر دیگران قرار گرفتن
• اعتقادات و رفتار‌هایی مبنی بر اینکه دیگران ازآنچه در واقعیت هستند به آن‌ها نزدیک‌ترند.
فرد مبتلا به این اختلال تمایل دارد باور کند که رفتار او معمولی است و مشکلی ایجاد نمی‌کند.
افراد معمولاً در اواخر زندگی بعدازاینکه الگو‌های رفتاری آن‌ها در روابط شخصی یا شغلی آن‌ها تداخل ایجاد کرد، متوجه این اختلال می‌شوند.
اختلال شخصیتی خودشیفتگی
فرد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته، تمایل دارد طوری رفتار کند که گویی از دیگران برتر است، الگو‌های رفتاری خودپسندانه از خود نشان می‌دهد، نیاز به تحسین دارد و عدم همدلی را نشان می‌دهد.
مطالعات نشان می‌دهد که ۰.۵-۵درصد از جمعیت ایالات‌متحده از معیار‌های اختلال شخصیت خودشیفته برخوردار است. مرد‌ها بیشتر از زنان به این اختلال دچار می‌شوند.
از ویژگی‌های اختلال شخصیت خودشیفته می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• الگویی از رفتار‌های خودپسندانه و مغرورانه، مانند اغراق در دستاورد‌ها و انتظار داشتن برتری
• تخیلاتی از موفقیت، قدرت، زیبایی نامحدود یا عشق بی‌نقص
• اعتقاد به اهمیت داشتن، خاص بودن و منحصربه‌فرد بودن که فقط افراد والامقام می‌توانند آن را درک کنند.
• نیاز به تحسین بیش‌ازحد
• احساس استحقاق، مانند انتظارات غیرمعقول مبنی بر برخورد مطلوب دیگران
• تمایل به استفاده از دیگران برای منافع شخصی
• عدم همدلی
•حسادت به دیگران و اعتقاد به حسادت ورزیدن دیگران
• رفتار‌ها یا نگرش‌های خود بزرگ بینانه و متکبرانه
افراد مبتلا به این بیماری به‌طورمعمول دارای عزت‌نفس آسیب‌پذیر هستند و نسبت به انتقاد یا شکست حساس هستند، گرچه در ظاهر این‌طور نشان ندهند.
علل
محققان دلایل دقیق اختلالات شخصیتی را نمی‌دانند. احتمالاً هر دو عامل محیطی و ژنتیکی در این امر نقش دارند.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی سابقه تجربیات آسیب‌زا دارند و بسیاری از افراد وابستگان درجه‌یک آن‌ها دچار اختلالات روانی شده‌اند.
به‌عنوان‌مثال، مطالعات نشان می‌دهد که ۷۰٪ از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی در دوران کودکی بدرفتاری‌هایی مانند سوءاستفاده جسمی، سوءاستفاده جنسی یا بی‌توجهی را تجربه کرده‌اند.
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ نشان داد که داشتن یک خواهر یا برادر با اختلال شخصیت، با پیشرفت این اختلال مرتبط است. برای اختلال شخصیت ضداجتماعی، تخمین وراثت‌پذیری ۳۸ تا ۶۹ درصد است.
مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۷ نشان داد که برخی از افراد مبتلا به اختلالات شخصیت گروه B دارای ویژگی‌های غیرمعمول مغزی هستند. بااین‌حال، درک کامل علل اساسی به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.
تشخیص
متخصصان بهداشت روان می‌توانند اختلالات شخصیت را با یک مصاحبه دقیق و کامل تشخیص دهند.
آن‌ها از فرد در مورد سابقه بالینی، تجربیات، عواطف و رفتار‌هایشان سؤال می‌کنند. آن‌ها همچنین ممکن است با خانواده، شریک زندگی یا سایر افراد نزدیک صحبت کنند.
به‌عنوان بخشی از فرایند تشخیص، متخصص بهداشت روان، اطلاعات مربوط به فرد را جمع‌آوری می‌کند.
