حوصله صحبت با همسرم را ندارم
مردی
31 ساله ام و با همسرم همسن هستیم. از زندگی ام راضی ام اما شب ها خسته ام
و خیلی حوصله صحبت ندارم. به محض این که می گویم خسته ام، همسرم از کوره
در می رود و می گوید این جوری نگو و ناراحت می شود. حوصله صحبت کردن با او
را ندارم. چه کنم؟
اهمیت ارتباط کلامی مناسب
بیشتر خانواده درمانگران بیان می کنند که ارتباطات ضعیف درون خانواده اغلب به مشکلات خانوادگی شدید، شکست در حل مشکلات، نبود عشق و صمیمیت و سرانجام جدایی منجر می شود. اگر بتوانید بهترین شیوه صحبت کردن و ارتباط کلامی و مهارت های لازم برای گفت و گو را به کار بگیرید، در بهبود روابط با همسرتان تاثیر زیادی خواهد داشت. یکی از روش های مناسب ارتباط کلامی موثر، همراه کردن این ارتباط با ابراز محبت است.
تفاوت های جنسیتی را بدانید
به طور کلی مردان در مقایسه با زنان تمایل کمتری به صحبت کردن درباره احساسات خود به ویژه احساسات منفی دارند ولی زنان ازجمله همسر شما پس از تجربه احساسات مثبت و منفی، تمایل بیشتری دارند که درباره آن ها صحبت کنند. مردان در گفت وگوها، کمتر گوش می دهند و بیشتر روی پاسخ دادن و صحبت کردن تمرکز دارند. شاید صحبت کردن درباره جزئیات و مسائلی مثل اتفاقات روزانه برای شما کم اهمیت و خسته کننده باشد ولی در نظر داشته باشید که زنان برای افزایش صمیمیت و نزدیکی، تمایل دارند درباره هر کاری که انجام می دهند و هر اتفاقی که در طول روز افتاده (حتی مسائل پیش پا افتاده)، با همسرشان صحبت کنند.
نگویید خسته ام!
وقتی شما مکرر عباراتی مانند «من خسته ام» ، «حوصله ندارم» و ... را به کار می برید، به اصطلاح باعث آلوده شدن ارتباط با همسرتان می شوید چراکه استفاده زیاد از این عبارات گنگ و آلوده، احساس و فکر شما را به شکل نامناسب و مخربی (من برای همسرم مهم نیستم، به من علاقه ای ندارد، از من و زندگی دلسرد شده است و ... ) به همسرتان منتقل می کند که همین مسئله می تواند موجب سوءتفاهم، دعوا و حتی کینه شود. بنابراین پیشنهاد می شود به رغم خستگی ناشی از فعالیت های روزانه، مختصری از اتفاقاتی را که در روز برای تان افتاده و در ذهن تان می گذرد، با همسرتان بازگو کنید، چرا که به نظر می رسد اگر قرار باشد همسر شما خستگی تان را درک کند، این گفت وگوی مختصر احساس و افکار شما را بهتر منتقل می کند تا استفاده از عبارات آلوده که باعث اختلال و در نهایت تعارض بیشتر می شود.
حساب کار از خانه جداست
در محل کار احتمال این که دچار تنش و تعارض شوید، وجود دارد و این مسئله
به نوعی در تمام مشاغل دیده می شود. سعی کنید اتفاقات محل کار را در همان
جا دفن کنید و آگاه باشید که استرس ها و تنش های محیط کار را در خانه جابه
جا نکنید. بسیار پیش می آید که افراد به دلیل شرایط شغلی و نداشتن مهارت
جرئت مندی و قاطعیت نمی توانند احساسات منفی خودشان را در محیط کار نشان
دهند (به دلیل پیامدهای ناگوار مثل توبیخ، اخراج یا درگیری) و این احساس را
با خود به منزل می برند تا در محیط امن خانه آن را تخلیه کنند (به دلیل
این که ابراز این احساس ها پیامدهای محسوسی از نظر آن ها مثل اخراج ندارد).
پیشنهاد می شود با تفکر و خودآگاهی بیشتر درباره این مسئله، احساس های
ایجاد شده در محیط کار را به محیط خانواده منتقل نکنید.
منبع:
مصطفی نجمی | کارشناس ارشد روان شناسی بالینی-روزنامه خراسان
