به آرامی زمزمه کرد:
" خدایا ! با من حرف بزن "
چکاوکی در مرغزار نغمه سر داد.
نشنید.
با صدای بلند تکرار کرد:" خدایا ! با من حرف بزن "
صدای رعد وبرق در آسمان پیچید.
توجهی نکرد.
به دور و برش نگاه کرد و گفت:
"خدایا ! بگذار تو را ببینم"
ستاره ای در آسمان درخشید .
ندید.
فریاد کشید:" خدایا ! معجزه ای نشانم بده "
نوزادی چشم به جهان گشود.
اما او تولد خودش را هم یادش نیامد.
از سر نا امیدی گریه سر داد:
" خدایا ! چرا توجهی به من نمی کنی؟"
و دنبال یک پروانه رفت و کم کم از آنجا دور شد...
دوباره کودک شده دلم ...
همچون کودکی که ...
دلش بند و کارش گیر همان یک عروسک در ویترین است ...
پا می کوبد دلم ، تو را می خواهد ...
من دلم حــــــرم می خواهد ...
برادران یوسف وقتی می‌خواستند یوسف را به چاه بیفکنند یوسف لبخندی زد
یهودا پرسید: چرا خندیدی ؟ این جا که جای خنده نیست
یوسف گفت : روزی در فکر بودم چگونه کسی می‌تواند به من اظهار دشمنی کند با این که برادران نیرومندی دارم ؟
اینک خداوند همین برادران را بر من مسلط کرد تا بدانم که غیر از خدا تکیه گاهی نیست …
خداوند وعده نکرده است که آسمان، آبی باشد
خداوند وعده نکرده است که راه زندگی تا پایان،
گُل و ریحان و سنبل باشد
خداوند وعده نکرده است، آفتابِ بی باران
شادیِ بدون غم
و آسایشِ بی رنج را.
اما
خداوند وعده کرده است
که هر روز نیرو ببخشد
و با هر سختی، آسانی و آسایش آورد
و در راهِ زندگی چراغ هدایت آویزد،
بلاها را به لطافت درآمیزد
و از آسمان، یاری فرستد
با شفقتی بی دریغ،
و عشقی بی کرانه…