این اطلاعات شامل:
•تجارب زندگی
• افکار و الگو‌های فکری
• احساسات و خلق‌وخوی
• رفتار‌ها و واکنش‌ها در موقعیت‌های مختلف
طبق DSM-۵، هنگام تشخیص اختلال شخصیت، ویژگی‌های مربوطه باید:
• در هر زمان، مکان و تغییر شرایط ثابت باشند
• منجر به پریشانی شده و بر سلامت فرد تأثیر گذارد
• الگویی پایدار و ثابت را دنبال کنند
• ناشی از اختلال دیگری نباشد
• ناشی از یک موقعیت استرس‌زای مجزایی نباشد
افراد نباید برای تشخیص اختلال خود یا دیگران تلاش کنند. هرکسی که ممکن است به یک اختلال شخصیت گروه B مبتلا باشد، یا معتقد باشد که شخص دیگری این نوع بیماری را دارد، باید با یک متخصص بهداشت روان صحبت کند.
رفتار
هدف از درمان‌ها کمک به مدیریت تجربیات منفی مانند خشم، اضطراب و افسردگی است. هدف کاهش رفتار‌های مخل است که به نفع فرد و اطرافیان است.
آنچه برای یک فرد مفید است ممکن است برای شخص دیگری مفید نباشد - مهم است که برای تهیه یک برنامه درمانی مناسب با پزشک مشورت کنید.
برنامه درمانی ممکن است شامل:
• روان‌درمانی فرد را ترغیب می‌کند که احساسات خود را به‌صورت کلامی برای درمانگری بیان کند که بدون قضاوت به حرف‌های او گوش می‌کند و توصیه‌های لازم را به او می‌گوید.
• رفتاردرمانی شناختی که معمولاً CBT نامیده می‌شود، به فرد کمک می‌کند الگو‌ها و رفتار‌های فکری خود را بررسی کند و روش‌های عملی برای تنظیم آن‌ها ایجاد کند.
• رفتاردرمانی دیالکتیکی این روش که با عنوان DBT شناخته می‌شود، مهارت‌های جدیدی را باهدف ایجاد تغییرات مثبت در زندگی به مردم می‌آموزد.
• دارو: هیچ داروی خاصی برای اختلالات شخصیت وجود ندارد. بااین‌حال، تثبیت‌کننده‌های خلقی، دارو‌های ضدافسردگی، دارو‌های ضد روان‌پریشی و دارو‌های ضد اضطراب ممکن است علائم خاص را بهبود بخشند و می‌توانند به مشکلاتی که باهم رخ می‌دهند ازجمله اضطراب و افسردگی کمک کنند.
مردم همچنین ممکن است دریابند که استراتژی‌های مراقبت از خود - مانند ورزش منظم، تمرین مراقبه یا خودآگاهی و حفظ رژیم غذایی سالم - می‌توانند روحیه آن‌ها را تقویت کنند، ناامیدی را کاهش دهند و به مدیریت علائم کمک کنند.
افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی، به‌ویژه اختلالات شخصیتی مرزی یا خودشیفته، نسبت به دیگر مبتلایان امکان بیشتری وجود دارد که اقدام به خودکشی کنند، این موضوع برای همه افرادی که به‌نوعی با آن درگیر می‌شوند، ناراحت‌کننده است و کمک آن‌ها سودمند است.
چشم‌انداز آینده
درحالی‌که هیچ درمانی برای اختلال شخصیت وجود ندارد، اما درمان‌ها می‌توانند به مدیریت احساسات و رفتار‌های ناراحت‌کننده کمک کنند و اقدامات مضر را کاهش دهند. علائم برخی اختلالات شخصیتی به طور طبیعی با افزایش سن کاهش می‌یابد. به‌عنوان‌مثال، ویژگی‌های اختلال شخصیت ضداجتماعی در اوایل بزرگ‌سالی به اوج می‌رسد و باگذشت زمان کم‌تر فرد را آزار می‌دهد. با حمایت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات شخصیتی گروه B روابط سالم و شادی را خواهند داشت.
خلاصه
اختلالات شخصیتی گروه B بر احساسات و رفتار‌های فرد تأثیر می‌گذارد. مشخصه آن‌ها عملکرد‌هایی است که دیگران آن را مهیج، بیش از حد احساسی یا نامنظم می‌دانند. اگرچه درمانی وجود ندارد، اما روش‌های درمانی می‌توانند به افراد کمک کنند تا خلق‌وخوی خود را کنترل کنند، رفتار‌های مخل را تغییر دهند و مشکلات که باهم رخ می‌دهند مانند اضطراب و افسردگی را درمان کنند.
مرجع : میگنا به نقل از اقتصاد آنلاین
