سایت تخصصی روانشناسی

این مشاور خانواده ادامه داد: به عنوان یک قاعده باید این نکته را در نظر داشته باشید میزان ترسی که تجربه می‌شود با موقعیت تناسب دارد، در نتیجه بهتر است وقتی می‌خواهیم کودک را با عامل ترس‌آور مواجه کنیم از موقعیت‌هایی شروع کنیم که ترس کمتری را در او برمی‌انگیزند، با این راهبرد می‌توان کودک را برای مدت زمان بیشتری در آن موقعیت نگه داشت و شرایطی را برای او فراهم آورد که کاهش ترس و افزایش احساس تسلط بر موقعیت را در درون خود احساس کند

اویار حسینی بیان کرد: مجبور کردن کودک به روبرو شدن با عامل ترس آور به نتیجه خوبی نمی‌انجامد مطمئناً شما هم نمی‌خواهید او را مجبور به این کار کنید بلکه می‌خواهید شرایطی فراهم کنید که کودک احساس کند که می‌تواند بر موقعیت ترسناک تسلط داشته باشد.

وی افزود: بهترین راه برای رسیدن به این هدف این است که با کودک همراه شوید، همراه شدن یعنی از کودک سوال کنید که آیا می‌خواهد چیزی را امتحان کند که کمی او را می‌ترساند و به او اطمینان دهید که در تمام مدتِ مواجهه با عامل ترس آور در کنار او خواهید ماند.

این مشاور خانواده گفت: اگر کودک از مواجهه با ترس عقب کشید او را تنبیه نکنید، وقتی کودک با عامل ترس‌آور مواجه می‌شود غرق در اضطراب می‌شود و برای این که بتواند از اضطراب خود کم کند به حمایت شما نیاز دارد، حال اگر شما به دلیل اینکه کودک نیمه‌های راه پا پس می‌کشد او را تنبیه کنید از دو ناحیه به او آسیب می‌زنید، احساس اجبار به روبروشدن با ترس را در او بر می‌انگیزید، حمایت خود را از او می‌گیرید.

اویار حسینی تشریح کرد: اگر کودک از روبرو شدن با ترس پشیمان شود واکنش عجیب و غریبی نشان نداده است، او فقط می‌خواهد یک پیام را به گوش شما برساند «من هنوز آماده نیستم آنطور که شما انتظار دارید با ترسم روبرو شوم»؛ کودک را تشویق کنید شجاع باشد، از تشویق غفلت نکنید، به کودک بگویید که می‌تواند شجاع باشد چرا که او چیزی از شخصیت‌های شجاعی که می‌شناسد کم ندارد.

وی یادآوری کرد: برای او از شخصیت‌های شجاع مورد علاقه‌اش مانند شخصیت‌های کتاب‌ها، کارتون‌ها و فیلم‌ها به عنوان نمونه‌های شجاعت مثال بزنید، (البته شخصیت‌هایی که با فرهنگ و سبک زندگی ما همخوان باشند)، این به معنای مقایسه کردن نیست، شما فقط به کودک می‌گویید که قهرمان‌ها شجاع هستند، چون با ترس‌هایشان روبرو می‌شوند و او هم می‌تواند یک قهرمان باشد.